Straf & billen

Ik had straf gekregen. Moest 250 keer dezelfde regel op papier zetten. Voelde me weer terug in de schoolbanken. Had tot de volgende dag de tijd om die regels op te schrijven, want dan zou hij ze op komen halen. ’s Avonds en ‘s morgens vroeg heb ik de regels opgeschreven. Was er langer mee bezig dan ik had verwacht.

Kreeg na de middag een sms of alles netjes was geregeld. Deze had ik niet gezien. Was boven bezig om me aan te kleden. Beneden gekomen bekeek ik mijn telefoon en zag dat ik twee berichtjes had gemist. Ik antwoordde terug dat alles geregeld was. Waarop hij antwoordde of hij kon komen. Sms’te terug dat hij kon komen.

Ping, weer een sms. Ik open de sms en lees tot mijn ontsteltenis, “goed zo, ben er binnen 1 minuut. Voordeur open, je kleding uit en op je knietjes in de woonkamer, handen achter je rug en hoofd gebogen. De strafregels liggen klaar op tafel om te beoordelen, begrepen?” Ik las het berichtje nogmaals. Nee, nee dit wil ik niet. Ik kan niet in de woonkamer zo zitten. En ik wil dit niet in mijn huis…. Shit shit shit, moet ik een sms terug sturen dat ik dit niet wil? De twijfels slaan toe. Ik wil dit niet in mijn huis. Maar ik wil hem ook niet teleurstellen. Loop snel naar de voordeur en zet deze op een kier. Loop weer terug en verduister de woonkamer en trek mijn jurk uit en ga in de gewenste houding zitten.

Niet veel later hoor ik de voordeur en hoor ik zijn hakken op de vloer en komen naar de woonkamer. Hij loopt om me af en duwt mijn hoofd verder naar beneden. En dan krijg ik drie harde klappen op mijn billen. Ik bijt op mijn lip en denk, moet ik tellen of niet? Ik besluit om niets te zeggen. Krijg gelukkig ook geen opmerking hierover. Wel onthoud ik hoeveel klappen hij op mijn billen heeft gegeven. Want daar kan hij natuurlijk naar vragen.

Hij loop naar de tafel en pakt daar mijn strafregels. Loopt weer terug en gaat zitten op de bank. Hoor de blaadjes ritselen en krijg een compliment dat ik het goed heb gedaan. Er verschijnt een glimlach om mijn mond en bedank hem.

Dan gaat hij weer staan en loop om me heen. Dan zo uit het niets krijg ik weer vier harde klappen op mijn billen, Verbijt me om zo geen geluid te maken. Dan hoor ik dat hij foto’s aan het maken is. Nee nee nee ik wil niet dat er foto’s van me gemaakt worden. De woorden schreeuwen van binnen maar het geluid komt niet over mijn lippen. Dus ik laat het gebeuren. Stomme trut dit was een harde grens van je waarom zeg je niets? Geen idee, ik vertrouw erop dat hij er discreet mee omgaat.

Dan vraagt hij of ik parfenac in huis heb? Ik zeg van nee en weet ook niet wat het is. Je beveelt me dat ik dat moet kopen. En ik zeg dat ik dat zal kopen. Verder denk ik er niet over na waarom ik dat moet kopen.

Dan beveelt hij me om wat te drinken voor hem in te schenken. Ik kruip naar de keuken en schenk hem een glas water in en kruip weer terug naar de woonkamer. Hij gaat zitten op de bank en beveel me op het glas op tafel te zetten. Beveel me te knielen en mijn hoofd naar de grond te brengen. Hij pakt zijn glas water en hoor hem er van genieten. Dan zet hij het glas op mijn rug en zegt dat het niet mag vallen. Ik probeer zo stil mogelijk te blijven zitten. Haalt even later het glas weer van mijn rug en nipt ervan en zet het vervolgens op tafel terug.

Trekt zijn schoenen en sokken uit en beveel me om zijn voet te likken. Ik vind dit zo vernederd, maar gehoorzaam en lik zijn voet en ook zijn ander voet die hij mij aanbied. Beveel me ook om tussen zijn voeten te likken en mijn tong vind zijn weg tussen zijn tenen. Dan zegt hij dat het genoeg is en dat ik weer de gewenste houding moet aannemen. Dan pakt hij mijn tepels en knijp er hard in. Ik geef een kik en hij zegt dat ik me niet aan moet stellen. Dit is nog niets vergeleken bij die knijpers. Wat hadden we afgesproken als we elkaar weer zouden zien? Verschillende gedachtes kwamen voorbij. Hij had gezegd dat ik mijn speeltjes de volgende keer mee moest nemen. Maar die opdracht was aan een datum gekoppeld dus die kon het niet zijn. Mijn antwoord liet te lang op zich wachten en kreeg een tik in mijn gezicht. Even was ik van slag. Die klappen brengen mij altijd uit balans. Herstelde me snel en zeg; denk iets met de knijpers Meester? Je moet niet denken maar zeker weten, zegt hij met een scherpe sneer. Hij laat me alleen achter in de woonkamer. Voel me klein worden en de tranen prikken achter mijn ogen. Verman je, roep ik mezelf toe. Stel je niet aan.

Even later hoor ik je binnen komen en hoor het geluid van een rits opengaan en een sleuteltje in het slot gaan om de tas open te maken om de knijpers eruit te halen. Shit waarom begint hij nou weer over die knijper. Die verdomde knijper. Waarom kan ik die knijpers nou niet hebben en waarom zijn mijn tepels zo gevoelig. Kan helemaal niets hebben en hierop gaat hij me natuurlijk testen. Dit is mijn zwakheid en die heeft hij gevonden. Hij loopt na me toe. En pakt mijn tepel vast en zegt met een scherpe toon; “Ik wil dat je ze 10 seconde op je tepels houdt” Ik haal diep adem en wil heel graag die 10 seconde vol houden. Maar zodra er één op mijn tepel verbijt ik me en probeer in mezelf tellen. Maar het doet zo verdomde pijn en dan krijg ik de andere knijper op mijn tepel. Ik bijt op me lippen om het langer vol te houden, maar het lukt niet en roep genade en de knijpers worden van me tepels gehaald. Dit zijn geen 10 seconde slavin het kan best langer. Je doet ze nu nogmaals op je tepels en wil toch echt dat je de 10 seconde vol houdt en gaan samen tellen. Ik krijg de knijper en pak mijn tepel vast en probeer zo de juiste positie te vinden die het minste pijn doet, maar die kan ik niet vinden. Krijg een sneer dat ik op moet schieten en ik plaatst de eerste knijper en pak snel de andere en plaatst deze op mijn tepel. En we beginnen te tellen. Één, twee, drie ik ga steeds sneller tellen maar mijn Meester bepaald het tempo. Vier, vijf, zes en ik kan het niet langer volhouden en roep genade en de knijpers worden van mijn tepels gehaald. Met een sneer zegt hij, wat je kan het nog geen eens 10 seconde volhouden en in je blog zeg je van wel. Dat wordt oefenen totdat je het een minuut vol kan houden. Ik buig voorover en begin te huilen. Dit gaat me echt niet lukken hoe graag ik het ook wil.

Hij vraagt me of ik nog weet hoe de zalf heet. Ik denk goed na maar de naam schiet me niet te binnen. Ik zeg dat ik het niet weet. Dan pakt hij pen en papier en duwt mijn hoofd ruw naar beneden en zeg dat ik de pen in mijn mond moet nemen en de naam moet opschrijven. Hij speld de naam p a r f e n a c en ik probeer het zo netjes mogelijk op papier te schrijven. Ik hoop maar dat het zijn goedkeuring heeft. Ik wil niet meer kritiek krijgen. Probeer zo hard mijn best te doen. De tranen rollen over mijn wangen.

Hij vraagt waarom ik huil en het blijft stil. En dan stel je de vraag nogmaals maar dan met een geïrriteerde klank in zijn stem. En ik zeg dat ik het niet vol kan houden maar dat ik het wel heel graag wil. En dat ik ook echt mijn best doe. Hij gaat zitten en zegt dat hij ziet dat ik mijn best doe en beveel me om mijn hoofd op zijn been te leggen. Ik kruip naar hem toe en leg mijn hoofd op zijn been. Zijn handen strelen mijn haar en rug en zegt geruststellende woorden, maar wil wel dat ik bij elke ontmoeting die we hebben de knijpers telkens 10 seconde langer op mijn tepel moet hebben. Totdat ik het een minuut vol kan houden. Hij zegt dat hij het samen met mij wil doen. Maar ik zeg dat dat niet hoeft. De tranen rollen over mijn wangen. Dit gaat me echt niet lukken. Maar ik wil het wel graag voor hem doen. Wil het graag voor hem doen.

Dan beveel hij me dat ik het glas weer terug in de keuken moet zetten en ik kruip naar de keuken en terug naar de woonkamer. Beveel me om weer in de gewenste houding te gaan zitten en dat ik die houding moet aanhouden totdat hij me een berichtje stuurt. Zonder kus zonder afscheid gaat hij weg en mij achterlatend met mijn verdriet. Niet veel later gaat mijn telefoon en lees het berichtje; “zwaai maar naar je Meester, slavin” Ik kijk naar buiten en zie hem staan en ik zwaai.

Ik sta op en loop naar de keuken om mijn neus te snuiten. En pak mijn spullen en ga naar boven. Ga voor de spiegel staan en ik krijg een schrik te verwerken. Wat zien mijn billen eruit. Hij heeft nog helemaal niet hard geslagen maar ze zien er niet uit. Vandaar dat hij vroeg of ik parfenac in huis had. Ik sms hem wat hij met mijn billen heeft gedaan. Van deze vraagstelling houd hij niet maar stel hem toch. Krijg als antwoord; “een paar tikken op gegeven, slavin” Deze reactie had ik uiteraard kunnen verwachte.

Tepel knijpen slaat weer toe

Dus je wilt een Dom zijn

Je hebt erover nagedacht, je hebt erover gefantaseerd en je hebt besloten dat het iets voor jou is. Hartstikke leuk! Nu moet je de theorie in praktijk brengen. Er is echter een verschil tussen een Dom willen zijn en een Dom zijn en het loont om je er bewust van te zijn dat er misschien meer voor nodig is dan je denkt.

Hoe moeilijk kan het zijn?

Lastiger dan het klinkt. Een Dom zijn betekent meer dan gewoon mensen vertellen wat ze moeten doen. Het betekent zelfs veel meer dan mensen vertellen wat ze moeten doen. Iedereen kan dat; het maakt je net zo min een Dom als het bezit van een herdershond je een herder maakt.

Onzin. Doms vertellen andere mensen wat ze moeten doen: dat is de definitie ervan!

Nou, eigenlijk niet. Het zit iets ingewikkelder in elkaar. De context is belangrijk; een Dom zijn is niet hetzelfde als bazig zijn en er is niemand die iedereen altijd mag vertellen wat ze moeten doen. Sterker nog, het is niet eens zo dat je alle subs altijd mag vertellen wat ze moeten doen.

De fout die veel beginnende Doms maken is dat ze geloven dat de dynamiek in een D/s relatie simpel is. Jij bent een Dom; je ziet iemand die sub is; als een Dom is het jouw goed recht om te zeggen wat die sub moet doen en omdat die ander sub is moet hij of zij respect voor jou hebben, toch?

Nee dus. Als je respect wilt zul je meer moeten doen dan uitroepen “Ik ben een Dom, aanbid mij!” Sterker nog, “ik ben een Dom, aanbid mij!” uitroepen is een goede manier om uitgelachen te worden door alle mensen die ook maar een beetje ervaring hebben in een echte D/s relatie.

Wat veel beginnende Doms niet door hebben is dat een D/s relatie een relatie is. Zelfs als het tijdelijk is, zelfs als het bijvoorbeeld op een speelfeest gebeurt, bestaat die relatie tussen de Dom en sub omdat beide partijen ervoor hebben gekozen om in die relatie te zitten. Denken dat jij elke sub kunt vertellen wat hij of zij moet doen voordat je een relatie met diegene hebt gevormd waarin jij die autoriteit hebt, is net zo raar als denken dat jij elke vrouw kunt vertellen dat ze seks met jou moet hebben. Want vrouwen hebben toch seks met mannen?

Mannen hebben seks met vrouwen en Doms vertellen subs wat ze moeten doen, maar niet altijd en niet automatisch. Denk niet, zelfs maar voor een halve seconde, dat het simpele feit dat jij een Dom bent jou enige autoriteit of macht geeft over iemand die sub is. Dat is net zo dom en misleid als aannemen dat het simpele feit dat jij een man bent, jou het recht geeft seks te hebben met een vrouw die hier niet expliciet in toegestemd heeft.

Wacht eens even. Subs zijn subs omdat ze onderdanig WILLEN zijn aan een Dom! Misschien. Maar dat betekent niet dat een willekeurige sub onderdanig wil zijn aan jou. Zomaar aannemen dat iemand onderdanig wil zijn aan jou, enkel vanwege het feit dat die persoon een sub is, is precies hetzelfde als aannemen dat een heteroseksuele vrouw seks met jou wil simpelweg omdat jij een heteroseksuele man bent (of omgekeerd).

Maar alle subs zijn dominanten respect verschuldigd. Nee. Respect, zelfs in de BDSM scène, wordt verdiend. Denken dat jij recht hebt op respect eenvoudigweg omdat jij jezelf “Dom” noemt is een goede manier om als wannabe gezien te worden. De ergste, meest beledigende manier om dit te doen is door iemand voor het eerst te ontmoeten, erachter te komen dat die persoon sub is en diegene dan te bevelen jou te gehoorzamen.

Subs zijn, zoals iedereen, mensen. En wanneer je te maken hebt met mensen met wie je nog geen relatie of context bepaald hebt, zul je merken dat het de beste resultaten oplevert als je die mensen gewoon als mensen behandelt. Grappig is dat: mensen houden ervan om als mensen behandeld te worden, vooral door vreemden. Zomaar in een D/s verhouding vliegen met iemand die je nog maar net kent is voorbarig en er vanuit gaan dat iemand die zich sub noemt ook maar iets verschuldigd is aan een ander die zich als Dom identificeert is beledigend.

En een afknapper. Die mensen die je altijd ziet die altijd subs hebben, die je tegenkomt in de BDSM scène en op feestjes en die altijd succes hebben bij het vinden en houden van partners, die mensen waar andere mensen naar op lijken te kijken? Zij hebben die partners en zij hebben dat respect omdat zij begrijpen dat je iedereen, inclusief subs, als gelijke behandelt totdat je een relatie met diegene hebt gevormd die jou de dominante rol laat aannemen.

Ik snap het niet. Als iemand niet gedomineerd wil worden, waarom zou diegene zich dan sub noemen? Nogmaals, het gaat om de context. Diegene wil misschien best wel gedomineerd worden en misschien zelfs wel door jou, dat is mogelijk. Maar totdat je erachter bent wat diegene wil kun je beter geen veronderstellingen maken. Maak vooral geen veronderstellingen over wat diegene wil of nodig heeft, of hoe die persoon zich tegenover jou ‘hoort’ te gedragen.

Wanneer je BDSM ontdekt kan het gemakkelijk zijn om je compleet te gaan richten op het realiseren van je fantasieën. Je hebt ideeën over hoe je zelf graag zou willen zijn, wat voor dingen je graag zou willen ontdekken, je hebt fantasieën en er zijn dingen die je heel graag wilt doen. Het kan daarom verleidelijk zijn om elke sub in jouw fantasie te proppen. Maar wanneer je mensen niet meer als mensen ziet, maar slechts als objecten om je fantasie mee uit te voeren, kun je problemen verwachten.
Hoezo dat? Wanneer ik mensen online ontmoet en ik vertel ze wat ze moeten doen is er geen enkel probleem!

Online forums en chats zijn vaak nogal anders dan real-life bijeenkomsten. Op internet is het vaak wat meer gericht op fantasie. In veel gevallen ziet de sub waarmee jij praat jou als niks minder dan een fantasie-object, jij ziet die sub als een fantasie-object en dat gaat allemaal prima.

Maar zelfs online kan het heel aanmatigend zijn om er vanuit te gaan dat er een machtsrelatie is wanneer deze niet is afgesproken. Begin een gesprek met een sub met “op je knieën en aanbid mij!” en je zou wel eens over kunnen komen als een ongevoelige loser, of erger.

D/s relaties zijn relaties. Ga er niet vanuit dat iemand jou de dominante rol gunt in jullie contact, alleen omdat jij dominant bent en diegene onderdanig is.

Waar heb je het over? Ik ben een dominant en die persoon is onderdanig, natuurlijk is er een D/s relatie tussen ons!

Nope, dat volgt er niet automatisch uit. Je krijgt niet automatisch macht door simpelweg een dominant te zijn: een onderdanige gunt jou die macht. Jij hebt er niet gewoon recht op. Dit is een van de basisprincipes van vrijwilligheid, een onderdanige geeft jou de macht wanneer hij of zij er vrijwillig voor kiest om dit te doen, niet automatisch omdat diegene onderdanig is.

Niet elke onderdanige wil hetzelfde. Niet elke onderdanige heeft hetzelfde soort contact met zijn of haar dominant. Een wijs en psychologisch gezonde onderdanige geeft zich niet zomaar over aan iedereen die zichzelf een dominant noemt. Het is aan die persoon om ervoor te kiezen jou de macht te geven, het is niet aan jou om het zomaar te nemen.

En je zult die macht niet snel krijgen als je rondloopt en van elke onderdanige die je ziet eist dat hij of zij zich aan je onderwerpt. Niemand heeft recht op dat soort automatische onderdanigheid. Leer die persoon eerst kennen, al is het maar kort. En beslis dan samen of, en op welke manier, je een D/s relatie hebt. Dan, en ook echt pas dan, kun je bevelen gaan geven.

Serieus. Je hebt niet meteen iets te zeggen over de onderdanige die met jou praat en ga er niet vanuit dat elke onderdanige ook onderdanig is naar jou.
Okay, okay, ik begrijp het. En nu? De volgende stap is dat je je moet realiseren dat, als dominant, het niet alleen je verantwoordelijkheid is om te doen wat jij wilt. Het is jouw verantwoordelijkheid om te doen wat je wilt binnen de grenzen van gezond verstand en de afgesproken grenzen met je partner.

Nu is gezond verstand een subjectief iets wat afhangt van de context en wat gezond verstand precies is hangt af van wat jij nog acceptabele risico¿s vindt, wat je ervaring is en al dat soort zaken. Maar ondanks dat, al die dingen die je leest in slechte SM verhalen? Dat valt ver buiten vrijwel iedereen z’n idee van gezond verstand. Je nieuwe sub onbeschermde seks laten hebben met een kroeg vol onbekenden? Niet zo’n goed idee. Die meterslange bullwhip waar je nog nooit mee geoefend hebt uit de kast trekken om het uit te proberen op iemand die geen ervaring heeft met een pijnspel? Geen gezond verstand. Je nieuwe partner naar huis brengen en hem of haar drie dagen lang vastgebonden op bed laten liggen? Niet wat we gezond verstand noemen.

Zelfs binnen de grenzen van gezond verstand is het belangrijk dat je je realiseert dat het niet alleen over jou gaat. Natuurlijk wel! Ik ben de dominant! En de dominant doet alles wat hij of zij wil! Uh… nee. Tenminste, niet als je wilt dat die onderdanige bij jou blijft. De relatie is voor beide prettig, of het is voor geen van beide prettig. De onderdanigen zijn onderdanig omdat ook zij iets halen uit die ervaring. Ze hebben dingen die ze willen doen, die ze willen ontdekken. Als jij het feit negeert dat ook je onderdanige een prettige ervaring moet hebben, wees dan niet verbaasd als die onderdanige bij je weg gaat en een nieuwe dominant vindt. Negeer je de grenzen van een onderdanige, of veroorzaak je door onvoorzichtigheid of kwaadwilligheid schade, wees dan niet verbaasd als die onderdanige aangifte tegen je doet.

Een D/s relatie tussen twee of meer mensen is in de eerste plaats een relatie en pas als tweede een D/s relatie. En zoals met alle relaties is het nodig dat iedereen in die relatie het gevoel heeft dat zijn of haar behoeften vervuld worden.

En wanneer je een D/s relatie begint met een onderdanige, onthoud dan dat het jouw verantwoordelijkheid is om goed op de onderdanige te letten. Wanneer je bezig bent met BDSM, let er dan op dat je je bewust bent van hoe je onderdanige reageert op wat je doet. Ga er niet zo in op dat je vergeet op je onderdanige te letten en na te denken over wat je onderdanige ervaart. Een onderdanige zal alleen nog een keer met je willen spelen als je het niet de eerste keer al helemaal verknald!

Woorden

De vale ochtendzon en mijn hongerige kater maakten me wakker. Ik glimlachte. De lange nacht had mijn geheugen in slaap gesust, en alleen de roes van geluk was achter gebleven. Ik wist niet meer van de emails. Niet meer van het neuken. In omgekeerde volgorde dreven de herinneringen omhoog. Mijn knieën krampachtig tegen je flanken en mijn billen weerloos in je handen. Langzaam liet je me over je pik zakken. “Shhh. Ontspan maar,” tilden je handen mij iets omhoog, en stootte je opnieuw. Ik onderdrukte mijn kreet schuilend tegen je borst.

De herinneringen gingen terug. Een halve maan wit tegen de hemel. Het natte donkere dekbed. Ik hoorde de stilte van mijn snikken en de vraag die je onbeantwoord liet. Nu wist ik nog niet of jij ook wel eens verdriet had in bed.

Ik voelde mijn lijf, omgekeerd. Mijn haren los tussen je dijen, mijn mond zoog aan je pik en tussen mijn benen de onverzadigbare hitte van je tong. Mijn vocht droop langs mijn buik. Je pik groot en onrustig in mijn hand, mijn mond ontvangend in je schoot.

Ik lag op mijn rug, ik was bloot. Er was een man in mijn bed. Een man die vreemd voor me was, maar die me zoende, kusjes die hem tot mijn kutje hadden gebracht. Zijn stevige handen duwden mijn knieën uit elkaar. Kou streek langs mijn vocht. Verlegen schoof ik omhoog, zijn ogen tussen mijn benen, en hij hield mijn heupen vast. Het duurde eindeloos, en mijn verlegenheid prikte tot tranen. Toen voelde ik zijn vinger, die zacht tussen mijn lipjes streelde, hij zei lieve woordjes die ik niet hoorde. Mijn stem was schor toen ik hem smeekte naar binnen te gaan.

Ik zat achter de computer en er was een jongen, ergens in Nederland. Hij schreef me, waarom wist ik niet. Hij had geheimen, welke vroeg ik niet meer. Zijn verlangen zat gevangen in woorden, in alinea’s die hij snel typte, gretig. Je vergat de tijd als je het las. Je vergat wat je buiten die woorden, buiten de seks, met elkaar had. Op hun eigen imperfecte manier waren ze het enige wat er toe deed.