Enveloppen

Vanavond hadden we afgesproken. Ik had hem ge-sms’t hoe laat ik er zou kunnen zijn. Ik kreeg niet veel later een sms’je terug, “Is goed meisje, als je de ring op rijdt bel je me. De rest wijst zichzelf. “ De hele middag had ik met stijgende spanning uitgekeken naar onze afspraak. Een spanning die bestond uit angst, opwinding en nieuwsgierigheid. Wilde ik dit wel? Tuurlijk wilde ik dit. Hier verlangde ik naar. Het onbekend, de spanning en wat het geestelijk met me doet. Kijken waar ik mezelf tegen zal komen. Hoever ik zou durven gaan.

Ik draaide de ring op en belde hem op. Kreeg de instructie waar ik heen moest rijden. Shit dacht ik bij mezelf, ik hoef nu helemaal niet naar zijn huis te rijden. Wat moet ik doen? De opwinding en spanning in mijn onderbuik voelde ik opbouwen. Deze was de hele reis al aanwezig maar werd nu extra aangewakkerd omdat ik zijn stem hoorde die mij vertelde wat ik moest doen. Kon mezelf moeilijk ik bedwang houden, maar probeerde het toch. Ik probeerde zo nonchalance mogelijk de aanwijzing te herhalen om er zeker van te zijn dat ik alles goed had onthouden. Niet veel laten kwam ik aan op de plaatst waar ik moest zijn. Stapte uit en liep naar één van de pilaren om de bewust plastictas te pakken die mij verder instructies zou verschaffen.

Ik stapte weer in de auto en reed een stukje verder en parkeerde daar mijn auto. Deed de plastictas open en zag daar een andere plastictas inzitten en wat enveloppen. Haalde de enveloppen eruit en zag dat er nummers opstonden. Ik maakte de eerste envelop open en zag daar het sleuteltje van de garage in zitten. Las in de brief dat ik mijn string uit moest trekken en in dezelfde enveloppe terug moest stoppen waar ik ook de brief uit had gehaald en terug te stoppen in de plastictas. Ik dacht, nou dat is makkelijk, en deed mijn string uit en zag mijn eigen geiligheid zichtbaar in mijn string zitten. Al die tijd wist ik al dat ik opgewonden was maar nu zag ik het ook in mijn string. Deed mijn string in de enveloppe en stopte hem in de plastictas.

Op dat moment zag ik dat er aan de buitenkant van de tas ook een envelop bevestig was met mijn naam erop. Ik haalde de enveloppe eraf en las hem aandachtig. Er stond in dat er in de plastictas 3 enveloppe zaten en dat ik deze op volgorde van nummer buiten de auto in een straal van 5 meter moest uitvoeren. Ok…., dacht ik. Dat is toch iets anders dan ik dacht. Ik trok mijn string weer aan en reed terug naar de plek waar ik de plastictas had gevonden. Stapte uit en liep terug naar de pilaar waar ik de plastictas had gevonden.

Pakte de eerste brief weer en las hem nog eens door om er zeker van te zijn dat ik alles goed had gelezen. Maar ja, de tekst was echt niet veranderd dus ik voerde mijn opdracht uit en stopte mijn string weer terug in de tas. Pakte de tweede brief en las deze meerdere keren door. Daarin stond dat ik, wat er in de andere plastictas zat om moest doen. Ik maakte de andere plastictas open en zag daar mijn enkel-, polsbanden, collar en leiband in zitten. Ik pakte de spulletjes eruit en bekeek ze aandachtig. De leiband had ik niet vaak aangehad. Hier moest ik toch aan wennen. Te meer opdat mijn gedachtes allerlei scenario’s begonnen te verzinnen. Mijn Meester had een paar keer gezegd, dat hij het leuk zou vinden om mij een keer aan de leiband mee te nemen de stad in. Nou je moet weten dat ik dat helemaal niet leuk en heel vernederd zou vinden. Maar ja, dat is natuurlijk ook de bedoeling. Dus ik dacht gelijk dat ik er deze avond aan zou moeten geloven. Ik maande mezelf toe, wees dapper en laat je niet kennen. Hef je hoofd en ondergaat het.

Ik deed de spullen om en klikte de leiband aan. Ik moet toch eerlijk bekennen dat het me opwond en dat ik me er prettig bij voelde. Op het moment dat ik mijn enkelbanden omdeed hoorde ik stemmen achter me en keek om me heen om te kijken waar het geluid vandaan kwam. Moest natuurlijk wel opletten. Ik was hier tenslotte alleen en je weet maar nooit. Zag dat er twee mannen aan de overkant van de weg langs liepen en volgens mij hadden ze mij niet in de gaten. Gelukkig, dacht ik bij mezelf. Zelfde geld liepen ze recht achter mij langs en zagen ze dat ik enkelbanden om had. En dan, tja wat zou er dan kunnen gebeuren? Voelde de opwinding en spanning tussen mijn benen toenemen. Stopte snel de spullen weer in de tas en pakte brief nummer drie. Daarin stond dat ik het trilei in moest brengen en alle spullen terug in de plastictas moest stoppen en de tas op de plek achterlaten waar ik hem had gevonden. Vervolgens moest ik naar de garage rijden en daar zou ik nog een brief aantreffen achter een pilaar.

Ik pakte de trilei en probeerde hem in te brengen. Maar ik was zo geil dat hij niet goed bleef zitten en weer uit mijn geile kut gleed. Ik duwde hem weer terug in mijn geile kut en lag de plastictas terug op zijn plaatst en stapte in mijn auto en reed naar de garage. Parkeerde mijn auto en ging op zoek naar de brief. Ik vond de brief en zag ook dat daar een plastictas bij lag. Raapte de spullen op en schuurde de enveloppe open en begon hem aandachtig te lezen. “Zoals je hebt gezien tref je bij deze brief ook een plastictas aan. Ik wil dat je al je kleren uittrekt op je hold-up, jas en schoenen na. Je stopt al je kleren in de plastictas. Neem alle spullen mee en ga naar mijn huis. Laat jezelf binnen en onder geen voorwaarde doe je de lichten aan. Hang de tas en je jas aan de kapstok en zet je schoenen daaronder. Loop vervolgens naar de slaapkamer en sluit de deur. Wacht daar op mij en zodra ik binnen kom wil ik een enthousiast onthaal.“

Shit dacht ik bij mezelf. Moet ik zonder kleding over straat? Ik heb helemaal geen goede jas aan. De split is tot aan mijn billen en voor gaat hij ook open als ik loop. Nee, dit wil ik niet. Echt niet dit ga ik echt niet doen. Ik las nog een keer aandachtig de brief door. Misschien had ik het niet goed gelezen. Maar tuurlijk had ik het wel goed gelezen. Dus ik moest er toch echt aan geloven. Ik keek om me heen of er echt geen mensen in de garage waren en kleden mezelf snel uit en deed mijn jas aan. Stopte alles in de tas en liep naar de uitgang. Voordat ik de deur wilde openen hoorde ik stemmen. Ik wachten totdat de stemmen waren verdwenen en deed de deur open. En liep snel naar de voordeur van zijn huis. Liep snel naar boven hopend dat ik geen buren tegen zou komen. Gelukkig had ik zonder kleerscheuren de voordeur bereikt en maakte deze snel open en sloot hem achter me.

Ppff, gelukkig ik ben heelhuids binnen gekomen. Het viel achteraf gelukkig mee. Geen starende blikken tegen gekomen. De spanning viel van me af maar de opwinding was des te meer aanwezig. Ik hing mijn spullen op en ging naar de slaapkamer en nam daar plaatst. De minuten verstreken. Het leek wel een eeuwigheid. En toen hoorde ik geschuifel op de gang en ging de deur open. Ik sprong op en riep; ha lieverd. Hij moest lachen om mijn begroeting en nam me in zijn armen. Gelukkig gingen we niet de stad in…… ppfff. Hij vertelde me ook nog dat hij al die tijd over mij waakte. Ik had het kunnen weten. Dank u Meester.