De afspraak is gemaakt, d.w.z. als er vanwege mijn werk niets tussenkomt. Haar voorbereiding is nauwgezet. In haar aankondiging dat zij “iets” voor ons geregeld heeft, veranderde de bedoeling, n.l. dat zij een keertje de Dom wilde zijn en ik de sub, in een bedoeling dat zij niet alleen de Dom wilde zijn. Ik bedoel dit letterlijk “niet alleen”. Op een moment veranderde de tekst in haar mail van “ik” naar “wij”. Ik schrok behoorlijk, want ik had weliswaar bekend dat ik heteroflexueel als meest passend bij mij vind, Julia vindt bi-schierig toch een betere uitleg. Ik heb nog nooit iets samen met een man gedaan. Ik ging er schouderophalend mee akkoord. Het is tenslotte maar een woord. Totdat in een aan mij geadresseerd mailtje gewoon wordt verteld dat het afspraakje waar ik zoveel zin in had, niet helemaal exclusief met z’n tweeën zou zijn, dan. Nee, mevrouw Julia heeft kennis opgedaan aan een bi-sexuele man die aanwezig zou zijn bij “ons” afspraakje…. En aangezien zij eerst aan mij gevraagd had wat zij als Dom bij mij mocht doen, en ik eigenlijk haar niets had geweigerd in mijn antwoord, was er nu ineens een man bij die mij zou gaan ontmaagden, …..ik kreeg even geen adem meer, maar was toch ook wel opgewonden.
Ik krijg per mail de opdracht om netjes geschoren te verschijnen. Mijn gezicht, zowel als m’n edele delen. Ik zou nog meer opdrachten krijgen. Mijn nagels moesten schoon zijn en ik moest lekker ruiken, deed ik dat niet altijd? Ik moest de handboeien en de blinddoek meenemen, waar ik mevrouw Julia mee had vastgebonden en geblinddoekt tijdens ons vorige ontmoeting. Ik krijg per mail ook de opdracht om mijzelf ook anaal te bevredigen, zodat ik beter toegankelijk ben voor haar of voor iemand anders. Voor iemand anders??? Voor wie dan? Moet ik hiermee accoord gaan? Ze probeert me gerust te stellen door te mailen dat ze echt heel voorzichtig met me zullen zijn. Ik breek van angst bijna in tienen… Ik voel, ook al zit ik thuis en mevrouw Julia bij haar thuis, haar handen om mijn hals en de greep wordt steviger. Ik geniet en wordt nerveuzer van wat mij boven het hoofd hangt.
Ik krijg een drietal veiligheidswoordjes die mijn laatste redding zouden moeten zijn. Als ik groen zeg betekent het dat zij door mogen gaan, zeg ik “oranje” dan krijg ik een pauze en de gelegenheid om onder vier ogen te overleggen. Als ik “rood” zeg dan gaat de onbekende man weg en word ik losgemaakt. Rood, rood, rood denk ik heel de tijd, maar aan de andere kant, ik ben er toch nieuwsgierig naar hoe het zou zijn om, als de situatie ernaar is, met een man erbij, te vrijen met een vrouw. Dus toch een beetje groen…!
Ik word in mijn emoties heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees. Ik ken mevrouw Julia eigenlijk helemaal niet zo lang en stel je nou eens voor dat zij en die onbekende bi-sexuele man samen een plannetje hebben waarin ik alleen een stuk gereedschap ben? Ik ben opgewonden, angstig, nieuwsgierig. Ik word zo geil van mevrouw Julia en ik vertrouw haar volkomen, maar waarom moest ze ineens met deze, voor mij onbekende man op de proppen komen? Het geeft wel aan hoe kinky ze is. Dit is eigenlijk een droom van een vrouw. Zo’n vrouw heb ik eigenlijk, zolang als ik erotiek en sex heb leren waarderen als twee separate dingen, altijd al gezocht. Zeg nou zelfs, wie wil nou niet dat je vrouw haar fantasie de vrije loop laat? Wie wil nu niet gedwongen worden zijn vrouw te vertrouwen? Ik word compleet verscheurd door nieuwsgierigheid en vertrouwen aan de ene kant en angst voor het onbekende en het besef dat het niet onmogelijk is dat ik vastgebonden en beroofd uit het kanaal word gevist, aan de andere kant. Wat moet ik nou?
Het is Maandag, dé dag. Ik heb met mijn werk alles kunnen regelen en ik laat mevrouw Julia dan ook weten dat ons afspraakje doorgaat wat mij betreft. Ik krijg een adres en een tijd. Verder word ik weer alleen gelaten met mijn emoties. Het is maar goed dat ik moet werken ’s ochtends want alles wat ik doe gaat op de automatische piloot. Ik ben op van de zenuwen… Het is bijna zover. Ik ruim mijn spullen op en breng ze alvast naar de auto. Ik laat alles uit mijn handen vallen. Ik moet er zelf om lachen, Jezus wat ben ik nerveus. En dat terwijl ze me toch gezegd heeft dat het een leuke middag gaat worden.
Ik arriveer op het adres en parkeer mijn auto naast die van haar. Het was mij laatst al opgevallen dat alles wat met deze vrouw te maken heeft, een cachet van goede smaak heeft. Ze is altijd onberispelijk gekleed met een frivool detail voor de degene met een oog voor detail. Het adres blijkt een hotel te zijn, vrij recent ook en behoorlijk luxe. Ik zie mevrouw Julia bij de receptie staan en loop naar haar toe. Ik leg mijn hand op haar rug om haar gesprek met de receptioniste niet te verstoren. Ik krijg geen reactie…. Shit, ik ben al onzeker over wat komen gaat, word ik nog genegeerd ook. Het benadrukt de rol die ik vandaag heb. Ik besluit even een stapje naar achter te doen en mijn aankomst niet verder te benadrukken. Als ze haar zaken met de hotelreceptie heeft geregeld, draait ze haar mooie hoofdje naar mij en ik krijg een koele, maar niet onvriendelijke blik. Shit, het is menens. IK ben de sub, en zo word ik ook behandeld. Deze rol past me wel, ook al voel ik me raar. Ik voel me op mijn plaats gezet, dat is lang geleden….
Als de receptioniste zich omdraait om iets te doen krijg ik een vluchtige zoen en met de kamersleutel lopen we zwijgend naar de lift. “Je bent eigenlijk iets te vroeg” zegt ze, “ik moet even een paar dingen doen, dus blijf hier maar vijf minuten wachten” Nee, denk ik, laat me niet alleen hier en ik bedenk me dat ze waarschijnlijk naar de kamer gaat om de laatste dingen te regelen met de onbekende bi- sexuele man. Ik onderdruk de neiging om weg te rennen en vraag haar naar welke kamer ik moet komen. Kamer 202, ik zie je zo meteen. Mijn hart bonst in mijn keel… en zij stapt in de lift. Daar sta ik dan, alleen met door mijn lijf gierende adrenaline en angst voor hetgeen komen gaat.
Ik bedenk me ineens dat als straf voor het niet uitvoeren van haar opdrachten, ik een fototoestel had moeten meenemen. Compleet vergeten in mijn nerveusiteit. Ook mijn laptop had ik mee moeten meenemen…..ook vergeten, geen idee waarom die mee moest. Ik koop een blikje sinaasappelsap uit een automaat en kijk op mijn horloge. Vijf minuten extra stress, welja, dat kan er nog wel bij. Ik ga op de fauteuils bij de lift zitten en bekijk de voorbijgangers. Er komen twee forse negers langs en de schrik slaat mij om het hart. Voor hetzelfde geld is het één van die twee!!. Ik probeer me te beheersen en ik zie dat zij de vuilnisbakken legen naast de liftdeur. PFFfffff, die zijn het zeker niet.
De sinaasappelsap is op en de vijf minuten zijn voorbij. Ik wil geen risico lopen om gestraft te worden, dus ik had de liftbewegingen in de gaten gehouden, dus deze stond er toen ik op de knop drukte. Ik stap in en druk op de knop voor de tweede etage. Als ik uit de lift stap, zie ik bordjes met de tekst “private dining chambers” en passeer een dubbele kasteeldeur met ijzeren beslag. Een ideale omgeving voor een BDSM achtige ontmoeting. Helemaal aan het einde van de gang is kamer 202 en aan de deur hangt een dichtgevouwen briefje met de tekst “lees eerst deze tekst aandachtig voor je binnenkomt”.
“Lieve R,
Als je zometeen binnenkomt ga je zitten met je knieën op het kussentje dat bij mijn voeten ligt. Je zegt niets en geeft alleen antwoord als je iets wordt gevraagd. Als je zelf iets wil vragen, vraag je eerst of dat mag.”
Ik kan het me niet meer precies herinneren, maar volgens mij stond er ook nog een keer de belofte dat het een leuke middag zou worden. Ik was zo nerveus, mijn ogen flitsten over de tekst en ik wilde niets liever dan uit mijn lijden verlost worden.
De deur staat op een kier en klop. “Jaahaa” hoor ik vanuit de kamer en ga naar binnen. “Wil je de “niet storen” kaart even buiten hangen”, vraagt ze en ik doe dat.
Ik loop de kamer in en zeg…….niets. Daar zit ze…gelukkig,.. nog geen man in zicht. Mijn God, wat is ze mooi. Haar haar zit mooi, prachtige zwarte jurk en sierlijke zwarte pumps. Ik zit op mijn knieën op het kussentje bij de sierlijke zwarte pumps. Ze is zo mooi dat ik de neiging om te staren moet onderdrukken, sowieso mag de sub niet zo brutaal zijn. Mijn hartslag is bezig een topparabool te maken, ik vraag me serieus af of ik dit wel overleef.
Ze knikt goedkeurend naar me, en zegt zoiets als: “mooi”. Denk bij mezelf, zou de onbekende man in de badkamer zitten? “Hoe voel je je?”, vraagt ze. Ik probeer mijn gevoelens te beschrijven, maar word zo heen en weer geslingerd dat me dat niet goed lukt en dan val ik terug in automatismen. “Tussen hoop en vrees, mevrouw”, antwoord ik. Gelukkig, die lessen Nederlands en het lezen van boeken zijn hier mijn redding, want ze neemt genoegen met mijn antwoord. Mijn lichaam trilt als een rietje, het is lang geleden dat ik in zo’n onzekere situatie zat
Ze pakt haar mobiele telefoon en ik zak zowat door de grond. Ze stuurt “hem” natuurlijk een sms’je. Zo van kom maar, hij zit nu toch op z’n knieën. “Heb je je opdracht over het scheren van jezelf nog uitgevoerd zoals ik je gezegd heb”, vraagt ze. Ik ben bijna blij dat ik bevestigend kan antwoorden. In deze positie, afhankelijk en kwetsbaar, wil je mevrouw niet boos maken. “Er gaat vandaag niets gebeuren, wat jij niet wil” stelt ze mij gerust. “ ”Dus als je niet wil dat deze man zometeen komt, dan is het nu de tijd om dat te zeggen”, zegt ze. Shit, ik moet nu een keuze maken, ik wil het eigenlijk niet, maar ik wil mevrouw niet teleurstellen, en misschien is het toch wel leuk. Dus ik besluit iets te vragen:”Mag ik iets vragen?” “Dat mag”, zegt ze, en ik vraag haar met een van angst dichtgeknepen strot:”Kan deze man niet later erbij komen?” Dat wijst ze resoluut van de hand en geeft nogmaals te kennen, dat of deze man gaat mij anaal ontmaagden of zij doet het zelf. “Ik wil controleren of je voldoende en glad genoeg geschoren ben”, zegt ze en voegt eraan toe dat ik mij moet uitkleden. Blij dat ik weer punten kan scoren, want ik heb me secuur geschoren, doe ik wat ze vraagt, terwijl zij nog steeds in de fauteuil zit met haar prachtige benen over elkaar. Pas als ik helemaal uitgekleed ben, zegt ze: “ Doe je handen maar op je rug” en ze staat op. Zij loopt een rondje om mij heen en bevoelt mij. Nu pas, door deze aanraking word ik enigszins gerustgesteld. Ze voelt ook aan mijn wangen en kaaklijn en ontdekt daar nog wat baardgroei. “Dat kan beter” zegt ze, en ik ben boos op mijzelf.
Ze gaat weer in de fauteuil zitten en zegt dat ik weer op het kussentje moet plaatsnemen. Ze vraagt of ik al heb gekeken naar het speelgoed wat zij op het bed heeft neergelegd, al voor dat ik de kamer binnenkwam. Maar dat had ik niet, angstig om daarvoor gestraft te worden en antwoord: “Nee, mevrouw”. Ik zie een zweepje met leren riemen, een buttplug, knijpers, een stuk touw, en een behoorlijk forse voorbinddildo. Die is wel zo dik dat ik me bedenk dat het misschien toch zo erg niet is om door de onbekende man te worden genomen. Zij vraagt weer: “Wil je dat die man je komt ontmaagden of wil je dat ik dat doe”. Mijn hersens draaien op topsnelheid, maar er komt geen antwoord naar boven. Ik wil het wel, ik wil het niet, ik wil dat mevrouw mij ontmaagd, maar die voorbinddildo is echt wel groot….. “Ik wacht” zegt ze, maar ze kijkt niet ongeduldig. Mijn angst is op dat moment zo groot, dat ik het niet zie, dat ze niet ongeduldig is. Ik geef nog steeds geen antwoord, en net op het moment dat ik wil zeggen, dat die man mag komen, en ik bijna flauwval van de spanning, komt ze op haar knieën voor me zitten en slaat haar armen om mij heen en zegt: “ach lieverd, ik kan je niet langer kwellen, er komt echt geen andere man”. De liefde die ik voel op dat moment is werkelijk onbeschrijfelijk. Weer gaan mijn emoties als een zilveren bal door een flipperkast. Ik ben bevrijd…….
Ik kijk haar vol ongeloof aan, denk ik, want ze blijft herhalen dat het allemaal mindplay was. Ze zoent me op de meest fantastische wijze en door haar gevoel en liefde die ze uitstraalt, kom ik langzaam terug op aarde. We zoenen en zoenen en kijken elkaar diep in elkaars ogen, en ik smelt voor haar. We liggen op bed, zij nog steeds aangekleed en ik naakt. Wat een geweldige vrouw is dit en ik zeg haar dat ook. We liggen zeker een kwartier tot een half uur op bed na te praten en te lachen.
