Geile feestdagen

friday?

Fijne zondag...

Blinddoek

Met moeite houd ik me staande. Zenuwachtig sta ik hier geblinddoekt niet wetend wat er gaat gebeuren. Ik had de opdracht om zo klaar te staan. Mocht niet zien. Opdracht om mijn linkerborst half uit mijn te dure rood satijnen bhtje te laten hangen. Ik hoor geschuifel maar kan niets zien. Ik voel meerdere handen.  Mannenhanden die graaien naar mijn blote roze tepel. Betasten me op de meest intieme plekken van mijn lichaam. Ik voel een knie achterlangs tussen mijn benen drukken en ik moet mijn benen spreiden om niet te vallen. Mannentongen likken mijn slip, ik voel de warmte van hun tongen door de stof heen. Ik geef me over als één van de tongen mijn kontje verwarmt en een stukje naar binnen glijdt. Met een plof val ik me in de zachte kussens van de sofa na een duw en mijn armen worden boven me gestrekt en mijn benen gespreid. Mannenhanden slaan in de boeien die ze vast maken aan de rugleuning en de poten van de sofa. Warm vocht sijpelt langs mijn schaamlippen naar mijn dijen. Ik kronkel van genot als een vinger mijn buitenste schaamlippen betast. Mijn heupen duw ik in een reflex naar voren in de hoop dat ik de vinger mag ontvangen. Mannenhanden omvatten mijn borsten, andere handen strelen mijn buik, stemmen overal. Ik heb geen idee met hoeveel ze zijn, waar ik ben en wat er staat te gebeuren. Dan voel ik hoe mijn string met een ruk wordt stukgetrokken. Mijn volle schaamlippen staan iets open.

Een ring wordt om mijn schaamlippen geplaatst waarna het voelt of er vacuüm wordt gezogen. Geschrokken wil ik me terugtrekken, maar wordt gehinderd door de handboeien om mijn polsen en enkels. De pomp wordt verder aangetrokken en ik voel hoe mijn schaamlippen en klit zwellen. Ik kreunt als er op mijn tepels eveneens eenzelfde ring geplaatst wordt en er vacuüm wordt gezogen. Ik voel dat ik een lid tegen mijn lippen wordt gedrukt en in een reflex open ik mijn mond. Ik proef het voorvocht en kokhalst als hij hem te diep in mijn keel schuift. Ritmisch neukt hij mijn keel tot hij luid kreunend zijn zaad in mijn mond spuit en de volgende lul zich aanbiedt. Ik kreun en voel af en toe een hand over mijn buitenste schaamlippen en een tong in mijn kontje. Mijn gezwollen kut wordt niet aangeraakt.

Ik lik en zuig heel wat ballen en pikken en slik heel wat sperma weg. Af en toe hoor ik hoe een man zichzelf bevredigd bij het zien hoe ik pijp en voel ik hoe een dikke straal warme sperma over mijn lichaam sproeit. Dan wordt ik losgemaakt en moet ik me buigen over de eetkamertafel. Ik voel hoe mijn linkertepel over het koude tafelblad schuurt als één van de mannen achter mij plaatsneemt en begint te likken. Ik kreun en kom bijna tot een hoogtepunt als de man abrupt zijn zaligmakende handelingen staakt en zichzelf tot een hoogtepunt brengt. Zijn sperma spuit hij tegen mijn kontgaatje. Ik ervaar een kriebelende gevoel als de sperma zijn weg naar beneden vindt.

De volgende man dringt zich op. Hij voelt vrij groot en grof aan en ik kreun als hij me probeert te penetreren. Hij trek zich terug. Grote mannenhanden strelen mijn lichaam en leggen me op mijn rug. Mijn benen worden in de lucht getrokken de juiste positie om gebruikt te worden. Een zucht ontsnapt als ik een lichte druk voel tegen mijn schaamlippen. Ik geef tegendruk en slaakt een gil als de enorme eikel mijn schede binnendringt. Het voelt alsof ik word opgerekt en even verzet ik me en wil ik onder deze enorme man wegwurmen als er twee grote warme handen mijn borsten omhullen en hard kneden. Met een harde haal ramt hij zijn groot geschapen lid bij mij naar binnen. Ik huil van de pijn maar de man gaat gewoon ritmisch pompende door. De pijn ebt weg en mijn gejammer gaat al snel over in gekreun. Zijn grote vlakke hand drukt op mijn onderbuik als hij me met luid grommend volspuit. Ik kreunt als ik voel hoe zijn sperma diep tegen mijn baarmoeder spuit. Even wil ik pauzeren om op adem te komen, maar de reus verslapt niet en beweegt ritmisch door ondanks zijn klaarkomen, onderwijl mijn borsten stevig onder handen worden genomen. Mijn tepels moeten het ontgelden er wordt aan getrokken en in geknepen.  Jammerend kreun ik bij het terugtrekken van ‘de reus’ hij trekt een grote lading verse sperma mijn schede uit. Het geil loopt zo mijn naadje in wat bij andere mannen niet onopgemerkt blijft.

Terwijl ik ‘de reus’ aftrekt neemt een andere man het over. Ik word losgemaakt en wordt om mijn buik gedraaid. Ik voel het koele tafelblad onder mijn buik en ze spreidt mijn benen zodat ik goed toegankelijk ben. De man neemt zijn mannelijkheid in zijn linkerhand en zet hem tegen de opening aan die zich soepel laat meerekken. Maar deze man is veel kleiner geschapen dan de vorige en steeds floept zijn mannelijk lid er weer uit. Dan zet hij zijn eikel een gaatje hoger en met een soepel beweging schiet zijn eikel mijn kringspier in. Een scherpe pijn maakt zich van mij meester maar als ik het lichaam achter me voel verstarren en hij met flinke halen zijn ballen leegt in mijn kont, wil ik alleen nog maar meer. ‘De reus’ voelt zich geroepen en neemt achter me plaats. Voorzichtig plaatst hij zijn enorme eikel tegen mijn nauwe gaatje. Ik schreeuw het uit als hij zijn eikel mijn kringspier binnen dring, zijn enorme handen pakken mijn heupen vasthoudt als ik steeds verder bij hem vandaan beweegt. Eén van de andere mannen heeft een vibrator op krachtstroom meegenomen en brengt het grote ding vaginaal bij mij naar binnen. Ik voel me nu volledig gevuld en steeds als ‘ de reus’ een beweging maakt smeek ik hem om stil te blijven staan. Dan wordt de vibrator aangezet en trilt mijn hele binnenste. ‘De reus’ voelt de trillingen ook en kan niet meer stil blijven staan en begint steeds feller te bewegen. Als ik me wil wegtrekken slaat hij me hard op mijn billen. Ik schreeuw het uit van verontwaardiging en pijn, maar ook van geilheid. De Vacuümpomp wordt weer op mijn tepels geplaatst en mannen grijpen naar hun lid om zichzelf te bevredigen of laten zich door mij  pijpen. Terwijl ik stevig, hard en diep geneukt en vibreert wordt.

Het duurt bijna een kwartier voordat mijn gejammer overgaat in grommen en kreunen van genot. Mijn tepels zijn hard vacuüm getrokken en extra gevoelig. Als ik word bevrijdt blazen mannen er zachtjes overheen, onderwijl ze mijn klitje stimuleren. Volledig gevuld kom ik tot een lang durend heftig spuitend tot een orgasme die gepaard gaat met een hoop geschreeuw en gekreun. Mannen rondom mij komen tot een orgasme en spuiten hun sperma over mij heen. Als iedereen klaar is, hoor ik iemand zachtjes iets fluisteren. Kan niet horen wat er gezegd wordt, maar merk dat het  stil om me heen wordt. Dan wordt mijn blinddoek afgedaan. En kijk in ogen die glunderen. En vraag me en heb je genoten? Ik word verlegen en durf geen antwoord te geven, maar denk alleen maar "Hoeveel mannen waren het er, wie het waren?". Wat ze wel weet is dat het lekker was en voor herhaling vatbaar, maar dat durf ik nog niet te zeggen......

Wees gerust...

Zal voorzichtig met je zijn

neem me

Tot morgen

Het is vrij donker in het smalle gangetje. Amèl kijkt naar het zware velours gordijn, waarachter de man die haar had ontvangen, met haar kleren is verdwenen. Ze rilt licht en bedenkt dat ze nu ook niet gemakkelijk meer kan ontsnappen, zo zonder kleding. Het was een gok geweest. De rol die ze zou krijgen was nooit van tevoren bekend, dat was het risico en tegelijkertijd het spannende eraan. Een feestje waarbij ze toeschouwer kon zijn, ingezet kon worden als danseres, of in de catering, of op iedere andere denkbare manier die de organisatoren maar konden verzinnen. Het feit dat ze hier nu naakt staat en haar kleren meegenomen zijn, kan slechts betekenen dat ze vanavond 'speelbal' is. Lijdend voorwerp, in alle betekenissen. Amèl haalt even diep adem. Het is oké, ze komt geregeld op dit soort verrassingsparty's. Over het algemeen viel het altijd wel mee wat er met de subs werd uitgehaald, hoewel het er tijdens het laatste feestje stevig aan toe ging. Afwachten wat het vanavond in deze club zou worden. Terug kan ze niet, het was een kwestie van afwachten, ondergaan en volhouden. Lol maken en genieten hoorde er ook bij, maar de kans is groot dat die gevoelens pas achteraf zouden komen. 

Een arm steekt het gordijn opzij, waarna de lange, brede man weer voor Amèl staat. 
"Kom maar. Ik heet Jacques trouwens." 
Amèl knikt. Ze herinnert zich hem weer. Ze heeft hem wel eens eerder gezien op een ander feest. Jacques. 
Jacques gaat haar voor door het gangetje en houdt een volgend zwaar, dieppaars gordijn voor haar opzij. Binnen ziet het er gezellig uit. De verlichting is gedimd, aan de muur branden dikke kaarsen met drie pitten in grote kandelaars. Er zijn verschillende sfeervolle zithoeken, er is een barretje met krukken en aan de zijkant is een klein podium, waar een paar spotjes op gericht zijn. Er zijn nog niet veel mensen binnen. Aan de bar zit een stel met een glas frisdrank voor zich, in de gemakkelijke stoel bij de open haard zit een vrouw met een man aan haar voeten. Verderop in de ruimte staan twee mannen zachtjes met elkaar te praten. Het lijkt alsof zij allen van de organisatie zijn. 
"Het wordt niet zo heel erg druk vanavond. Ik verwacht ongeveer 70 gasten," meldt Jacques ongevraagd, als hij Amèl ziet rondkijken. "Jouw aanvangstijd was iets eerder dan die van de anderen, iedereen komt nog." 
Amèl begrijpt het. Zij moet waarschijnlijk de gasten ontvangen. Hopelijk niet 70 keer in haar nakie de deur open doen, bedenkt ze. 
Jacques gaat voor haar staan en legt zijn handen op haar schouders. Hij kijkt haar even aan, knijpt zijn ogen ietwat toe en zegt vervolgens bedachtzaam: "Je krijgt een keuze. Ja. Je mag zelf kiezen wat je vanavond ondergaat." Hij knikt, alsof hij dit ter plekke heeft bedacht. Amèl zwijgt en wacht tot hij verder gaat. Ze voelt haar hart tegen haar borstkas bonken. 
"Drie opties. De eerste optie is steeds te waarschuwen als er gasten komen. De bel werkt niet zo heel goed namelijk. Er komen, zoals ik al zei, ongeveer 70 personen, dus daarna ben je vrij om je tussen de andere feestgangers te begeven. Optie twee is een podiumoptie. 50 slagen met de cane. Optie drie is bijna gelijk aan optie twee: 15 zweepslagen tussen je benen met dwang , of 10 zonder dwang. Zeg het maar.” 
Amèl denkt na. De eerste optie klinkt te gemakkelijk, daar moet haast meer achter zitten, maar de tweede en derde zijn niet echt haar favoriete dingen. Zweepjes vindt ze best fijn, maar dan wel op haar billen. Een cane kan ze nooit zo goed hebben. 
“Ja? Maak een keuze. Je mag eventueel later nog wisselen, maar pas als je over de helft bent en de aantallen van de andere optie blijven dan gelijk. Voor optie één verzinnen we dan wel iets, want er zullen dan al gasten binnen zijn.” 
Amèl trekt een snelle frons en besluit dat ze het risico van het addertje onder het gras maar moet nemen. 
“Het eerste,” zegt ze zachtjes. 
Jacques’ rechter mondhoek gaat omhoog in een scheve grijns. 
“Je kiest voor het fungeren als deurbel? Prima.” 
Het klinkt gek, fungeren als deurbel. Amèl moet er een beetje om giechelen. Jacques pakt haar bij een arm en leidt haar verder de feestruimte in, tot vlakbij het podium. Hij wenkt naar één van de mannen verderop, die direct naar hem toe komt. 
“Bas, Amèl is vanavond onze deurbelversterker. We moeten eerst even testen.” 
Bas knikt, grijnst naar Amèl en loopt naar de bar, om terug te komen met twee walkie talkies. Hij geeft er één aan Jacques. Met de ander in zijn hand loopt hij met nog steeds een brede glimlach op zijn gezicht richting de uitgang. Jacques hurkt en trekt een klein koffertje onder het podium vandaan. Hij zet het voor zich op het podium en duwt de sluitingen naar de zijkant, waarna de slotjes open springen. Vervolgens veert hij weer overeind, springt met een soepele sprong op het podium en trekt een lage, leren bok naar het midden, waarna hij Amèl wenkt. Aarzelend en vol argwaan stapt ze het podium op. Kijk aan, daar had je het al. Dit zou dan vast het addertje zijn, waar ze al bang voor was. 
Jacques zegt niets, wijst slechts naar de bok en maakt met een halfronde beweging van een vinger duidelijk dat ze er overheen moet gaan liggen. Amèl gehoorzaamt. Ze buigt over het leren bankje heen en gaat liggen. Haar benen buigen, maar haar knieën raken de grond niet, zo laag is het niet. Haar handen halen de grond aan de andere kant ook niet. Ze duwt zich ietwat omhoog op de bok, om een betere positie te vinden, zodat er minder druk op haar ribbenkast komt. 
“Trek je billen uit elkaar,” klinkt het achter haar. 
Amèl voelt hoe ze nog roder wordt dan ze al geworden was, zo naar beneden hangend. Aarzelend legt ze haar handen op haar billen en doet met tegenzin wat haar gezegd wordt. Dit is vernederend. De walkie talkie ruist. 
“Ik bel aan,” kraakt de stem van Bas door het apparaatje. Amèl laat haar billen los. Jacques is toch bezig met iets anders. Hij heeft het echter direct in de gaten en tikt op haar been. 
“Billen uit elkaar, zei ik!” 
Amèl gehoorzaamt wederom. Ze voelt zich enorm opgelaten. 
“Heb je gebeld?” 
“Jaja!” 
Jacques draait zich naar Amèl en legt een paar vingers op een bil, vlak naast haar hand. 
“Heb jij een bel gehoord?” 
Ze schudt van nee, vurig wensend haar billen los te mogen laten. 
“Zie je, hij is slecht hoorbaar.” 
De walkie talkie kraakt. 
“Bas? Blijf even daar, ik zet er een versterker tussen.” 
Hij legt het apparaat op de grond en hurkt bij het koffertje. Amèl staat nog steeds in dezelfde vernederende positie. Tot haar ergernis merkt ze dat het haar gek genoeg ook opwindt zo te moeten blijven staan. Kriebels gaan door haar onderbuik. Ze hoeft niet te voelen om te weten dat ze nat is. Behoorlijk nat zelfs waarschijnlijk. Gênant… Gelukkig is het niet zichtbaar. Jacques rommelt in het koffertje en staat weer naast haar. 
“Ik zal het niet te moeilijk voor je maken,” zegt hij. 
Koude druppels vallen tussen haar billen en glijden langzaam naar beneden. Amèl voelt hoe Jacques een koel stomp voorwerp een paar keer tussen haar billen heen en weer beweegt om het glijmiddel te verspreiden en het dan tegen haar anus zet. 
“Fijn dat je zo goed meehelpt, liefje. Iets verder opentrekken nog en ontspannen. Het is zo gebeurd.” 
Amèl trekt een gezicht. Ze voelt zich knap belachelijk zo. Toch trekt ze haar billen nog iets verder uit elkaar, zoals Jacques haar had opgedragen. Langzaam duwt hij het koude ding bij haar naar binnen. Haar lichaam biedt aanvankelijk weerstand, maar geeft dan ineens toe. Amèl kreunt even zachtjes, meer van verrassing dan van pijn. Ze laat haar billen los. Nu het eenmaal zit, voelt het eigenlijk alleen nog maar ongemakkelijk, echt pijn doet het niet. Jacques rommelt er nog iets aan en plakt vervolgens een stuk duct tape over het ding en haar billen, zodat ze het er onmogelijk uit kan werken. Het lijkt Amèl alsof hij er een snoer aan heeft vastgemaakt, want ze voelt iets over haar bil hangen. Hij bukt en pakt zijn walkie talkie weer op. 
“Bas? Probeer nog eens?” 
Er klinkt geen bel, maar wel een flinke kreet van Amèl. 
“Werkt! Doe nog eens een keer?” 
Het volgende moment voelt Amèl net als even daarvoor een gemene stroomstoot in haar onderlichaam, die haar wederom een gil doet geven. 
“Oke, kom maar terug!” 
Met een brede smile zakt Jacques iets door zijn knieën aan de voorkant van de bok, zodat hij Amèl recht aan kan kijken. 
“Deurbel Amèl. Dat rijmt. Én het werkt. Het werkt heel goed zelfs. We moeten alleen nog even een briefje maken, dat mag jij schrijven.” 
Hij draait zich om, pakt een stuk karton en een stift uit het koffertje en legt het kaartje voor Amèl op de bok neer. Hij houdt haar de stift voor. 
“Schrijf maar op, duidelijk leesbaar graag: Deurbel ….” 
Amèl trekt de dop van de stift en schrijft het woord in keurig blokschrift op het karton. 
“… slecht…. hoorbaar. Stevig… bellen aub.” 
De stift blijft in de lucht hangen na ‘stevig’, bij het horen van de laatste woorden. Ontzet staart ze de man aan die haar de tekst dicteert. 
“Neeee…,” protesteert ze zachtjes. Dit wil ze niet opschrijven! 
“Bellen aub. Kom op, schrijf door.” 
Terneergeslagen maakt Amèl het zinnetje af, zich pijnlijk bewust van wat die tekst voor haar zal betekenen. 
“Dankjewel.” Jacques pakt het kartonnetje met het vonnis van de bok en houdt het vrolijk omhoog als Bas op dat moment weer binnen komt. 
“Voor bij de bel.” 
Bas neemt het kaartje over. Hij leest het met een glimlach. 
“Ik hang het meteen wel even op, ik verwacht zo de eerste gasten.” 
Hij legt de walkie talkie op de bar, verdwijnt erachter en loopt even later weer naar de voordeur. 
“Ik denk dat ik jou toch maar even vastleg,” zegt Jacques tegen Amèl. Hij voegt meteen de daad bij het woord en bindt haar enkels en polsen met brede repen klittenband handig aan de poten van de bok. 
“Zo,” zegt hij opgewekt, “nu maar afwachten! Het zijn er maar 70, dus het valt best mee.” 
Waarvan er hopelijk een heleboel met flinke groepen tegelijk komen, zodat er maar eentje aanbelt, denkt Amèl. 
Alsof hij haar gedachten kan lezen, gaat Jacques verder: “We laten natuurlijk wel ieder voor zich bellen, het is niet de bedoeling dat we hier binnen de tel kwijt raken. Ik wil wel weten hoeveel mensen ik precies in de club heb. Trouwens, het is anders natuurlijk ook minder leuk voor jou,” voegt hij eraan toe. “Bas heeft nog een regeltje aan het bordje toegevoegd, dus dat komt helemaal goed.” 
Amèl kreunt. En slaakt een kreet, als de plug in haar kontje een gemene stroomstoot geeft en meteen erachteraan nog één. 
“Ah! Twee gasten voor de deur!” roept Jacques enthousiast. Hij springt op en loopt naar het gordijn, dat de feestruimte afscheidt van het donkere gangetje. 

“Stop, stop!” snikt Amèl. “Ik wil niet meer, ik kan niet meer… Ik… AAAAAAAHAAAAAH!!! AIAAAAAAAAA!!! Stop alsjeblieft!!” 
“Even de deur opendoen, schat, er staan blijkbaar twee mensen te wachten,” glimlacht Jacques. Hij gebaart naar iemand bij de bar, die naar de deur loopt. Jacques hurkt neer voor Amèl. 
“Valt het je tegen? Je mag nog voor een andere optie kiezen, hè? Als er 35 mensen binnen zijn, mag je wisselen. Vind je het heel erg?” 
Hij laat een hand tussen haar benen glijden. Amèl voelt een paar vingers in haar lichaam komen, die een paar keer snel heen en weer bewegen. Ze hapt naar adem. Jacques trekt zijn hand terug en houdt hem voor Amèl. 
“Zie je dit?” 
Hij beweegt zijn vingers van elkaar af. Er verschijnen slijmerige draden tussen zijn vingers. Zijn hand glimt van het vocht. Beschaamd slaat Amèl haar ogen neer. 
“Volgens mij valt het allemaal wel mee. Je lijf lijkt het wel te waarderen in ieder geval!” 
“Nee… stop… alsje- AAAAAAAH!! AHAAAAAAAAAAAAA!!!!! AIAAAAAAAAAAAAA!!!!” 
Tranen biggelen langs haar gezicht, over haar voorhoofd en weer naar beneden als ze haar hoofd heft. 
“Dus je wilt wisselen zodra dat kan?” 
“Nee,” huilt ze. “Já!” 
Jacques loopt naar de bar en komt vrijwel direct weer terug. 
“Sorry, het kan nog niet. We hebben pas 26 mensen binnen, dus je moet nog even volhouden.” 
Amèl begint te jammeren en geeft steeds hardere gillen als er weer nieuwe gasten arriveren. Her en der staan mensen naar haar te kijken. Sommigen met iets van medelijden in hun ogen, anderen met leedvermaak. Eén persoon had op verzoek al een hele uitleg van het apparaat gekregen van Jacques, compleet met alle zieke mogelijkheden die het bood. Het had Amèl een paar extra stroomstoten bezorgd, want ja, het ding was ook direct te bedienen en de sterkte kon worden aangepast, hetgeen natuurlijk gedemonstreerd moest worden. 
Bij weer een nieuwe oplawaai tussen haar billen, voelt Amèl een golf misselijkheid omhoog komen. Nog even en ze gaat spugen, denkt ze, terwijl de tranen nu vrijelijk langs haar gezicht in haar haren glijden. 
“Dat was 35 en 36. Je hebt er eentje bonus gekregen. Maak je dit af, of ga je voor een andere optie?” 
Jacques kijkt haar vragend aan, met opgetrokken wenkbrauwen. 
“Stop stop stop…,” kermt Amèl. “Ik ben misselijk, ik moet spugen!” 
Jacques duwt een schakelaar op het kastje, dat op de grond staat, naar de andere kant. Hij steekt zijn hoofd van opzij voor Amèls gezicht. 
“Oké. Uit. Die bel geeft bij de bar ook een lichtsignaal, dus we redden het ook wel zonder jou als hulp, het is niet zo erg.” 
Giftig kijkt Amèl hem door haar natte wimpers heen aan. Het volgende moment is hij al weer uit haar gezichtsveld verdwenen. Met een ruk trekt hij de duct tape van haar billen, die de plug op zijn plek hield. Amèl vertrekt haar gezicht, maar houdt zich stil, ook als hij de plug uit haar anus trekt. Ze slaakt een diepe zucht als ze het ding kwijt is. Wat een opluchting. Bezorgd vraagt ze zich af of de plug misschien niet vies zou zijn, maar zet de beschamende gedachte meteen weer van zich af. Het heeft geen zin om zich daar druk om te maken. 
Moeizaam komt ze overeind, als Jacques de klittenbanden heeft losgemaakt en haar heeft gezegd te gaan staan. Haar rug doet pijn en haar schouders voelen stijf. De misselijkheid is verdwenen. Van de pijn die ze van binnen had gevoeld, merkt ze niets meer. Geen restschade. 

“Dus? Waar ga je mee verder? Optie twee of optie drie?” 
Amèl sluit haar ogen even. Shit, ze moet een andere optie kiezen en opnieuw beginnen! Maar nog 34 keer deze ellende had ze echt niet overleefd! ‘Nee?’ zeurt een vilein stemmetje in haar hoofd. ‘Beter 50 met de cane dan nog 34 keer dit? Wat is nou meer? Sukkel!!’ 
Amèl kreunt. Die cane gaat ze echt niet trekken, dat weet ze zo al. Dus er blijft eigenlijk maar één optie over en die is ook bepaald niet aanlokkelijk. Ongelukkig kijkt ze naar Jacques op. Zijn wenkbrauwen verhuizen naar een nog iets hogere locatie. 
“Optie drie,” fluistert ze. 
“Wat zeg je?” 
“Optie drie.” 
“Ik wil graag dat je concreet benoemt wat je wilt, zodat er geen misverstand over kan ontstaan.” 
“Ik wil optie drie…” 
“Concreet graag. Even benoemen waar het voor stond. Je wilt…??” 
Zo gemeen. Amèl begint haar zin drie keer, maar krijgt het niet uit haar strot. 
“Als je het niet kunt benoemen, Amèl, dan doen we wel gewoon allebei, dan weten we tenminste zeker dat het juiste erbij zit.” 
“Nee! Ik wil… ik wil…” Ze slaakte een diepe zucht “Ik wil 15 zweepslagen tussen mijn benen…” 
“Aha! En die wil je dan dus gedwongen? Of denk je dat je het zonder dwang kunt? Dan zijn het er maar 10. Aan jou de keuze. Maar je moet wel kiezen, wisselen kan daarna niet meer.” 
De keuze tussen 10 of 15 is voor Amèl niet moeilijk. Haar hersenen weigeren verder te denken, zien niet in dat er ongetwijfeld ook hier een gemenigheid in het spel is. 
“10.” 

Op het podium is een rode dikke mat neergelegd, met een stapel kussens in een donkerder tint van hetzelfde rood. Amèl wordt er naartoe geleid. Bas staat aan de zijkant van het podium, trekt een schot in de muur omhoog en rijdt er een rek met zwepen uit. Strokenzwepen bengelen kleurig heen en weer, naast paardrijzweepjes, zweepjes met paardenharen, kettingen en diverse andere soorten. Bas staat voor het rek en laat zijn hand langs de uitgebreide collectie glijden. Hij kijkt even naar Amèl en aarzelt tussen een zwiepend zweepje met een flap aan het eind en een soepele strokenzweep. Ze zijn allebei leuk. Met het ene kan hij gerichter slaan, met de ander raakt hij een groter oppervlak tegelijk. Hij denkt na, laat de kalfsleren stroken van een bordeauxrode zweep langs zijn vingers glijden en besluit dat hij die gaat gebruiken. 
Jacques staat voor het podium en knikt hem toe, ten teken aan de slag te gaan. De spotjes die op het podium gericht zijn, zijn iets feller gaan branden. De achtergrondmuziek is wat gedimd. Veel van de gasten zijn dichterbij het podium gaan staan. De keuze van Amèl was al snel bekend geworden en veel aanwezigen wachten op het vervolg. 
“Amèl. Ik zal je even de regels uitleggen. Je hebt gekozen voor zweepslagen zonder dwang, wat een vermindering van vijf slagen betekent. Er zijn echter wel voorwaarden. Je neemt plaats op het matras hier, je mag gebruik maken van de kussens. Je houdt zelf je benen gespreid, door je handen aan de binnenkant van je dijbenen te leggen. Jij telt. Tien slagen. Als je afweert, je bedekt, of als je je benen sluit, beginnen we weer bij één. Is dat duidelijk?” 
Amèl staart Bas ontzet aan, zich nu pas ten volle realiserend wat dit betekent. Die vermindering is misschien helemaal geen vermindering en kan zelfs een flinke verméérdering betekenen als zij zich uit reflex bedekt, of het niet kan volhouden! Wie weet tot hoeveel slagen!! Gedwongen was 15, dat was duidelijk, maar zij had gekozen voor vijf klappen minder. Hoe stom…! De kans is levensgroot dat ze wel degelijk haar benen tegen elkaar zal klemmen als het pijn doet! 
“Mag ik nog wisselen?” Het komt er kleintjes uit. 
Met een spijtig gezicht, maar met een sardonische grijns schudt Bas zijn hoofd. 
“Je hebt gekozen. Ga zitten of liggen en zoek een goede houding.” 
Amèl zucht. Ze schikt de kussens tot ze een steuntje in haar rug gecreëerd heeft tegen de wand aan de zijkant van het podium. Jacques stelt een spotje bij, zodat ze vol in het licht komt te zitten. Amèl kijkt ongelukkig. Ze is bang voor wat haar te wachten staat. Zenuwen gieren door haar keel, haar hart bonst tegen haar ribben alsof het er doorheen wil. Haar huid voelt klam. Ze gaat zitten en knijpt haar ogen tot spleetjes tegen het felle licht. Die schijnwerper zorgt er wel voor dat ze niet goed in de gaten heeft hoeveel mensen er naar haar kijken, troost ze zichzelf. 
“Benen goed wijd. Spreid je schaamlippen en zorg dat je clitoris vrijkomt. … Juist, heel goed. Houd je benen vast en gespreid. En zo blijven zitten, mooi.” 
Bas staat recht voor haar en bekijkt haar rustig en uitgebreid. Amèl voelt de schaamte als een hete vlam door zich heen schieten, als zijn ogen over haar lichaam glijden en blijven rusten op het punt waar hij haar gaat slaan. Hij draait zich om naar het zwepenrek en pakt de bordeauxrode zweep van het haakje. Langzaam laat hij de stroken nogmaals tussen zijn vingers door glijden. Hij loopt naar Amèl en sliert ze over haar buik en tussen haar benen door. Amèl rilt. Bas bengelt de zweep voor haar lichaam en laat hem zachtjes tegen zijn doel aan komen. 
“Eén?” vraagt Amèl hoopvol. 
Bas lacht. “Nee. Geloof me, je weet het wanneer je ‘één’ mag zeggen. Ik ben nog niet begonnen. Weet je, ik bedenk nu dat als ik nu al begin, ik achteraf extra veel werk heb aan het reinigen van mijn zweep. Ik weet niet of je het weet, maar het geil loopt je kutje uit.” 
Amèl krijgt een kleur als vuur door zijn woorden en de grofheid waarop hij het zegt. Haar ogen gaan automatisch naar beneden. Haar kleur wordt nog wat dieper. Hij heeft gelijk. Er prijken glinsterende draadjes tussen haar schaamlippen en de bovenkant van haar dijbenen is aan de binnenkant vochtig. 
“Misschien moeten we dit eerst even verhelpen,” glimlacht Jacques, die het podium op stapt. Hij hurkt neer bij Amèl. “Ga je het zelf even doen, terwijl wij kijken?” 
Met grote schrikogen staart ze hem aan. Heel lichtjes schudt ze van nee. 
“Niet? Maar zo kunnen we niet verder. Ga staan!” 
Amèl komt overeind. Jacques duwt haar zachtjes naar de voorkant van het podium en draait haar ietwat. 
“Benen wijd.” 
Zonder enige aankondiging duwt hij twee vingers bij haar naar binnen en beweegt ze in snel tempo op en neer. Amèl hapt naar adem en grijpt Jacques bovenarmen. Onverstoorbaar gaat hij door waar hij mee bezig is, verhoogt zijn tempo zelfs nog iets. Amèl kreunt. Nog voor ze iets kan zeggen, vliegen de druppels in het rond, gevolgd door een kleine plens vocht, die op de vloer tegen haar enkels opspat. Met een rauwe kreet buigt ze voorover, tegen Jacques aan, terwijl haar lichaam schokkende bewegingen maakt. Het publiek rondom het podium klapt en joelt enthousiast. Dit is een leuk extraatje! 
Jacques schudt zijn hand uit en neemt de handdoek aan, die Bas hem aanreikt. Hij droogt rustig zijn hand en arm af, waarna hij de handdoek aan de nahijgende Amèl geeft. 
“Zo. Droog je af en neem je positie bij de kussens weer in. Bas, je kunt weer verder. Ga je gang.” Hij kijkt naar het plasje op de grond, trekt zijn wenkbrauwen op en gebaart naar de bar. Vrijwel meteen wurmt zich een vrouw tussen het publiek door. Onopvallend dweilt ze de nattigheid op het podium op, terwijl Amèl zich met tegenzin weer installeert in de kussens. 

Bas staat wijdbeens voor de mat. Hij slaat de rode stroken van de zweep keer op keer zachtjes in zijn hand, terwijl hij naar Amèl kijkt, die met angstige blik gespannen tegen de kussens geperst zit. Hij had haar vermanend moeten herinneren aan de gevraagde houding en benadrukt de vernedering nu, door extra lang te wachten voor hij begint. Een traan vindt zijn weg langs Amèls wang. Pure angst, weet Bas. Zijn mond vertrekt in een sadistische, genietende glimlach. Hij heft de zweep, mikt en laat hem met gedoseerde kracht tussen haar benen neerkomen. Amèl gilt. Ze heeft onmiddellijk na de klap haar dijen stijf tegen elkaar geklemd en haar armen er gekruist overheen geslagen. Ze ontwijkt Bas’ blik en kijkt beschaamd naar de grond. 
“Dat is nou jammer, moeten we opnieuw beginnen,” schampert Bas. “Benen wijd, schatje, handjes op hun plek!” 
Amèl realiseert zich dat ze het zichzelf wel heel moeilijk heeft gemaakt. Wanhopig vraagt ze zich af hoe ze dit ooit tien keer moet volhouden, hoe ze haar reflexen kan tegenhouden. Ze spreidt haar benen weer en zet haar nagels in de binnenkant van haar bovenbenen. Op het moment dat Bas de zweep heft, klemt ze haar kiezen op elkaar, vast besloten zo direct niet toe te geven aan de impuls zich te bedekken. Ze duwt haar nagels nog verder in haar huid. Als de zweep haar intieme delen raakt, gilt ze het weer uit, maar ze weet te blijven zitten. De pijn zindert na, de getroffen plek brandt en zwelt voor Amèls gevoel meteen op. Haar zicht is wazig, maar ze voelt dat Bas haar afwachtend aankijkt. 
“Eén…,” snikt ze. 
Bas knikt goedkeurend. De zweep gaat weer omhoog. 

Amèl rolt op haar zij, haar knieën opgetrokken, haar armen stevig eromheen geslagen, haar enkels gekruist. Ze laat haar tranen nu de vrije loop. 
“Stop, stop, alsjeblieft, ik kan niet meer,” huilt ze. “Genade! Rood!” 
Ze weet niet meer hoeveel klappen ze inmiddels heeft geïncasseerd, maar met de tellende slagen is ze nog steeds de vier niet voorbij gekomen. Ze legt een hand tussen haar benen en voelt hoe opgezet en heet alles is. Haar lippen kloppen en schrijnen. Ze kan echt niets meer hebben. 
Er is een oorverdovende stilte gevallen. Het publiek kijkt gespannen naar Amèl, die als een hoopje opgerolde ellende snikkend op de rode mat ligt. Bas doet een stap achteruit en zakt op zijn hurken naast het zwepenrek. Hij legt de zweep naast zich neer. 
“Je geeft op?” Jacques staat ineens weer op het podium en torent hoog naast Amèl. 
Ze geeft geen antwoord. Ze huilt alleen nog maar. De schaamte en teleurstelling zijn enorm. 
“Amèl?” 
Een warme hand omvat haar schokkende schouder. Door haar tranen heen kijkt ze Jacques aan, die nu op een knie naast haar zit. 
“Het is oké. Je mag altijd je stopwoord gebruiken, dat weet je. Het is niet zonder consequenties, maar het is oké.” 
Amèl knikt. Jacques staat op, loopt naar de zijkant van het podium, trekt een schot omhoog en komt terug bij Amèl met een fleece deken in zijn hand. Hij slaat hem om haar heen en helpt haar overeind. 
“Kom maar.” 
De kijkers rondom het podium beginnen te klappen, als Amèl met een beschermende arm van Jacques om haar schouders uit de felle spotjes stapt. Het vergroot haar schaamte alleen maar meer… 

Met haar handen om een beker hete koffie, zit Amèl teneergeslagen in de deken gewikkeld in de gemakkelijke stoel bij het haardvuur. Jacques zit op het puntje van de kleine tafel naast haar. 
“Amèl… Ik kan me haast niet voorstellen dat we ons zo in jou vergist hebben. Je staat bekend als een pittige tante, die heel veel kan hebben. Het staat je natuurlijk altijd vrij om je stopwoord te gebruiken, maar ik vind het wel jammer. Door het gebruik van je stopwoord heb je jezelf namelijk uitgesloten voor alle verdere feesten.” 
Amèl schrikt. Dit had ze niet verwacht. De feesten zijn voor haar hoogtepunten in haar saaie leventje. Ze kijkt er altijd enorm naar uit. Ze zou het heel erg vinden als ze niet meer zou mogen komen. Ze was echt stom geweest om haar stopwoord te gebruiken. Ze knijpt haar benen tegen elkaar en voelt haar intieme delen nog steeds kloppen. Had ze het écht niet langer vol kunnen houden? Had ze te snel opgegeven? Een watje was ze… Een zwaar gevoel van spijt en falen valt over haar heen. 
“Dat zouden wij heel spijtig vinden,” gaat Jacques verder. Amèl schrikt op uit haar gedachten. 
“Daarom hebben we besloten je een keuze te geven. Je hoeft niet meteen antwoord te geven, je krijgt een uurtje om bij te komen en erover na te denken. Niemand zal je lastig vallen, daar wordt voor gezorgd. Je kunt eventueel zelfs even je ogen dicht doen. Over een uur kom ik bij je terug en dan wil ik van je weten wat je beslist. Je kunt ervoor kiezen om het hierbij te laten. In dat geval zul je geen uitnodigingen meer krijgen voor de feesten en is er geen mogelijkheid meer om ooit nog terug te komen. Je kunt er echter ook voor kiezen je lidmaatschap terug te verdienen, maar de prijs is hoog. In dat geval kies je ervoor om een uur lang letterlijk vastgezet te worden aan het blok op het podium. Als je dat weet vol te houden, heb je een schone lei en kun je verder als alle andere subs. Sterker nog, je bent dan de volgende twee feesten gevrijwaard van selectie als speelbal.” 
Amèl kijkt Jacques onzeker aan. 
“Hoezo vastgezet aan het blok? Wat moet ik me daarbij voorstellen?” 
“Letterlijk vastgezet, Amèl. Meer mag ik niet zeggen. Ontspan nu, rust even uit, ik kom straks bij je terug.” 
Hij staat op van het tafeltje en loopt terug richting het podium, waar nu een spectaculaire vuurshow wordt gegeven. Amèl kijkt hem verward na. Ze fronst. Letterlijk vastgezet aan het blok? Ze kan wel iets bedenken wat dat zou kunnen zijn, maar dat zou toch zeker niet?! Ze bijt op haar lip. Deze bijeenkomsten wil ze niet missen. Ze baalt van zichzelf, dat ze het daarstraks heeft opgegeven. Nog nooit heeft ze een stopwoord gegeven en eigenlijk snapt ze niet goed waarom ze dat nu vanavond wel heeft gedaan. Wat een afgang, juist op een feest als dit….Maar eigenlijk wordt haar nu een kans geboden om haar falen van daarstraks goed te maken, bedenkt ze. Hoe erg kon het zijn? Ze zouden haar niet vermoorden. Ze zouden haar geen onherstelbare schade toebrengen. Het zou hoogstens pijn doen en waarschijnlijk vernederend zijn. Maar heeft ze dat eigenlijk ook niet verdiend, met haar beschamende optreden van zo-even? Amèl recht haar rug en knikt. Ze wil haar fout en falen goedmaken. Ze wil ook niet uitgesloten worden van deze feesten, waar ook mooie demonstraties en interessante workshops worden gegeven. Haar besluit staat vast. Ze gaat dit tot een goed einde brengen. 

Als Jacques na ruim een uur bij Amèl terugkomt, blijkt ze inderdaad weggedommeld te zijn. Ze ligt als een klein kind in de stoel genesteld, helemaal in de deken gerold. Hij blijft even naar haar staan kijken. Zijn blik verzacht. Hij bukt en legt een hand op haar knie. 
“Amèl!” 
Haar ogen gaan langzaam open. Ze kijkt een moment verward om zich heen, maar is dan meteen weer alert en komt snel overeind. 
“Je bent mooi als je slaapt,” zegt Jacques. “Maar het is nu tijd voor iets anders dan slapen. Ik wil van je weten wat je besloten hebt. Laat je het hierbij, of ga je de uitdaging aan? Nemen we afscheid, of nog niet?” 
Amèl glimlacht breed. “Nee,” zegt ze, “ik geef niet op. Ik heb nog iets goed te maken.” 
Jacques knikt goedkeurend. 
“Ik had eigenlijk niet anders van je verwacht. Het zal je niet meevallen, maar ik ben ervan overtuigd dat je het kunt. Zet hem op!” 
Hij klopt bemoedigend op haar been en helpt haar uit de stoel. 
“Kom. Laat die deken hier maar liggen.” 

Op het podium is een hoge, ruwe houten kist neergezet. Aan de zijkanten zitten glanzende koperen beugels, om vervoer van het zware ding te vergemakkelijken. 
Of om mij aan vast te zetten, denkt Amèl. Diep in haar hart weet ze dat dit waarschijnlijk niet is wat bedoeld werd met ‘vastzetten’, maar ze kan er allicht op hopen. 
Het is nu erg druk in dit gedeelte van de club. Veel mensen die genoten hebben van de vuurshow, staan nog bij het podium en nu bekend gemaakt is dat Amèl een laatste kans krijgt, stromen ook de meeste van de andere gasten toe. 
Er wordt ruimte gemaakt om Jacques en Amèl door te laten, als ze het podium naderen. Jacques heeft Amèl bij de hand genomen en leidt haar achter zich aan. Hij helpt haar het podium op. 
“Ben je er klaar voor?” 
Amèl knikt onzeker. Ze is doodsbang voor wat haar te wachten staat, maar tegelijkertijd vastbesloten niet nog eens te falen. 
Jacques wijst naar de kist. 
“Klim er maar op.” 
Amèl staart hem even wezenloos aan. Zoals vaker in dit soort situaties, weigeren haar hersenen dienst. 
“Erop klimmen? Hoe dan?” 
Jacques zucht. “Gewoon, erop gaan zitten. Helemaal niet moeilijk.” 
Amèl zet haar handen op de kist, zet af en met een elegant hupje en een draai zit ze op het ruwe hout. Haar vingers beroeren het materiaal voorzichtig. 
“Splintert niet,” raadt Jacques haar gedachten. “Meestal niet tenminste,” voegt hij er grijnzend aan toe. Hij heeft een vlindervormige leren band gepakt, met een gat in het midden. Hij slaat hem om Amèls been, zo dat haar knie in het gat past. Haar been kan daardoor gewoon gebogen blijven hangen. Door de dubbele sluiting met klittenbanden past het perfect. Amèl beweegt haar been even op en neer. Het zit niet strak, het zit niet vervelend, ze kan ook nog gewoon bewegen. Gezien de rammelende aanwezigheid van de metalen ring aan de buitenkant van haar knie, zou dat waarschijnlijk niet zo heel lang het geval zijn, bedenkt ze. Ook haar andere been wordt voorzien van een zelfde band. Jacques bukt en trekt een lade onderin de kist open, waar hij een mooi rood henneptouw uit vist. 
“Zo, ik ga je eens even vastmaken,” zegt hij, terwijl hij het touw door de ring aan Amèls linkerknie steekt en haar been naar de zijkant trekt.
Amèls hart maakt een klein gelukssprongetje. Het zou toch meevallen! Hij ging haar alleen maar aan die kist vastbinden! Ze kijkt toe hoe het touw aan het koperen handvat wordt bevestigd en Jacques haar rechterbeen op dezelfde manier vastlegt. Ze zit nu in een brede spreidstand op de kist. Dit zou ze toch wel een uur kunnen volhouden, in deze houding? Of zou ze kramp krijgen, was dat het zware eraan? Het was een vernederende houding, maar daar kon ze zich overheen zetten. Zoiets had ze ook wel verwacht. Ze glimlacht licht triomfantelijk. Dit ging gewoon lukken! 

Jacques ziet haar glimlach en grijnst. Die smile zou zo wel verdwijnen. Hij is heel benieuwd of Amèl dit gaat volhouden. Hij hoopt het van harte, want stiekem is ze één van zijn favoriete subs die de feesten bezoeken. Hij zou het echt jammer vinden als ze niet meer zou komen. Ook Bas heeft een zwak voor haar, waardoor het niet moeilijk was geweest de anderen van de organisatie te overtuigen haar deze kans nog te geven. Maar de opdracht was pittig… 
Hij komt overeind, nadat hij de benodigde materialen uit de lade heeft gevist. 
“Zo.” Hij moet een beetje omhoog kijken om Amèls blik te vangen. “We kunnen verder.” 
Amèls glimlach verflauwt. Verder? 
“Even sprayen.” Hij houdt een flacon zonder etiket omhoog. Amèls hart begint sneller te slaan. Ze durft niet te vragen wat er in de fles zit. 
“Ik wil dat je één van je schaamlippen, je mag zelf kiezen welke, even flink naar de zijkant trekt.” 
Argwanend kijkt Amèl hem aan, terwijl ze doet wat haar gezegd is. Met haar linkerduim en wijsvinger pakt ze haar linker lip beet en trekt hem richting haar been. 
“Heel goed.” 
Jacques richt de spuitmond van de flacon en sproeit een grote hoeveelheid op de strakgetrokken schaamlip. Amèl voelt het prikken en heet worden. Het ruikt naar pure alcohol. 
“Nu deze nog even…” 
Jacques trekt neuriënd een vacuum zakje open, haalt er iets uit en vernevelt ook daar wat alcohol op. 
“We moeten immers geen infecties krijgen, hè?” richt hij zich weer tot Amèl. “Die lip moet iets lager, tot op het hout, zodat we deze kwijt kunnen.” 
Amèl voelt het bloed uit haar gezicht wegtrekken, als hij een dunne spijker op de huid van haar schaamlip zet. Jacques kijkt haar aan. Ze ziet krijtwit. 
“Ach ja, natuurlijk, wat stom van me. Bas, geef haar even een bitje in haar mond. Sorry lieverd,” lacht hij daarna liefjes naar Amèl. 
Paniek giert door haar lijf. Wil Jacques serieus een spijker door haar schaamlip slaan?! Hij is knettergek!! Ja, hij heeft gezegd dat ze vastgezet zou worden, letterlijk vastgezet en dat het een zware opdracht was, maar dit is onmenselijk! Wat moet ze doen? Weigeren? Zich erbij neerleggen dat het voor haar hier ophoudt? ‘En wéér falen?’ zeurt het vileine stemmetje in haar hoofd er achteraan. Die gedachte is genoeg om een vlaag boosheid door Amèl te jagen. Ze zal dit ondergaan, het zal heus haar dood niet worden. 
Zweetdruppeltjes parelen op haar voorhoofd. Haar handen zijn klam. Haar hart bonst zo hard, dat het bijna hoorbaar moet zijn voor het publiek, dat ademloos toekijkt. 
Plotseling staat Bas naast haar en duwt haar een bit in haar mond, dat hij vervolgens achter haar hoofd vastmaakt. Amèl bedenkt dat ze nu niet eens meer kán zeggen dat ze opgeeft, als ze dat zou willen. Gelaten sluit ze even haar ogen. Oké dan…. Toe maar. 
Jacques staat voor haar, met een kleine hamer in zijn hand. Hij houdt hem voor Amèl op. 
“Sla jij er één? Of sla ik er twee?” Hij draait zijn hand en opent hem een stukje, zodat ze een tweede, nog ingepakte spijker kan zien. 
Amèl wordt misselijk. Hoe gemeen! Met een ongelukkig gezicht neemt ze de hamer aan. Jacques trekt haar schaamlip nog iets verder naar beneden, zodat het deel waar hij de spijker op geplant heeft vlak op het hout ligt. Hij verplaatst het puntige voorwerp ietwat en kijkt Amèl dan aan. 
“Ga je gang.” 
Amèls hand trilt. Tranen staan in haar ogen. Uit haar mondhoek druppelt wat speeksel, dat ze door het bit niet kan binnenhouden. Haar hand blijft in de lucht hangen. Ze kan het niet. Wanhopig kijkt ze naar de spijker die Jacques op haar vel vasthoudt. Ze voelt het puntje prikken. 
“Ik blijf hier geen uren staan, Amèl. Als jij het zelf niet doet, doe ik het. Maar ik heb een hekel aan oneven, dus dan sla ik er twee in. Nú!” 
Amèl houdt haar adem in, overweegt een fractie van een seconde met haar ogen dicht te slaan, maar bedenkt op tijd dat dat niet slim is. Ze heft de hamer, zet haar kiezen in het bit alsof het in tweeën moet en slaat met kracht op de spijker. Een misselijkmakende pijn verspreidt zich door haar schaamlip, als het metaal er dwars doorheen gaat en haar letterlijk vastnagelt aan het blok onder haar. Amèl slaakt een langgerekte rauwe kreet. Kleine bloeddruppeltjes sijpelen over haar huid op het hout. Verstard staart Amèl, zachtjes nakreunend, naar de spijker die nu dwars door haar lip in het hout steekt. 
“Goed gedaan, heel goed. En ook fijn dat je in één keer raak sloeg en niet op mijn vingers,” merkt Jacques rustig op, alsof ze een Ikea kast in elkaar aan het zetten is en niet zojuist een spijker door haar eigen lijf gejast heeft. “Goed, andere kant.” 
Hij neemt de hamer uit haar hand. 
“Weer even naar de zijkant trekken graag?” 
Amèl kijkt hem smekend aan. Niet nog een keer! Maar het is zinloos, Jacques is onvermurwbaar. Hij houdt de sprayflacon bij haar lip en wacht tot ze hem opzij houdt. Terwijl de tranen Amèl al weer over haar gezicht lopen, gehoorzaamt ze toch. De alcohol prikt nog meer dan eerder, nu ook diep in haar kutje en nog meer in haar al mishandelde andere schaamlip. Jacques pakt de tweede spijker uit en spuit ook daar wat alcohol op. Hij trekt Amèls lip weer meer naar beneden. 
“Je bent rechtshandig hè? Laat mij maar vasthouden dan, anders wordt het niks. Of zal ik slaan? Krijg je er wel twee, dat weet je…” 
Amèl schudt haar hoofd en neemt de hamer weer aan. Dit is zó gemeen… 
Ze bijt nogmaals keihard in het bit en slaat met een oerkreet de nagel door haar schaamlip heen. Direct na de klap laat ze de hamer vallen. Met haar armen stijf tegen haar borst geklemd, balt ze haar vuisten en knijpt. Haar hele lijf trilt van de pijn. De tweede spijker lijkt nog wel meer pijn te doen dan de eerste. Amèl voelt zich gek worden. De pijn is afschuwelijk en wordt vergroot door de alcohol, die nogmaals rijkelijk over haar geslachtsdeel wordt gesprayd. De wereld draait en ze voelt zich licht worden in haar hoofd. Kwijl druipt over haar kin en ze heeft een snotneus door het huilen. 
Bas maakt het bit los en kijkt naar de kermende vrouw op de kist. Hij bukt en pakt een doosje uit de lade, die nog openstaat. Hij tikt tegen Amèls arm houdt haar de doos voor. Dankbaar trekt ze er een paar tissues uit, veegt haar gezicht af en snuit hortend en snikkend haar neus. 
Jacques staat met zijn armen over elkaar. Hij knikt tevreden. Dit had ze gered. Hij trekt zijn gezicht weer in de plooi. 
“Amèl, je tijd is ingegaan. Een uur. Daarna is je beproeving afgelopen.” 

Rondom het podium wordt druk nagepraat over wat er zojuist gebeurd is. Een paar mensen zijn zelfs het podium opgekomen, om Amèl te zeggen hoe dapper ze haar vinden of om moed in te spreken dat uur vol te houden, nu ze dit al heeft doorstaan. Amèl probeert ze dankbaar toe te glimlachen, maar meer dan een grimas krijgt ze er niet uit geperst. 
Haar onderlijf staat in brand, zindert en klopt. Het bloed bij de spijkers en het spoortje op haar huid naar beneden is geronnen. Ondanks de pijn ervaart ze ook een gevoel opwinding, trots en triomf. Ze heeft het gedaan! Ze heeft niet opgegeven! Ze mag gewoon blijven komen en de komende twee feesten is ze bovendien veilig, kan ze rustig genieten van de diverse demonstraties! Geen spanning over haar rol op het feest tot het moment dat ze binnen is. Tot haar eigen verrassing betrapt ze zich erop dat ze dat misschien zelfs een beetje jammer vindt, ondanks vanavond. 
Aan de voorkant van het podium wordt een korte demonstratie met elektro gegeven. Het geeft Amèl wat afleiding. Ze kijkt vanaf haar kast hoe er spanning wordt gezet op naalden, die door de tepel van de sub verderop gestoken zijn. De man reageert met veel kabaal. 
Plotseling staat Bas bij haar. 
“Wat zou er gebeuren als we spanning op die spijkers zetten, Amèl? Hoe zou dat voelen?” grijnst hij. 
Amèls ogen worden groot. Was haar kwelling dan nóg niet afgelopen?! Geschrokken kijkt ze om zich heen, waar Jacques is. 
Bas lacht. “Nee hoor, ik plaag je maar. Al zou het best leuk zijn…” 
Amèl kijkt hem vernietigend aan, maar is wel opgelucht. Ze had hem zonder meer geloofd. 
“Geen elektro meer, dat hebben we al gedaan vandaag. Maar een naaldje of twee door je tepels kan eigenlijk best nog wel…. En dan doen we er een draadje omheen, dat we strak trekken en weer aan de spijkers vastmaken, zodat je een beetje voorover moet leunen…. Je hebt het nu best gemakkelijk, je hoeft alleen maar stil te zitten… Hm, dat moest ik maar eens even regelen. Niet weglopen, hè?” grapt hij flauw voor hij wegloopt. 
Amèl kijkt hem geschokt en verbijsterd na. Naalden?? En dan met een draadje aan de spijkers vastmaken?! Ze heeft nu al pijn in haar rug! Hoe lang moet ze nog blijven zitten? Nerveus zoeken haar ogen de menigte af, maar Jacques ziet ze nergens. Ook Bas is verdwenen. 

Het duurt een eeuwigheid voor Jacques weer opduikt. Al die tijd heeft Amèl angstig afgewacht en rondgekeken of ze hem of Bas zag, terwijl ze zich zenuwachtig probeerde voor te bereiden op nog meer pijn. De tranen zitten haar al weer hoog. Als Jacques voor haar staat, kijkt ze hem smekend aan. 
“Alsjeblieft, geen naalden… Ik kan niet nog meer hebben, alsjeblieft…!” 
Jacques kijkt haar niet begrijpend aan. 
“Naalden? Waar heb je het over? Je tijd zit erop, je hebt het gered en je hebt het supergoed gedaan!” 
Amèl staart hem verbouwereerd aan. 
“Maar… Bas zei… Er kwamen nog naalden… en een touwtje…” Ze valt stil. 
“Ik weet niet wat Bas je heeft wijsgemaakt, maar je bent klaar,” zegt Jacques hoofdschuddend. Hij trekt vervolgens een wenkbrauw op en wijst tussen haar benen, waar het glanst van het vocht tussen haar lippen. 
“Zo heel erg vond je die gedachte of deze spijkers kennelijk toch ook weer niet…” 
Amèl ziet wat hij bedoelt en kleurt dieprood. Ze begrijpt niet goed hoe ze opgewonden geraakt kan zijn door deze extreme pijn. 
Jacques geeft haar een nijptang. 
“Trek er maar uit.” 
“Wát?” 
“Trek die spijkers eruit. Je hebt ze er zelf in geslagen, dus je mag ze er ook zelf uit halen. Tenzij je liever wilt blijven zitten natuurlijk.” 
Amèls mond zakt een stukje open. Aarzelend neemt ze de nijptang aan. Dit is net zo eng als erin slaan, bedenkt ze. Voorzichtig klemt ze één van de spijkers vast in de tang van het gereedschap, knijpt haar ogen dicht en trekt voorzichtig. Het doet pijn en het wondje begint meteen weer te bloeden als de spijker eruit is. 
“Geeft niet, dat komt zo wel. Je doet het goed. Die ander?” 
Amèl kijkt hem kort aan en richt haar aandacht daarna op het tweede voorwerp, dat niet in haar lijf thuishoort. Met een kreun trekt ze de spijker eruit. 
“Even goed ontsmetten.” 
Voor ze kan reageren, heeft Jacques er al weer een nevel alcohol op gespoten, die de boel meteen weer flink in de fik zet. Ze kreunt nogmaals. 
“Janine zal je straks iets meegeven en uitleggen hoe je de wondjes het beste kunt verzorgen. Morgenavond kom je hier terug, om te laten controleren hoe het gaat.” 
Amèl knikt. Ze slaakt een diepe zucht en recht haar rug. Jacques bukt en trekt de klittenbanden rond haar benen los. Hij tilt haar van de kast. Bij het podium begint een groepje kijkers te klappen. Jacques heft een arm van Amèl in de lucht, wat het applaus nog wat doet aanzwellen. 

In haar eigen kleding staat Amèl bij het paarse gordijn, dat de clubruimte van het gangetje scheidt. Haar onderlichaam doet pijn en klopt, maar het is een zoete pijn. Een pijn die ook triomf en voldoening bevat. Bas loopt langs en klopt op haar schouder. 
“Toppertje,” knipoogt hij. 
“Gemenerd,” zegt Amèl terug. 
Ze lachen beiden. 
“Heb je alles?” vraagt Jacques. 
Amèl houdt het plastic tasje dat ze gekregen heeft omhoog en knikt. 
“Mooi zo. Ik zie je hier morgenavond om acht uur. Ik ben trots op je en blij dat we je hier kunnen mogen blijven verwelkomen. Je hebt het heel goed gedaan.” 
Amèl lacht naar hem. 
“Dank je… En dank je dat ik nog een kans kreeg…“ 
Jacques buigt zich naar haar over en plant een lichte kus op haar wang. 
“Tot morgen.” 

---

Zijn teef

"Pijp me". Zijn hand in mijn nek. Hij duwt me omlaag. Ik zak door mijn knieën, mijn gezicht ter hoogte van zijn kruis. Zijn hand gaat naar de sluiting van zijn broek. Zijn stijve pik komt tevoorschijn en terwijl hij mijn haar vastpakt leg ik mijn hand om zijn lul en open mijn mond. Mijn ogen naar hem opgeslagen omdat ik weet dat hij ervan geniet als ik hem aan kijk terwijl ik hem pijp. Hij kijkt op me neer. Ik zie een mengeling van trots en geilheid in zijn dwingende blik. 

Die blik waarmee hij me het zwijgen oplegt, waarmee hij me laat doen wat hij wil. Als hij me zo aan kijkt verzwak ik, wil ik er alleen nog maar zijn voor hem. Dan is er niks over van mijn sterke persoonlijkheid. Dan ben ik van hem, dan ben ik vóór hem, dan doe ik zonder aarzelen alles wat hij van me vraagt. Nou ja, alles.... ik heb mijn grenzen. En die zoekt hij wel eens op. En natuurlijk heb ik mijn opstandige buien. Ik ben geen willoze pop. Maar in de kern zal ik doen wat hij vraagt. Omdat hij dat wil. Omdat ik dat wil.

Hij schuift zijn lul mijn mond in. Ik klem mijn lippen om de schacht en begin hem te pijpen. Mijn hoofd naar voren en naar achteren, zijn lul schuift naar binnen en naar buiten. Als hij naar binnen gaat zuig ik hard, als hij naar buiten gaat glijdt mijn tong langs zijn staaf. Hij sluit zijn ogen. Hij geniet. Hij draait een haarlok om zijn hand, trekt een beetje aan mijn haar. Het doet pijn maar ik zeg niks. Ik blijf naar hem kijken terwijl ik hem pijp. Zijn mooie gezicht, de ogen gesloten, zijn mond een beetje open, licht hijgend.

Dan kijkt hij me aan en trekt nu echt aan mijn haar. Ik hou mijn hoofd stil. Hij haalt zijn pik uit mijn mond en wrijft met zijn eikel over mijn wangen, mijn lippen. Over mijn hele gezicht wrijft hij, en ik voel hoe mijn natte speeksel vermengd met voorvocht zich verdeelt over mijn wangen. Stil blijf ik zitten, naar hem opkijkend. Ik laat hem doen wat hij wil. Met zijn pik slaat hij nu tegen mijn wangen. Eerst de ene kant, dan de andere kant. Ik voel me klein en geil. Ik open mijn mond en hap naar zijn pik.
"Tong naar buiten". Ik steek mijn tong uit en hij klopt met zijn lul op mijn natte tong.
"Likken". Hij houdt zijn pik vast en ik lik. Ik lik over zijn eikel, duw mijn tong in het kleine gaatje. Proef wat voorvocht. Mijn tong glijdt naar het velletje dat over de eikel naar beneden loopt en kriebelend lik ik hem daar. Hij zucht. Ik kijk hem aan en zie dat hij van mij geniet. Ik lik met lange halen langs zijn eikel en hij slaat een paar keer met zijn lul tegen mijn hongerige tong. Dan pakt hij mijn hoofd vast en duwt me een stukje naar achteren. Zijn hand beweegt langs de schacht van zijn paal en hij trekt zich af, vlak voor mijn gezicht. Ik kijk hem aan, ik had hem graag zelf klaar willen laten komen. Hij kijkt terug met nog steeds diezelfde blik in zijn ogen. Hij trekt zich af en ik wacht op wat komen gaat. Gezeten op mijn knieën, aan zijn voeten.
"Mond open". Ik open mijn mond en steek mijn tong een stukje naar buiten. Ik kijk naar zijn gezwollen lid, zo vlak bij mijn gezicht. Sneller gaat zijn hand op en neer. Hij hijgt. Hij kreunt. Ik zie het kleine gaatje open gaan. De ontlading komt snel. Ik voel zijn warme zaad op mijn tong en langs mijn wang druipen. Ik lik langs mijn mondhoek en sluit mijn mond. Ik proef zijn sperma en slik het door terwijl ik hem aankijk. Zijn blik ontspannen nu, een glimlach rond zijn lippen.

Hij maakt zijn broek dicht, trekt me omhoog en tegen zich aan. Een knuffel, een zoen.
"Lekker meisje..." zegt hij en ik lach naar hem.
Ik ben gelukkig, geil. Hij ziet het en zijn hand glijdt naar beneden, onder mijn rokje. Met volle hand grijpt hij in mijn kruis. Ik kreun een beetje. Zijn vingers bewegen over de stof van mijn slipje. Ik sluit mijn ogen.
"Kijk me aan." Die dwingende blik is weer terug en ik voel me weer klein worden. Zijn vingers glijden mijn slipje in, langs mijn lipjes terwijl hij me strak aankijkt. Ik heb moeite naar hem te blijven kijken. Mijn ademhaling versnelt, ik begin te wiebelen op mijn benen. Hij weet de juiste plekjes te raken en mijn geilheid neemt toe. Zijn duim glijdt langs mijn klit. 'Ohhh... ga door...' denk ik. Maar net als ik tegen mijn hoogtepunt aan zit, stopt hij. Ik kijk hem aan, een beetje bozig. Hij lacht.
"Is er iets meisje?" Ik sla mijn ogen neer en schud mijn hoofd. Een aai over mijn bol. Een kus op mijn wang, een tikje tegen mijn kont.
"Geef me maar wat te drinken," zegt hij en ik loop naar de keuken, gefrustreerd en oh zo geil.

Hij zit op de bank als ik terug kom. Ik zet onze glazen op tafel en ga naast hem zitten, benen opgetrokken, leun tegen hem aan. Hij kijkt tv, één of andere actiefilm die mij niet kan boeien. Hij pakt zijn glas en geeft mij het mijne.
"Proost liefje". Intens kijkt hij me aan, ik word warm van binnen.
We proosten en drinken. Zijn aandacht is al snel weer bij de film. Ik zet onze glazen weer op tafel en kijk naar hem. Zijn gezicht, zijn mond waarmee hij me gek kan maken. Zijn ogen die nu op de tv gericht zijn. Even kijkt hij me aan
"Ik wil je tieten zien." zegt hij. Een scheut gaat door mijn buik. Ik blijf stil zitten.
"Nou kom op meisje, ik wil je tieten zien. Uit die bloes!" Zijn stem klinkt streng.
Ik ga rechtop zitten, voeten op de grond. Hij zit naast me. Ik kijk naar de grond terwijl mijn handen naar de knoopjes van mijn bloes gaan. Als alle knoopjes open zijn laat ik de bloes van mijn schouders glijden, hij valt achter me op de bank.
"Beha ook," zegt hij en ik doe wat hij zegt. Als ik de beha achter me bij mijn bloes wil leggen houdt hij me tegen. Zijn hand gloeit op mijn arm.
"Netjes opruimen meisje, je weet toch dat ik niet van rommel hou". De toon waarop hij het zegt zorgt dat ik bloos. Ik pak mijn bloes en beha en vouw ze netjes op.
"Leg maar op de eettafel". Ik sta op en terwijl ik naar de eettafel loop voel ik dat hij naar me kijkt. Ik leg de spullen op tafel en draai me om. Blijf aarzelend staan, kijk voorzichtig naar hem. Hier sta ik, gekleed in alleen een rokje en een slipje. Mijn schoenen had ik al uitgedaan toen ik binnen kwam, hij heeft me graag blootsvoets. Wat verwacht hij nu van me? Zijn ogen zijn echter weer op de tv gericht. Ik besluit mijn oude plekje op de bank maar weer in te nemen en wil tegen hem aan gaan zitten maar hij maakt een afkeurend geluid.
"Nee nee meisje... niet zo. Kom maar, je mag over mijn schoot." Hij kijkt me niet aan terwijl hij dat zegt.

Weer gaat er een scheut door mijn buik. Ik voel me klein door de manier waarop hij me behandelt. maar dat maakt me tegelijk ook zo ontzettend geil.
"Nou kom op, ga liggen, je staat voor mijn beeld. Kontje omhoog zodat ik onder de film een beetje met je kan spelen. Hup hup, opschieten nu."
De scheutjes gaan nu recht naar mijn kutje en hoewel ik het vernederend vind, ga ik over zijn schoot liggen. Mijn hoofd aan zijn ene kant, benen aan de andere. Mijn kruis op zijn schoot, mijn kont volledig bereikbaar voor hem. Meteen voel ik hoe hij mijn rokje omhoog schuift en mijn slipje naar beneden. Hij trekt mijn slipje omlaag tot het om mijn knieën zit. Daar lig ik dan, met blote billen over zijn schoot. Beschikbaar voor wat hij maar met me wil doen. En hoewel ik vind dat het eigenlijk niet kan, weet ik dat ik er van geniet om de macht zo uit handen te geven. Iets dat ik in het dagelijks leven niet graag doe, maar hier, bij hem, gaat het me steeds makkelijker af. Ik voel hoe hij zijn handen op mijn onderrug legt. Ze branden op mijn rug en ik verlang ernaar dat ze naar mijn billen glijden, me daar aaien, kneden, slaan misschien wel.
Maar hij lijkt verdiept in zijn film en de handen blijven stil op hun plek liggen. Ik merk dat ik geiler en geiler word. Ik begin wat te draaien en duw mijn kontje wat omhoog in de hoop dat hij me wat aandacht zal geven.
"Lig eens stil meisje, je leidt me af..." zegt hij en weer voel ik de vernedering rechtstreeks naar mijn kutje gaan. Als een loops teefje lig ik smachtend over zijn schoot, bedelend om aandacht, een aaitje, een vriendelijk woord. Maar hij lijkt te zijn vergeten dat ik hier lig en is verdiept in de film, die gepaard gaat met een hoop vecht- en achtervolgingsgeluiden. Typisch een film waar ik niks aan vind en ik doe dan ook geen moeite om naar het scherm te kijken.

Dan hoor ik dat de film wordt onderbroken door reclame en hij zet het geluid uit. Weer duw ik mijn kontje omhoog en ik hoor hem zachtjes grinniken. Zijn handen glijden - eindelijk - naar mijn billen en opeens slaat hij me met beide handen hard op beide billen. Het komt zo onverwacht dat ik een gilletje niet kan onderdrukken en ik schiet naar voren, mijn hoofd tegen de armleuning van de bank. Hij pakt me bij mijn heupen en trekt me terug in de vorige positie. Ik voel hoe hij mijn billen iets uit elkaar trekt en alleen de gedachte al aan wat hij nu gaat doen maakt dat ik geile scheuten door mijn lijf voel gaan.
Zijn vinger glijdt door mijn bilspleet en langs mijn sterretje en ik kreun zachtjes, duw mijn kontje verder omhoog en hoop dat hij me daar wat meer aandacht zal geven. Maar zijn vinger glijdt verder, richting mijn kutje. Ik voel hoe hij langs mijn lipjes glijdt.
"Hmmm..." hoor ik hem mompelen, "het meisje is nat.... jij bent zeiknat.... jij bent een heel stout nat meisje.... je bent eigenlijk meer een teefje dan een meisje...." En hij grijpt mijn kut vast met zijn volle hand. Ik snak naar adem, hij knijpt en het doet een beetje pijn.
"Waar ben jij zo geil van, teefje? Ik heb je nauwelijks aangeraakt... Je wordt toch niet geil van Chuck Norris hoop ik he?" Ah dus zo heet die acteur... Ik schud mijn hoofd.
"Wat zeg je?"
"Nee...." breng ik uit. Mijn keel is droog en praten gaat moeizaam.
"Nee? Je bent nu wel heel brutaal teefje. Spreek met 2 woorden tegen je baas!" Ik twijfel, wat verwacht hij? Hoe wil hij dat ik hem noem?
"Nou teefje, word je geil van Chuck?" Harder knijpt hij in mijn kut.
"Nee.... ehm... baas...." zeg ik en ik hoop maar dat ik het goede woord heb gekozen. Hij heeft me nooit eerder aangesproken als teefje en ik weet niet goed wat hij nu wil horen.
"Niet van Chuck dus... maar hoe kom je dan zo nat?"
Ik sluit mijn ogen, wanhopig bijna. Wat wil hij nou dat ik zeg? Wat durf ik zelf te zeggen? Dat ik geil word doordat ik me zo aan hem aanbied? Door de manier waarop hij me behandelt? Doordat hij me zo klein maakt, me negeert terwijl ik met mijn blote kont en smachtende kut op zijn schoot lig? Is allemaal waar, maar dat ga ik hem echt niet vertellen. Weer knijpt hij hard in mijn kut.
"Dat komt door jou..... " ik zucht, "... baas..." voeg ik er zachtjes aan toe. Hij grinnikt.
"Is dat zo geil teefje...." hij laat mijn kutje los en aait me over mijn haar. "Braaf ben je.... weet je wat, je mag aan mijn voeten zitten."
Hij helpt me overeind, trekt mijn slipje en rokje nu helemaal uit en wijst me mijn plaats, op mijn knieën tussen zijn benen. Mijn hoofd mag op zijn knie en hij aait me af en toe door mijn haren. De film is weer begonnen en achter me hoor ik vechtgeluiden.
"Ogen dicht".
Ik gehoorzaam en voel hoe hij naast zich reikt en iets van het bijzettafeltje naast de bank pakt. Ik hoor hem met iets rommelen en voel dan hoe hij iets om mijn nek legt. Geluiden van een gesp hoor ik en als hij zegt dat ik mijn ogen open mag doen zie ik dat hij een riem heeft en die vast klikt aan mijn halsband. Ik voel het leer om mijn hals, mijn nek, zie de riem in zijn handen. Wow, aangelijnd zit ik... het is vernederend maar het maakt me oh zo geil....

Hij kijkt naar me, zijn ogen glimmen.
"Mooi..." zegt hij met een lachje rond zijn lippen. "Ga eens mooi rechtop zitten?"
Ik doe wat hij zegt. Op mijn knieën, benen iets uit elkaar, armen hangen langs mijn lichaam. Mijn hoofd recht, naar hem opkijkend. Hij trekt de riem strak en zegt dat ik een mooi teefje ben. Ik realiseer me dat zijn woorden me trots maken en inwendig vervloek ik mezelf. 'Doe normaal... hij noemt je een teef, dat is niks om trots op te zijn....' Maar tegelijk weet ik dat ik dit nodig heb, ik wil zijn teefje zijn. Hij laat de riem weer vieren en klopt met zijn hand op zijn knie ten teken dat ik mijn hoofd daar weer mag neerleggen. Zijn hand weer op mijn haar en als een trouwe teef zit ik aan zijn voeten terwijl hij weer verdiept is in de film. Ik begin me te ontspannen en geniet ervan hier aan zijn voeten te zitten, naakt, mijn hoofd op zijn knie, zijn hand die af en toe gedachteloos mijn haar aait. Mijn ogen zijn gesloten en mijn gedachten dwarrelen alle kanten op.



Ik zie mezelf zitten, op handen en knieën, naast hem. Hij staat en houdt mijn riem vast. We zijn in het bos. Hij praat met iemand. Een vrouw, die ook een riem in haar handen heeft. Aan die riem zit een man, net als ik op handen en knieën. De vrouw geeft een rukje aan de riem, de man komt naar mij toe. Als een reu besnuffelt hij mijn kontje. Ik wil wegkruipen maar mijn baas houdt de riem strak. Ik kan niet weg. Ik kan wel wegdraaien en dat doe ik dan ook. De reu volgt mijn kontje, waar ik ook heen draai, hij blijft snuffelen. "Och kijk nou..." hoor ik de vrouw zeggen, "mijn reu heeft zin in jouw teef..." Mijn baas lacht. "Ik zie het ja... ach laat hem zijn gang maar gaan... mijn teefje zal wel weer nat zijn, zoals altijd. Misschien leert ze dat nu dan eens af." De vrouw loopt naar ons toe en pakt de man in zijn nek. "Neuk haar maar". Ik probeer weg te komen maar de riem staat helemaal strak. Ik ga rechtop zitten, wil de riem los maken maar mijn baas grijpt me bij mijn haren. "Down! Teef.... denk erom. Wie is jouw baas? Kijk me aan! Je gaat nu netjes op handjes en knietjes zitten en bied je aan als de loopse teef die je bent. Denk erom... " Waarschuwend kijkt hij me aan en ik krimp ineen. Scheutjes door mijn kutje, waarom maakt dit me zo geil? Ik wil helemaal niet geneukt worden door een vreemde man.... en zeker niet als wij beiden zijn aangelijnd, en al helemaal niet hier, in het bos, waar iedereen ons kan zien. Een rukje aan mijn halsband maakt dat ik me weer laat zakken. Braaf ga ik zitten, op handen en knieën. Benen uit elkaar. Mijn borsten hangen naar beneden, kontje naar achteren, mijn kutje toegankelijk en ik weet dat ik nat ben. Ik voel dat de man achter me komt zitten. Hij leunt over me heen en zet zijn handen aan weerskanten van mijn lichaam, ter hoogte van mijn zij. Als een echte reu beklimt hij me! Zijn adem in mijn nek en ik voel zijn lul tegen mijn billen duwen. "Vooruit teefje, meewerken!" zegt mijn baas streng en ik kantel mijn onderlijf en duw mijn kutje in de richting van die harde pik. Ik voel hem drukken tegen mijn lipjes en kreun als hij bij me naar binnen glijdt... De man leunt zwaar op me en begint stevige neukbewegingen te maken. Ik moet moeite doen om te blijven zitten en voel me echt gebruikt. Dat wordt alleen maar erger als ik de vrouw hoor zeggen: "kijk eens hoe hij haar pakt... het is zo'n goeie reu, alle teefjes worden gewillig in zijn buurt." Mijn baas antwoordt dat er niet veel voor nodig is om mij gewillig te laten worden, "haar kut lijkt altijd wel nat te zijn". En zo keuvelen de twee nog even verder over onze seksuele kwaliteiten, alsof we er zelf niet bij zijn. Hoe vernederend is dit.... en hoe geil.... De man ragt zijn leuter in en uit me. Kille seks is het, zonder aandacht voor wat ik wil of lekker vind. Alleen onze geslachtsorganen raken elkaar. Zijn handen naast me op de grond. Beiden op onze handen en knieën. Als twee hondjes die hun instinct volgen. De man leunt zwaarder op me en ik hou zijn gewicht niet meer en zak door mijn armen. Mijn hoofd ligt op de grond, mijn kont steekt ver de lucht in en hij schuift dieper bij me naar binnen. Oww.. dit is toch wel erg lekker zeg...



Opeens wordt er aan mijn haar getrokken. Ik open mijn ogen en kijk naar hem op. Ik kom van heel ver.... waan me nog in het bos, maar zie dat hij op de bank zit, en ik op de grond aan zijn voeten. Mijn wangen kleuren als ik terug denk aan de fantasie die ik net had. Waar komen die verlangens vandaan? Het is zo fout, zo niet normaal... maar oh zo geil....
"Waar zat je met je gedachten?" vraagt hij.
Ik kijk hem aan, lach verlegen en haal mijn schouders op. Hij neemt er genoegen mee, gelukkig... ik ga hem echt niet vertellen dat ik in het bos was... Opeens merk ik dat de tv uit staat. Zou de film afgelopen zijn, of heeft hij genoeg van Chuck en wil hij zich met mij gaan bezig houden? Ik hoop het, maar durf het hem niet te vragen.
"Hoe gaat het met je knieën?" vraagt hij en ik merk opeens dat die best pijn beginnen te doen van het lange knielen.
"Het gaat wel..." zeg ik. Een rukje aan mijn riem. ".... baas..." voeg ik er snel aan toe.
"Nog even teefje, je moet het nog even volhouden." Hij houdt de riem voor mijn mond en gebaart dat ik hem in mijn mond moet nemen. Tussen mijn tanden zit de riem.
En dan, terwijl hij op staat, "Blijf!" Scheuten door mijn lijf. Als een hondje krijg ik de opdracht op mijn plaats te blijven terwijl mijn baas door de kamer loopt. En zonder dat ik het me bewust ben volg ik met mijn ogen zijn bewegingen. Zoals toegewijde honden dat ook doen. Ik zie hoe hij één voor één de lampen uit doet. Langzaam wordt de kamer schemerig. Het licht van de straatlantaarn voor het raam voorkomt dat het helemaal donker wordt.
Ik merk dat ik begin te kwijlen doordat de riem nog steeds tussen mijn tanden zit. Ik hoop dat hij het niet ziet, ik schaam me dood. Als hij bij de kamerdeur staat, klinkt er een hard "Hier!" door de kamer. Ik kijk hem aan. Hij kijkt terug, gebiedend, streng.
"Hier!" klinkt het weer, ongeduldiger nu. Zonder nadenken laat ik me op mijn handen vallen en kruip ik naar hem toe. Over het kleed kruipen gaat nog wel, maar het laatste stuk moet ik over de harde stenen vloer en dat doet pijn aan mijn knieën, die al zo lang belast zijn vanavond. De pijn verbijtend kruip ik moeizaam naar hem toe. De riem nog steeds tussen mijn tanden, kwijl druipt uit mijn mondhoeken.
"Zit" klinkt het als ik bij hem ben en ik ga rechtop op mijn knieën zitten.
"Braaf teefje..." zegt hij en hij aait me over mijn hoofd. Hij pakt de riem en gebaart dat ik hem los mag laten, wat ik dankbaar doe.
"Och kijk nou, het teefje kwijlt.... je hebt zeker zin in je beloning?" zegt hij terwijl hij zijn hand voor mijn mond houdt. Hij houdt iets tussen zijn vingers en duwt het tegen mijn lippen.
"Kijk eens... je beloning... eet maar lekker op" zegt hij en aarzelend open ik mijn mond. Hij stopt iets naar binnen en trekt zijn vingers terug. Ik proef en denk dat het een stukje van een biscuitje is.
"Kauw maar" zegt hij en hoorbaar kauw ik mijn beloning kapot. Hoe vernederend... Weer krijg ik een aai door mijn haar en een trotse blik. Dan trekt hij aan mijn riem en ik kruip achter hem aan naar de gang. Hij loopt de trap op en als ik wil gaan staan kijkt hij om.
"Teefjes staan niet schatje..." zegt hij zacht en ik laat me weer zakken. Dankbaar voor de zachte vloerbedekking op de trap, kruip ik achter hem aan naar boven.

Hij loopt voor me uit naar de slaapkamer. Gaat zitten op de rand van het bed. Ik zit op mijn knieën voor hem, hij heeft mijn riem nog in zijn hand. Zijn hand onder mijn kin, hij heft mijn hoofd op en ik kijk hem aan.
"Je bent een heel mooi, braaf teefje weet je dat." zegt hij. Hij verwacht geen antwoord. "Ik hoop dat je genoten hebt, net als ik. Ik zal je nu je halsband af doen en dan ben je weer mijn meisje. Want teefjes horen in niet in bed, en ik wil je in mijn bed."
Met een gevoel van spijt voel ik dat hij de halsband af doet. Hij trekt me omhoog en zet me op zijn schoot. Naakt zit ik op zijn schoot, wijdbeens, mijn benen aan weerskanten van de zijne. Hij slaat zijn armen om me heen en drukt me tegen zich aan.
"Je hebt het goed gedaan..." fluistert hij. Hij zoent me en al zoenend laat hij zich achterover vallen op het bed. Ik lig bovenop hem.
"Kleed me uit." Ik maak me los van hem en ga naast hem zitten op het bed. Knoop zijn bloes open, af en toe kusjes gevend op de bloot komende huid. Knoop zijn broek open en met moeite trek ik hem over zijn billen. Zijn boxer neem ik meteen mee en ik ga van het bed af om zijn schoenen en sokken uit te trekken en zijn broek en boxer helemaal te verwijderen. Zijn penis is half slap.
Hij ligt op zijn rug, zijn ogen gesloten, zijn bloes open geknoopt en verder naakt. Zijn armen liggen wijd alsof hij zeggen wil dat ik met hem mag doen wat ik wil. Hij verwacht nu overduidelijk initiatief van mij en dat is even schakelen. Ik zit nog helemaal in de volgzame modus, waarbij hij bepaalt en ik onderga of uitvoer.
"Vrij met me..." zegt hij. Ik zit naast hem op het bed, op mijn knieën en leg mijn handen op zijn borst. Begin hem te strelen met cirkelende bewegingen. Rond zijn tepels met mijn vingertoppen, hij hapt even naar adem als ik hem zachtjes over zijn tepel krab. Cirkelende bewegingen naar zijn buik, zijn onderbuik. Ik zie zijn pik reageren. Buig me voorover en leg mijn lippen om zijn tepel. Zuig, lik, bijt zachtjes.
"Je maakt me geil meisje..." kreunt hij.
Mijn hand kroelt langs zijn ballen en hij kreunt even. Nu is zijn andere tepel aan de beurt, zuigend, likkend, zachtjes bijtend. Mijn hand gaat naar zijn pik, die nu helemaal stijf is. Langzaam trek ik hem af. Zijn tepels zijn hard en ik druk mijn lippen op de zijne. We zoenen, intens, elkaar aankijkend, hij heeft een geile blik in zijn ogen. Zijn pik beweegt in mijn hand.

Ik geniet hiervan, maar verlang toch ook naar zijn dwingende kant, zijn eisende kant. Verlang ernaar de halsband weer om te hebben, weer zijn teefje te mogen zijn. Opeens pakt hij me vast en rolt in één beweging bovenop me. Ik lig op mijn rug, mijn benen zijn wijd, zijn lijf ertussen. We zoenen nog steeds. Zijn hand kneedt mijn borst, plaagt mijn tepel. Ik leg mijn handen op zijn rug en kras zachtjes met mijn nagels. Ik weet dat hij dat lekker vindt en hij kreunt zachtjes. Dan verlaat zijn mond de mijne. Hij gaat rechtop tussen mijn benen zitten. Kijkt op me neer.
"Draai je om, bied je aan". Oh yes... geile scheuten bij het horen van die woorden en snel en gewillig draai ik me om. Met holle rug lig ik voor hem, kontje omhoog, hoofd in het matras. Ik bied me aan, mijn natte geile kutje, mijn kontje. Zijn hand komt neer op mijn bil, hard en onverwacht. Weer slaat hij me, en nog een keer.
"Ooohhhwwww" De pijn, de opwinding... ik draai met mijn billen, verlangend naar meer... en dat krijg ik. Hard slaat hij me nu, mijn billen gloeien, mijn kutje druipt. Ik denk dat ik klaar kom als hij nog even zo door gaat... Een orgasme alleen door geslagen te worden, zou dat kunnen?
Ik kom er niet achter, want hij stopt met slaan. Hij aait mijn billen, ze zullen wel flink rood zijn, en buigt zich voorover en geeft er kusjes op. Weer draai ik met mijn billen, ik ben zo geil, zo geil... Zijn vinger glijdt door mijn bilspleet naar mijn kutje. Hij duwt zijn vinger naar binnen "hmmmm...." en beweegt een paar keer heen en weer.
"Je vindt het lekker he meisje...." zegt hij hees.
Zijn vinger verlaat mijn kutje en ik voel hoe hij hem tegen mijn sterretje drukt. Nat van mijn eigen geil, glijdt hij makkelijk naar binnen. Ik vind het heerlijk hoe hij mijn kontje vingert. Hij schuift er een tweede vinger bij en trekt ze wat uit elkaar. Hij rekt mijn kontje op en het doet een beetje pijn, maar dat maakt me alleen maar geiler. Een derde vinger erbij. De pijn wordt erger.
"Ontspan je..." en dat probeer ik. Het voelt zo strak, alsof het eigenlijk niet kan... maar ik wil het zo graag... Naarmate mijn kontje meer wordt opgerekt verdwijnt de pijn en als hij zacht stotende bewegingen begint te maken geniet ik alleen nog maar. Hij neukt mijn kontje met drie vingers en ik vind het heerlijk.

Dan houdt hij zijn vingers stil, diep in me en trekt me aan zijn vingers naar zich toe. Hij haakt zich vast in mijn kont en ik kan niet anders dan die kant op bewegen waar hij me hebben wil. Al snel voel ik iets tegen mijn lipjes drukken. Weer trekt hij me met zijn vingers naar zich toe en zijn lul schuift langzaam mijn drijfnatte kutje in. Langzaam pakt hij me, in mijn kut en in mijn kont. En ik onderga, ik ontvang en vind het heerlijk. Mijn ogen gesloten en ik zie mezelf weer zitten als teefje in het bos. Dat beeld maakt me alleen nog maar geiler en ongegeneerd lig ik te kreunen en te draaien terwijl hij me steeds sneller, dieper en harder pakt. Zijn lul ramt soppend in en uit mijn kut, zijn vingers neuken hard mijn kont. Ik geef me helemaal over aan het geile gevoel dat zich de hele avond al heeft opgebouwd en nu eindelijk naar een hoogtepunt lijkt te komen. Zijn vrije hand ligt op mijn bil en af en toe slaat hij me. Dat maakt me alleen nog maar geiler.
"Harder...." stamel ik en ik weet zelf niet of ik het over zijn lul, zijn vingers of zijn slaande hand heb... Waarschijnlijk over alle drie. Ik wil worden gepakt, geneukt, geslagen. En hij wil me pakken, neuken, slaan. Harder en harder neemt hij me, harder en harder kreun ik. Mijn geilheid verzamelt zich in mijn buik, stroomt naar mijn kont en kut. Knijpend met mijn hele lijf, schokkend en bijna gillend komt mijn orgasme over me heen. Niets ontziend blijft hij in en uit me rammen met zijn lul en vingers. Een harde tik op mijn billen verlengt mijn hoogtepunt alleen nog maar. Beelden voor mijn ogen, beelden van mij als zijn geile loopse teefje, beelden van zijn lul voor mijn gezicht, beelden van het uitzicht dat hij nu moet hebben, neukend op zijn hondjes. Ik kom heftig klaar maar ben nog steeds zo geil, zo geil. Hij trekt zijn vingers uit mijn kont, hard en snel en dat doet pijn. Ik gil, "auw!"

Hij slaat weer op mijn kont. Trekt zijn lul uit mijn zuigende kut. Pakt me vast en draait me op mijn rug. Grijpt mijn benen, duwt ze naar boven en drukt zonder enige waarschuwing zijn harde paal diep mijn kut in. Een paar keer haalt hij hem op en neer, ik begin alweer te draaien en te kreunen. Dan trekt hij zich terug en hij duwt mijn benen verder, naast mijn hoofd, ik lig bijna dubbel gevouwen. Met een arm houdt hij ze in die positie.
"Hou je vast" en ik grijp met mijn handen boven mijn hoofd naar de spijlen van het bed. Wat gaat hij doen? Al snel voel ik zijn eikel tegen mijn sterretje drukken en ik sluit mijn ogen. Ik wil zo graag, zo graag.... ik wil zo graag dat het dit keer lukt.
"Ontspan je...." en ik knik. Adem diep in en uit, probeer rustig te blijven, me op mijn ademhaling te concentreren. Langzaam duwt hij zijn dikke eikel verder en ik voel hoe hij een stukje naar binnen glijdt. Ik adem uit, dit kan ik hebben.... Verder duwt hij en de pijn begint te komen. Hij legt zijn vrije hand op mijn kutje en ik voel zijn vingers naar binnen glijden. Zijn duim langs mijn klitje.
"Concentreer je op je kut, ontspan je kont".
Ik probeer te doen wat hij zegt en concentreer me op zijn duim die mijn klit bewerkt. Zijn eikel glijdt intussen verder mijn nauwe kontje in. Zijn vingers bewerken mijn kutje en klitje en zijn lul schuift langzaam maar zeker verder. Het doet nog steeds pijn maar ik kan het hebben. En ik wil het zo graag.... ik kijk hem aan met glimmende ogen. Hij kijkt terug, geil, trots, een zweem van een glimlach rond zijn mond.
"Je doet het prima meisje... vertrouw me en geef je over" en door die woorden ontspan ik me verder en ik voel zijn pik verder naar binnen gaan. Even trekt hij een stukje terug en dan duwt hij hem weer verder. Wow, hij zit in mijn kontje... Weer een stukje terug en weer een stukje verder. Dieper en dieper boort hij zich een weg in mijn nauwe darmen. Ik sluit mijn ogen. Ik voel nog steeds pijn, maar ook een heerlijk geil gevoel, veroorzaakt door zijn vingers bij mijn kut en klit en door zijn pik in mijn kont. Hij trekt weer een stukje terug en duwt zijn lul dan in één keer ver naar binnen. Ik kreun hard.
"Gaat het?" en ik knik. De pijn ebt weg en wat blijft is een heerlijk geil gevoel. Hij begint me nu echt in mijn kontje te neuken en ja.... ik kan het hebben! Lachend kijk ik hem aan. Hij knipoogt en ik word warm van binnen. Wat is dit lekker.... Wat is dit geil en lekker.
Ik voel me helemaal van hem, en dat is wat ik wil zijn. Sneller gaat zijn lul en sneller gaan zijn vingers. Hij vingert me naar een hoogtepunt, hij neukt me naar een hoogtepunt. Hij neukt zichzelf naar een hoogtepunt en eigenlijk veel te snel naar mijn zin komt hij kreunend klaar en spuit hij zijn zaad diep in mijn darmen.
Hij buigt voorover, zijn lul komt een klein stukje naar buiten, en geeft me een diepe tongzoen. Zo intiem... zo lekker... zijn duim langs mijn klit, zijn lul nog in mijn openstaande kontje. Ik begin te schokken, mijn spieren trekken samen, zijn lul wordt haast afgetrokken in mijn kontje als ik weer heftig klaar kom.
"Wow...." zucht ik. Hij trekt zijn pik uit me, het laatste stukje doet een beetje pijn en dan voel ik me leeg... maar oh zo lekker.
Hij laat mijn benen los en ik merk nu pas dat mijn benen wat verkrampt zijn. Voorzichtig helpt hij me ze neer te leggen. Dan merk ik dat ik nog steeds de spijlen van het bed vast houd, mijn handen voelen ook verkrampt. Hij ziet het en helpt me ze los te maken en langs mijn lijf neer te leggen. Hij is nu zo lief voor me, overal krijg ik kleine kusjes en hij pakt de deken en legt die liefdevol over me heen. Ik draai op mijn zij en hij komt achter me liggen, zijn arm om me heen, zijn neus in mijn haren.
"Ik hou van je..." fluistert hij en dat is het laatste wat ik hoor voordat ik in een diepe, droomloze slaap val.