Woorden

De vale ochtendzon en mijn hongerige kater maakten me wakker. Ik glimlachte. De lange nacht had mijn geheugen in slaap gesust, en alleen de roes van geluk was achter gebleven. Ik wist niet meer van de emails. Niet meer van het neuken. In omgekeerde volgorde dreven de herinneringen omhoog. Mijn knieën krampachtig tegen je flanken en mijn billen weerloos in je handen. Langzaam liet je me over je pik zakken. “Shhh. Ontspan maar,” tilden je handen mij iets omhoog, en stootte je opnieuw. Ik onderdrukte mijn kreet schuilend tegen je borst.

De herinneringen gingen terug. Een halve maan wit tegen de hemel. Het natte donkere dekbed. Ik hoorde de stilte van mijn snikken en de vraag die je onbeantwoord liet. Nu wist ik nog niet of jij ook wel eens verdriet had in bed.

Ik voelde mijn lijf, omgekeerd. Mijn haren los tussen je dijen, mijn mond zoog aan je pik en tussen mijn benen de onverzadigbare hitte van je tong. Mijn vocht droop langs mijn buik. Je pik groot en onrustig in mijn hand, mijn mond ontvangend in je schoot.

Ik lag op mijn rug, ik was bloot. Er was een man in mijn bed. Een man die vreemd voor me was, maar die me zoende, kusjes die hem tot mijn kutje hadden gebracht. Zijn stevige handen duwden mijn knieën uit elkaar. Kou streek langs mijn vocht. Verlegen schoof ik omhoog, zijn ogen tussen mijn benen, en hij hield mijn heupen vast. Het duurde eindeloos, en mijn verlegenheid prikte tot tranen. Toen voelde ik zijn vinger, die zacht tussen mijn lipjes streelde, hij zei lieve woordjes die ik niet hoorde. Mijn stem was schor toen ik hem smeekte naar binnen te gaan.

Ik zat achter de computer en er was een jongen, ergens in Nederland. Hij schreef me, waarom wist ik niet. Hij had geheimen, welke vroeg ik niet meer. Zijn verlangen zat gevangen in woorden, in alinea’s die hij snel typte, gretig. Je vergat de tijd als je het las. Je vergat wat je buiten die woorden, buiten de seks, met elkaar had. Op hun eigen imperfecte manier waren ze het enige wat er toe deed.