Onze blinddoek blinddate

We hadden via mail en app kennis met elkaar gemaakt en tijdens het app-en kwam spontaan het idee op om een blinddoek blinddate te hebben. Op het moment dat het uitgesproken werd had ik al spijt. Maar Alex reageerde er erg spontaan op. Dus ik bleef hem teasen met het idee, met in mijn achterhoofd dat ik het echt niet zou doen..... dacht ik. Hoe langer we erover spraken hoe spannende ik het vond worden en het gevoel dat ik erbij kreeg. Maar steeds stelde ik me de vraag, durf ik dit wel?, kan ik hem wel vertrouwen? Allemaal vragen waarvan ik het antwoord niet vooraf kon beantwoorden. Als ik het wilde ervaren moest ik toch een risico nemen, maar uiteraard deze tot het minimum beperken. Het idee bleef door mijn hoofd spoken, ik wil het, ik wil het niet. Werd heen en weer geslingerd in mijn gedachten. We hadden al dagen zitten app-en en het vertrouwen in hem werd groter. Maar tja, het is en blijft een gevoel, zegt niets over de persoon.

Ik had een vriend in vertrouwen genomen om hem als backup te gebruiken. En hem op de hoogte te houden van mijn stappen van die dag. Dit had ik ook gedeeld met Alex, zodat hij wist dat er iemand wist wat ik ging doen. Toen besloot ik dat ik het erop wilde wagen en plande de date.

De dagen die volgde kon ik aan niets anders denken dan onze date. Er kwam weinig uit mijn handen en de dagen, uren en minuten kropen voorbij. Jeetje wat had ik een steen in mijn maag van de spanning. Waar was ik aan begonnen? Dat vroeg ik me wel honderden keren af. Meerdere keren wilde ik de afspraak afzeggen, maar ook weer niet. De dag brak aan waarop we elkaar zouden zien. Tenminste van mijn kant is het niet zien, maar aftasten, voelen, ruiken en ondergaan.... Alex had mij ook alleen maar op vage foto's gezien, dus voor hem was het ook een blinddate, maar hij kon me zien zodra ik voor hem zou stond.

Ik reed naar afgesproken hotel die Alex voor ons had geregeld. Hij appte mij het kamernummer door en ik stapte de lift in op weg naar boven. Naar het onbekende.... Jeetje wat ging mijn hart tekeer. Kon gewoon geen adem meer halen van de spanning. Echt, ik werd heen en weer geslingerd, ik schreeuwde inwendig tegen mezelf, cancel de afspraak!! Maar ik ging toch naar boven. Echt wist niet waar ik het had van de spanning. Boven aangekomen liep ik naar deur waarop het nummer stond die ik door geappt had gekregen. Ik aarzelde om aan te kloppen, maar stak mijn hand uit en klopte aan. Nu kon ik niet meer terug.... was ik in de hol van de leeuw beland? Wie zal het zeggen? Ja, ik pas later als......?

De deur werd op een kier open gedaan en ik hield hem tegen, zodat hij zich uit mijn zicht kon onttrekken. Ik vroeg of ik binnen kon komen en hij zei dat ik nog even moest wachten. Daarna hoorde ik dat ik binnen mocht komen. Ik stapte naar binnen en sloot de deur achter me. Ik keek om me heen en deed mijn jas uit en zag dat Alex een blinddoek aan de binnenkant van de deur had gehangen. We hadden afgesproken dat ik deze om zou doen. Ik twijfelde, vond het allemaal erg spannend. Mijn hart leek wel uit mijn lichaam te willen springen, zo tekeer ging hij. Kon niet normaal adem halen, leek wel of ik elke moment in hyperventileren uit kon uitbarsten. Kon mijn ademhaling niet onder controle krijgen. Haalde diep adem en zuchten diep en deed de blinddoek om.

Haalde nog een keer diep adem en zei dat ik klaar was. Hij liet me nog even wachten, alleen met mijn gedachten. Even later hoorde ik Alex naar me toe komen lopen en voelde dat hij mijn hand vast pakte. Ik schok, maar liet dit niet merken. Al mijn zintuigen stonden op scherp, behalve mijn zicht die was me ontnomen. Hij leiden me mee en liet me verderop los en daar stond ik dan.

Even later deed hij mijn sjaal af die ik nog om had en hoorde hem plaatsnemen in de stoel die in de kamer stond. Voelde zijn ogen prikken op mijn lichaam. Hij moest elke centimeter van mijn lichaam aan het bekijken zijn. Hij zag me tenslotte voor het eerst. Hij moet gezien hebben hoe zenuwachtig ik was, omdat ik zat te friemelen met mijn vingers en ook dat ik als een bezetenen aan het ademhalen was. Mijn borst ging bij elke ademhaling op en neer. Jeetje wat voelde ik me bekeken. Wist niet goed hoe ik me moest gedragen. Waarom zei hij nou niets, viel ik tegen? Vond hij me niet leuk? Met de minuut voelde ik me kleiner worden. Wat een kwelling was dit. Toe zeg eens wat, schreeuwde ik binnensmonds.

Toen werd de stilte verbroken. Alex beveelde me om me uit te kleden. Nee, dit wil ik nog niet, laat me nog even wennen, schreeuwde ik niet hoorbaar voor hem. Maar ik gehoorzaamde hem en kleedde me uit. Eerst mijn vest en deze vouwde ik op en bood deze hem aan. En vervolgde zo ook mijn rok en topje en bood deze hem ook aan. Daar stond ik dan in mijn lingerie voor hem. Wat voelde ik me opgelaten, wilde wegrennen, maar uiteraard deed ik dat niet. En stond geduldig te wachten op wat komen ging. Nou ja geduldig..... verre van dat.