Angst

Ik zit op handen en knieën. Benen uit elkaar, mijn kont omhoog, een holle rug. Mijn ogen zijn gesloten. Zwarte hold-ups, zwarte hooggehakte pumps. Dit is zijn verzoek. Ik bevind me in zijn slaapkamer, mijn billen naar de deur gericht. De slaapkamerdeur is gesloten. Wanneer hij deze straks opent, kijkt hij recht in mijn kut. Wat zal dat een prachtig moment voor hem zijn. De gordijnen zijn gesloten. Ik heb handdoeken klaargelegd en een fles massageolie ernaast gezet. Hij heeft mij instructies gegeven hoe hij in zijn slaapkamer binnen komt. We gaan elkaar voor het eerst ontmoeten. Ik ben zijn hoer. We hebben elkaar nog nooit gezien. De eerste keer dat wij elkaar gaan ontmoeten en hij wil de hoer in mij zien.

Ben ik gek? Heb ik mijn verstand verloren? Nee en nee. Balanceer ik op de rand van het gevaarlijke? Ik denk van niet. Zonder dat ik hem heb gezien, geroken of gevoeld, bied ik mezelf aan hem aan. Blind. Ik wil ook niet anders. Dit is goed. Dit is intens. Dit is wat ik wil. Ik hoor de kinderen uit de buurt spelen op straat. Mijn gehoor staat op scherp. Hij kan nu elk moment arriveren. Mijn telefoon staat uit. Ik wil niet dat dit moment verstoord wordt. Het is een intense ervaring.

Twee uur geleden een berichtje: ‘Ready for Me?’ Toch nog even een check van zijn kant of ik dit echt wel wil. Een fantasie. De zijne en de mijne. Maar om deze daadwerkelijk om te zetten naar realiteit, dat is toch heel wat anders. Hoeveel contact is er nu daadwerkelijk aan voorafgegaan? Ongeveer twintig e-mails. Enkele uren van praten op de Messenger. Een paar uur van telefoongesprekken. Een enkele foto waarop wij nauwelijks te zien waren, is er verstuurd. Dit allemaal in een tijdsbestek van negen dagen. Hoe lang is dat nu eigenlijk? Mijn verstand begint weer te spreken. Is dit wijs? Vertrouw ik hem? Mijn gedachten gaan alle kanten op. Ik word bang. Een dierbare vriend is op de hoogte. Ik heb alles met hem doorgesproken. De risico’s. Hoe ik deze dag contact zal hebben. Een veiligheidsnet. Want ja, als het fout gaat, dan gaat het ook goed fout. Dat realiseer ik me heel goed. Angstzweet. Is hij wie hij zegt dat hij is. Ik heb alles geverifieerd zover mogelijk.

Ik tril. Mijn knieën doen pijn van het parket. Mijn onderrug begint ook zwaar te voelen. Waarom blijf ik zo zitten? Als ik de voordeur hoor, heb ik nog voldoende tijd om in de positie te gaan zitten die hij heeft bevolen. Toch blijf ik zitten, omdat ik het wil. Ik wil dit voor hem. Waar blijft hij nu? Hij had er al lang moeten zijn. Het lijkt alsof ik al uren op de vloer zit. Ik voel me heerlijk. Het voelt zo geweldig. Ik voel me zo prettig geil. Ik voel me een hoer. Zijn hoer. Dat wil hij ook. Hij wil vandaag een hoer. Hij wil mij als zijn hoer. Ik voel ook angst. Is het waar dat wanneer je hebt ondervonden wat doodsangst is, dat dan je realiteitsbesef verandert? Dat ik een mogelijk gevaar nu niet meer als gevaar signaleert?

Hoe voelt hij zich nu? Zal hij zich net zo voelen als ik? De deur. Ik hoor dat de deur in het slot valt. Dan hoor ik niets meer. Mijn oren suizen. Bloed stijgt naar mijn hoofd. Ik begin te trillen, ik kan het niet stoppen. Mijn spieren weigeren dienst. Tranen komen op. Het is nu doodstil. Twee minuten? Drie minuten? Hij is beneden in de gang. Ik hoor de toiletdeur die beneden wordt gesloten. Voetstappen op de trap. Hij komt naar boven. Ik heb geen controle meer over mijn lijf. Ik ben als verlamd, terwijl ik elke vezel in mijn lijf voel. Zweet breek me aan alle kanten uit. Angst. Ik doe mijn ogen nog stijver dicht, bang ik ze per ongeluk toch open te doe. Wat ben ik aan het doen? Ik hoor hem stil staan voor de deur. Moment van de waarheid, ook voor hem. Ik hoor de deur opengaan. Vijf seconden is het stil.

Rustig maar, meisje. Het is goed.
Zijn hand op mijn rug, een hand over haar wang.
Doe maar rustig, vertrouw me. Wil je een slokje water?
Mijn stem is weg. Ik schud van nee.
Dan, fluisterend: Ik vertrouw je.

Wat volgde waren enkele intense uren. Ik werd gebruikt door een man die ik nog nooit in de ogen had gekeken. Het moment dat ik hem mocht aankijken, was na ruim een uur. De blinddoek ging af. Hij en de vrouw keken naar elkaar, terwijl ik geknield voor hem zat en omhoog moest kijken. Zijn ogen in mijn ogen. Ik zag een stille lach, ik zag geruststelling. Wat ik zag, dat was goed. Hij heeft zich aan zijn woord gehouden. Ik ben hem dankbaar. Voor het eerst in mijn leven heb ik angst gevoeld, een angst die ik zelf wilde voelen. Ik heb doelbewust een extreme situatie opgezocht. Een confrontatie met mijn diepste angst. Dit is was een intense ervaring.