Deel 1

We zijn samen bij de plassen. De zon schijnt, het is beslist een mooie zomerdag. De witte wolken spelen een vormenspel tegen een felblauwe achtergrond. Je voelt de warmte op je huid, niet te heet maar aangenaam. Het geeft je een warm gevoel. Voor je ligt een uitgestrekt en grillig grasveld. Ondanks de talrijke wandelaars lijkt het er niet druk. Het jonge gras op het veld wedijvert in zijn diepe kleur met andere voorjaarstinten.

En je staat klaar, klaar om samen met mij het grasveld over te steken. Je trekt je mooie zomerjurk een klein beetje op en trekt je bruine hakken uit, net als ik. Ik pak je hand en de reis begint. Een wandeling over een groen tapijt. Kleine sprietjes die de onderkant van je voeten masseren, ze kriebelen tussen je tenen en prikkelen sensueel onder het midden van je voet. Je haar weerkaatst het zonlicht. In je ogen zie ik een heerlijk gevoel, in je hand voel ik dat ook.

Zo lopen we samen verder door. Je zweeft op jouw manier een stukje boven de grond. Allerhande kleuren komen ons tegemoet, het één nog prachtiger dan het ander. En ondertussen geniet ik, van dit en van jou. Ik kijk naar je en bewonder je!

Een eindje verder gaan we naar rechts, een kronkelig pad richting een gammel bruggetje. Links van ons staan dichte bomen. Om het veld waar we lopen kabbelt een waterstroom. En daaromheen veel hoog gras en rietkragen. Een geliefde plek voor iedereen die eventjes met z'n tweeën één en alleen willen zijn.

En we lopen richting dat water, het hoge gras tegemoet. Gras met wat vage paden. Paden die er eigenlijk niet zijn maar die zijn gevormd door de loop van onze voorgangers. Voorzichtig leid ik je een bijna onzichtbaar pad op, iets wat je gewillig toelaat. Enkele tientallen meters verder zien we een klein plekje waar de begroeiing iets minder hoog is…..een natuurlijk stukje schuilplaats. Ik maak mijn rugzak open, haal er een kleed uit en spreid het uit over het open stuk. Ik ga zitten, jij gaat liggen, je legt je hoofd op mijn schoot.

Zo lig je daar; je kijkt met je mooie, geknepen ogen omhoog..... je denkt en fantaseert. En de wolken blijven bezig met hun schimmenspel, veranderen continue. Nemen de vorm aan van al het leuke waar jij aan denkt. Die wolken gaan aan mij voorbij, ik heb immers een mooier uitzicht. Mijn vinger speelt langs je haargrens. Ik voel gedachtenrimpeltjes op je voorhoofd. Ik ga langzaam over je neus, rondom je lippen en via je kin langs je nek naar beneden. Ondanks de warmte voel ik een kleine rilling door je lichaam gaan. Ik bekijk je, zie je in die zomerjurk gehulde lichaam ontspannen bij me liggen. Je linkerbeen iets opgetrokken, de zoom van je jurk valt speels een stuk omhoog. Je mooie been geniet van het stukje zomerse vrijheid.

En ondertussen gaat de zoektocht van mijn vinger verder. De bandjes van je jurk zakken langzaam naar beneden. Je merkt het wel maar je laat het toe. Ik verken de grenzen van je borsten, waarna de weg door het midden mij richting je benen brengen.

Je komt overeind en kijkt me uitdagend aan. In je ogen lees ik wat je wilt zeggen maar wat je plagerig niet doet. Voorzichtig zoen ik je. Eerst alleen met mijn lippen maar al snel doet mijn tong mee in het spel….hij vindt de jouwe. Langzaam schuif ik met wat gevoelige kussen op richting je nek.

Ik bekijk je mooie zomerjurk nogmaals. Hij staat je prachtig maar zit ook in de weg. En samen trekken we die mooie zomerjurk uit. Ik laat je voorzover liggen en buig over je heen. Ooit wel eens gehoord van de term vlinderkus? Na vandaag wel….. Ik zoen je in je nek, waarbij mijn mond je nauwelijks aanraakt. Je voelt mijn ademhaling op je huid. Langzaam ga ik langs je ruggengraat naar beneden. Met het puntje van mijn tong raak ik alleen wat kleine donshaartjes op je rug. Een aanraking die eigenlijk geen aanraking is. Op de terugweg naar boven blaas ik zachtjes. In de warmte van de zon vormt dat een prikkelende lijn.

Maar zo passief blijf als je tot nu toe bent blijf je niet. En ik ben het er eigenlijk ook wel mee eens dat het oneerlijk is wanneer ik aangekleed blijf. Dus geef ik me over.