Interne strijd

Het is zo. Mijn gevoelens zijn niet weg, maar vind het wel moeilijk om de draad weer op te pakken. Ik worstelde al een hele tijd met mijn gevoelens. Ben ik werkelijk onderdanig of ben ik het niet? Ben er achter dat ik het wel ben, maar weet niet goed hoe ik er mee om moet gaan. Intussen voer ik een interne strijd. Meer dan me lief is. Al kan ik niet zeggen waarom. Allerlei dingen gaan er door me hoofd. Ik ga een gesprek met mezelf aan zonder woorden hardop, maar schreeuw soms in mezelf. Wat wil ik nou? Door te lang te wachten om de draad weer op te pakken heb ik het gevoel dat we uit elkaar zijn gegroeit. Moeten we weer opnieuw beginnen. Soms ben ik woedend op mezelf waarom ik dat gedaan heb. Maar vind het moeilijk om de stap weer te zetten om weer af te spreken. Me weer kwetsbaar op te stellen. Me volledig te kunnen geven. Hem te vertrouwen. Niet dat ik dat niet doe, maar je moet toch weer opnieuw beginnen. Misschien gaat het proces nu wel sneller van me volledig geven. Maar het is moeilijk om de stap te zetten. Ik wet ook wel, hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt. Maar tja….