Ik zou je

ik zou je willen kennen echt graag weten
hoe jij en ik elkaar voelen

als we samen delen de dingen
die heel mooi deelbaar zijn

ik pak jou vast volg de lijnen
van je lichaam

we verstrengelen
en komen samen tot één

Mind

Spelen met iemands mind is ontzettend boeiend. Je kunt er ontzettend diep mee gaan. En van tijd tot tijd geef jezelf de aanleiding hierin aan. Zonder dat het de intentie van je Meester is. Wanneer je Meester je goed kent, merk hij gelijk dat er wat in jouw hoofd omgaat. En zal daar dan ook gebruik van maken. Je lichaam zal signalen afgeven wat er in jouw hoofd op dat moment omgaat. Signalen die jouw onzekerheid en angst zal weergeven. Daarnaast zal je geilheid daarvan ook deel uit maken. Het is een mooi gegeven dat je lichaam zo reageert. Het geeft jouw Meester de gelegenheid om hier mee te spelen. Hij kan het gebruiken om je nog meer onzekerheid en angst in te boezemen. Of het gebruiken om je op jouw gemak te stellen. Onzekerheid en angst is een mooi gegeven om te zien wat het met je doet. Zowel lichamelijk als geestelijk. Kan je zeggen dat ik het heerlijk vind.

Touch the mind

Touch the mind before you touch the body.
It's not the whip but the mind.
So in fact the whip is a tool, not a goal.

Blind vertrouwen

Heb je ooit iemand volledig vertrouwd? Gewoon volledig kunnen vertrouwen? Je ogen sluiten en er voor gaan? Dat gevoel heb ik, ik weet dat ik mijn Meester volledig kan vertrouwen, dat ik op hem kan rekenen. Dat hij me niet in gevaar zal brengen. Over me zal waken en dat me niets zal gebeuren als we samen zijn. Om deze rede kan ik me volledig geven. Ik ben blij dat ik dat kan bij hem. Hij heeft me die vertrouwen gegeven en hij krijgt daar veel voor terug.

Begeerte

Ik begeer hem met lichaam en geest. Ik wil hem met lichaam en geest. We hebben elkaar al gehad, meerdere malen. Hij kent mij vanbinnen en vanbuiten. Hij dwingt mij tot dingen die ik liever niet doet, maar die ik toch doet, al begrijp ik zelf niet waarom.

Mijn ziel

Je pelt mijn ziel laag voor laag,
Ik voel me naakt,
Naakter dan mijn huid,
Het zit diep in mij
Diep in mijn hart en ziel
Je leert me voelen
Op een andere manier
Je laat mij mijzelf leren kennen
Zoals nooit tevoor
Je leert mij opnieuw denken.
Als ik de bodem heb bereikt
Bouw je mij weer op
Laag voor laag.
Totdat ik gekneed ben door jou
Voor jou.....

Love

Love what you do
till you do what you love

Enveloppen

Vanavond hadden we afgesproken. Ik had hem ge-sms’t hoe laat ik er zou kunnen zijn. Ik kreeg niet veel later een sms’je terug, “Is goed meisje, als je de ring op rijdt bel je me. De rest wijst zichzelf. “ De hele middag had ik met stijgende spanning uitgekeken naar onze afspraak. Een spanning die bestond uit angst, opwinding en nieuwsgierigheid. Wilde ik dit wel? Tuurlijk wilde ik dit. Hier verlangde ik naar. Het onbekend, de spanning en wat het geestelijk met me doet. Kijken waar ik mezelf tegen zal komen. Hoever ik zou durven gaan.

Ik draaide de ring op en belde hem op. Kreeg de instructie waar ik heen moest rijden. Shit dacht ik bij mezelf, ik hoef nu helemaal niet naar zijn huis te rijden. Wat moet ik doen? De opwinding en spanning in mijn onderbuik voelde ik opbouwen. Deze was de hele reis al aanwezig maar werd nu extra aangewakkerd omdat ik zijn stem hoorde die mij vertelde wat ik moest doen. Kon mezelf moeilijk ik bedwang houden, maar probeerde het toch. Ik probeerde zo nonchalance mogelijk de aanwijzing te herhalen om er zeker van te zijn dat ik alles goed had onthouden. Niet veel laten kwam ik aan op de plaatst waar ik moest zijn. Stapte uit en liep naar één van de pilaren om de bewust plastictas te pakken die mij verder instructies zou verschaffen.

Ik stapte weer in de auto en reed een stukje verder en parkeerde daar mijn auto. Deed de plastictas open en zag daar een andere plastictas inzitten en wat enveloppen. Haalde de enveloppen eruit en zag dat er nummers opstonden. Ik maakte de eerste envelop open en zag daar het sleuteltje van de garage in zitten. Las in de brief dat ik mijn string uit moest trekken en in dezelfde enveloppe terug moest stoppen waar ik ook de brief uit had gehaald en terug te stoppen in de plastictas. Ik dacht, nou dat is makkelijk, en deed mijn string uit en zag mijn eigen geiligheid zichtbaar in mijn string zitten. Al die tijd wist ik al dat ik opgewonden was maar nu zag ik het ook in mijn string. Deed mijn string in de enveloppe en stopte hem in de plastictas.

Op dat moment zag ik dat er aan de buitenkant van de tas ook een envelop bevestig was met mijn naam erop. Ik haalde de enveloppe eraf en las hem aandachtig. Er stond in dat er in de plastictas 3 enveloppe zaten en dat ik deze op volgorde van nummer buiten de auto in een straal van 5 meter moest uitvoeren. Ok…., dacht ik. Dat is toch iets anders dan ik dacht. Ik trok mijn string weer aan en reed terug naar de plek waar ik de plastictas had gevonden. Stapte uit en liep terug naar de pilaar waar ik de plastictas had gevonden.

Pakte de eerste brief weer en las hem nog eens door om er zeker van te zijn dat ik alles goed had gelezen. Maar ja, de tekst was echt niet veranderd dus ik voerde mijn opdracht uit en stopte mijn string weer terug in de tas. Pakte de tweede brief en las deze meerdere keren door. Daarin stond dat ik, wat er in de andere plastictas zat om moest doen. Ik maakte de andere plastictas open en zag daar mijn enkel-, polsbanden, collar en leiband in zitten. Ik pakte de spulletjes eruit en bekeek ze aandachtig. De leiband had ik niet vaak aangehad. Hier moest ik toch aan wennen. Te meer opdat mijn gedachtes allerlei scenario’s begonnen te verzinnen. Mijn Meester had een paar keer gezegd, dat hij het leuk zou vinden om mij een keer aan de leiband mee te nemen de stad in. Nou je moet weten dat ik dat helemaal niet leuk en heel vernederd zou vinden. Maar ja, dat is natuurlijk ook de bedoeling. Dus ik dacht gelijk dat ik er deze avond aan zou moeten geloven. Ik maande mezelf toe, wees dapper en laat je niet kennen. Hef je hoofd en ondergaat het.

Ik deed de spullen om en klikte de leiband aan. Ik moet toch eerlijk bekennen dat het me opwond en dat ik me er prettig bij voelde. Op het moment dat ik mijn enkelbanden omdeed hoorde ik stemmen achter me en keek om me heen om te kijken waar het geluid vandaan kwam. Moest natuurlijk wel opletten. Ik was hier tenslotte alleen en je weet maar nooit. Zag dat er twee mannen aan de overkant van de weg langs liepen en volgens mij hadden ze mij niet in de gaten. Gelukkig, dacht ik bij mezelf. Zelfde geld liepen ze recht achter mij langs en zagen ze dat ik enkelbanden om had. En dan, tja wat zou er dan kunnen gebeuren? Voelde de opwinding en spanning tussen mijn benen toenemen. Stopte snel de spullen weer in de tas en pakte brief nummer drie. Daarin stond dat ik het trilei in moest brengen en alle spullen terug in de plastictas moest stoppen en de tas op de plek achterlaten waar ik hem had gevonden. Vervolgens moest ik naar de garage rijden en daar zou ik nog een brief aantreffen achter een pilaar.

Ik pakte de trilei en probeerde hem in te brengen. Maar ik was zo geil dat hij niet goed bleef zitten en weer uit mijn geile kut gleed. Ik duwde hem weer terug in mijn geile kut en lag de plastictas terug op zijn plaatst en stapte in mijn auto en reed naar de garage. Parkeerde mijn auto en ging op zoek naar de brief. Ik vond de brief en zag ook dat daar een plastictas bij lag. Raapte de spullen op en schuurde de enveloppe open en begon hem aandachtig te lezen. “Zoals je hebt gezien tref je bij deze brief ook een plastictas aan. Ik wil dat je al je kleren uittrekt op je hold-up, jas en schoenen na. Je stopt al je kleren in de plastictas. Neem alle spullen mee en ga naar mijn huis. Laat jezelf binnen en onder geen voorwaarde doe je de lichten aan. Hang de tas en je jas aan de kapstok en zet je schoenen daaronder. Loop vervolgens naar de slaapkamer en sluit de deur. Wacht daar op mij en zodra ik binnen kom wil ik een enthousiast onthaal.“

Shit dacht ik bij mezelf. Moet ik zonder kleding over straat? Ik heb helemaal geen goede jas aan. De split is tot aan mijn billen en voor gaat hij ook open als ik loop. Nee, dit wil ik niet. Echt niet dit ga ik echt niet doen. Ik las nog een keer aandachtig de brief door. Misschien had ik het niet goed gelezen. Maar tuurlijk had ik het wel goed gelezen. Dus ik moest er toch echt aan geloven. Ik keek om me heen of er echt geen mensen in de garage waren en kleden mezelf snel uit en deed mijn jas aan. Stopte alles in de tas en liep naar de uitgang. Voordat ik de deur wilde openen hoorde ik stemmen. Ik wachten totdat de stemmen waren verdwenen en deed de deur open. En liep snel naar de voordeur van zijn huis. Liep snel naar boven hopend dat ik geen buren tegen zou komen. Gelukkig had ik zonder kleerscheuren de voordeur bereikt en maakte deze snel open en sloot hem achter me.

Ppff, gelukkig ik ben heelhuids binnen gekomen. Het viel achteraf gelukkig mee. Geen starende blikken tegen gekomen. De spanning viel van me af maar de opwinding was des te meer aanwezig. Ik hing mijn spullen op en ging naar de slaapkamer en nam daar plaatst. De minuten verstreken. Het leek wel een eeuwigheid. En toen hoorde ik geschuifel op de gang en ging de deur open. Ik sprong op en riep; ha lieverd. Hij moest lachen om mijn begroeting en nam me in zijn armen. Gelukkig gingen we niet de stad in…… ppfff. Hij vertelde me ook nog dat hij al die tijd over mij waakte. Ik had het kunnen weten. Dank u Meester.

Stil

Stil ligt ik daar
Voor mijn ogen een fluwelen sjaal
Mijn handen bij elkaar
Gebonden door een touw
Evenals mijn enkels
Geur van opium
Zachte klanken
Geheel overgeleverd
Wachtend, verlangend
Voel ik plagend jouw handen
mijn huid strelend met een veer
Hulpeloos, doch veilig bij jou
Diep intens verlangen naar meer
Dat weet jij
En pak er wat anders bij
Mijn lichaam begint te kronkelen
Zachtjes kreunt ik
Wil niet dat jij stop
Ademhalingen gaan sneller
Het wind ons beiden op
Zwevend van het genot
Smekend
Wil ik hem voelen
Hunkerend naar zijn liefde
Plagend zijn antwoord
Strelend met zijn tong
Het maakt mij gek
Teder kussen wij elkaar
En jij glijdt in mijn intense warmte
Stillend de honger
Komen samen klaar
Gebonden liefdesspel
Samen

Neuk me

Neuk me
Neuk me, neuk mijn ziel
Neuk me geestelijk en dring daarbinnen
Neuk me

Neuk me
Neuk me, met je vingers en je tong
Vandaag liever dan morgen
Neuk me

Neuk me, dat mijn lijf zich willig klemt
Tussen muur en lust verborgen
Neuk me

Neuk me in 't geheim met open deuren
Neuk me wild en ongeremd

Neuk me
Alsjeblieft, neuk mijn ziel

Ik

Ik wacht op jou
want jij zal mij boeien
met zeven koorden
en met jouw woorden
ontvoeren naar de
onbekende gangen van mijn geest
waar ik geboeid , bevreesd en
gebonden op bed zal wachten
totdat jij zal komen.

De tijd tikt er langzaam weg
met het druppen van kaarsvet
en slagen van de zweep
en als ik smacht van verlangen
naar het zaad van de daad.
Zal jij mij in die geest berijden
om mij te bevrijden
van zeven knellende koorden
en de boeien van mijn geest.

En ik zal zeggen dring diep in mijn geest

Spanning

Het is weer eens later geworden dan de bedoeling was, maar om kwart voor zeven trek ik dan toch eindelijk de deur van mijn kantoor achter me dicht. Als laatst vertrekkende moet ik het alarm instellen. Ik doe de voordeur op slot. Genietend van het avondzonnetje loop ik met mijn tas over de schouder naar mijn auto, ondertussen peinzend over wat ik eigenlijk nog allemaal moet doen. Wanneer ik bijne bij mijn auto ben voel ik, dat er iemand achter me is komen lopen. Ik heb echter geen tijd om me om te draaien want op hetzelfde moment voel ik dat er een hand voor mijn mond wordt gehouden. In mijn linkeroor wordt kortaf gesnauwd, geen kik trut. Verstijfd van schrik besef ik amper wat er gebeurt, laat staan dat ik bedenk dat ik zou moeten schreeuwen, schoppen, proberen los te komen. Voor ik het in de gaten heb, krijg ik een soort zak over mijn hoofd. Plotseling is alles zwart. Omdat ik me niet meer kan oriënteren, laat ik me redelijk eenvoudig meevoeren naar, wat later blijkt, een bus. Pas wanneer mijn belager de schuifdeur aan de rechterkant opent, begin ik tegen te spartelen. Dan is het echter al veel te laat, want zonder pardon word ik opgetild en op een soort stoel neergezet. Mijn tas hoor ik op de grond vallen. Met een klik zitten mijn handen in twee polsboeien. Vervolgens worden mijn handen vakkundig vastgezet aan iets wat boven mijn hoofd moet hangen. Al zou ik willen, ik kan werkelijk geen kant meer op. Even gebeurt er niets, ik zit vastgeketend, in het donker. Wel ruik ik zijn geur, aftershave vermengd met zweet, jasses. Ik trek een vies gezicht onder de zak. Hoor zijn ademhaling. Hoewel mijn hart in mijn keel klopt, maakt de lichte paniek plaats voor een soort berusting een lichte opwinding zelfs. Dan voel ik hoe mijn blouse wordt losgeknoopt en daarna enigszins aan de kant geschoven, zodat mijn schouders en blote buik zichtbaar worden. Mijn bh ondergaat een minder fortuinlijk lot, die wordt met een mes aan de voorkant zonder pardon doorgesneden. Ik ril bij de aanraking van het mes op mijn huid. Mijn borsten springen vooruit. Mijn tepels zijn van angst, of is het opwinding, hard geworden en steken parmantig vooruit. Mijn linkertepel wordt hardhandig vastgepakt en even venijnig gedraaid. Ik kan een kreet van pijn niet onderdrukken, maar tegelijkertijd voel ik een opwindende kriebel in mijn onderbuik.

Geen kik had ik gezegd, slet en hij geeft een tik tegen mijn rechterborst. Mijn maag draait zich enigszins om van opwinding. Dan voel ik hoe er aan mijn handen, nee aan de polsboeien wordt getrokken. Ik hoor een soort katrol bewegen en kan niets anders doen dan mij enigszins oprichten. Half opgericht ergens tussen zitten en staan hang ik nu uiterst ongemakkelijk. Mijn rok wordt met een venijnige ruk open geritst. Ik voel hoe hij langs mijn benen naar beneden glijdt en hoor hem op de grond vallen. Hierna ondergaat mijn slip hetzelfde lot als mijn bh. Dan merk ik dat er weer enige ruimte komt omdat hij me laat zakken, zodat ik weer kan gaan zitten. Deze opluchting is echter maar van korte duur, want nu merk ik dat het een metalen kruk of stoel is. Verschrikkelijk koud aan mijn blote billen. Meteen ontstaat een druk op mijn blaas. Hij gaat ondertussen echter gewoon verder. Nu zal ik je even goed vastzetten, kreng! Om dat te onderstrepen, klikt mijn belager een enkelboei om mijn rechterenkel. Hij pakt mijn rechterenkel, trekt eraan en zonder te beseffen wat er gebeurt, verzet ik mijn voet iets verder naar buiten. Ik hoor hoe hij mijn voet ergens aan vast klikt. Dan hetzelfde verhaal met mijn linkerenkel. Wanneer ik daarna probeer mijn voeten te verplaatsen blijkt er geen beweging meer in te krijgen. Nu kan ik echt geen kant meer op en zit ik, bijna naakt voor een mij onbekende man. Ik merk de opwinding in mijn kruis, weet bijna zeker dat ik nat ben en hoop dat het hem niet opvalt. Blijkbaar niet, want ik hoor hem zeggen, Goed, zo kun je wel even blijven zitten. Hij is voorlopig klaar met mij en ik hoor hem uitstappen, de deur dichttrekken en even later hoor ik de deur aan de bestuurderskant opengaan. Niet veel later wordt de bus gestart en voel ik dat we wegrijden.

Nu hij weg is concentreer ik me op de geluiden van de auto en de bewegingen. Met enige moeite vind ik een soort van evenwicht en weet bochten en abrupte bewegingen redelijk op te vangen. Na wat voor mij een eeuwigheid lijkt, hoor ik de bus vaart minderen en voel ik dat we afslaan. Het klinkt alsof we over grind rijden, maar zeker weten doe ik dat natuurlijk niet. Niet lang daarna stopt de bus. Ik hoor dat de motor wordt afgezet en dat de deur opengaat en weer dichtgeslagen wordt. Dan hoor ik inderdaad iemand van de bus weglopen door het grind, mij in onzekerheid achterlatend in de bus. Het geeft me echter wel de gelegenheid even stil te staan bij de situatie waarin ik me bevind. Wie is deze man? Waar heb ik dit aan de danken? Wat gaat er met me gebeuren? Voor dat ik er echter goed over na kan denken, hoor ik iemand naar de bus komen lopen. Dit keer komt de persoon in kwestie wel naar de mijn deur. Hij wordt niet kort daarna opengeschoven. Mijn voeten losgemaakt worden. Mijn handen volgen kort daarna. Wanneer ik ze voorzichtig laat zakken, voel ik dat ze licht zijn gaan slapen. Een pijnlijke prikkeling gaat door mijn handen en armen als mijn bloed langzaam terugstroomt. Tijd om hier bij stil te staan krijg ik niet want ze worden vrijwel direct achter mijn rug vastgezet. Weer word ik opgetild en uit de auto gedragen. Ik besef dat dit niet dezelfde persoon is als daarstraks, want deze persoon ruikt anders, fris, alsof hij net gedoucht heeft. Ik voel dat ik een soort trap wordt opgedragen, ongeveer vijf treden, en merk aan het veranderen van de geluiden, dat we een gebouw binnengaan. Niet lang daarna word ik enigszins hardhandig op mijn voeten gezet. Wankelend blijf ik staan.

Het volgende moment voel ik dat er iets om mijn hals wordt gedaan. Een soort halsband, vermoed ik. Ik voel dat er iets aan geklikt wordt en meteen wordt er aan getrokken. Om niet te vallen, moet ik wel meelopen. Zo te horen lopen we over een marmeren of stenen vloer. Ik hoor mijn pumps klikken bij iedere stap. Blijkbaar stoort hem dat want hij zegt al na vijf of zes passen, stop kreng! Als ik stilsta, snauwt hij, doe je schoenen uit! Nu, meteen! Ik voel dat hij mijn linkerenkel pakt en me duidelijk maakt dat ik mijn voet moet optillen. Nadat hij mijn linkerschoen heeft uitgetrokken, gebeurt hetzelfde met mijn rechter. Ik sta nu blootsvoets op een koude vloer. Een rilling gaat door me heen. Andermaal neemt de druk op mijn blaas toe. Ik kan niet voorkomen dat ik kippenvel krijg in mijn nek en op mijn armen. Maar door gaat het weer. De vloer is glad, maar nog steeds koud. Het gebouw moet behoorlijk groot zijn, want het duurt behoorlijk lang voor ik weer te horen krijg dat ik moet stoppen. Wat me meteen opvalt dat de vloer hier warmer is. Mijn handen worden losgemaakt. Voor ik het goed en wel in de gaten heb, zijn mijn blouse en resten van mijn bh verwijderd en zijn mijn handen alweer boven mijn hoofd vastgezet. Benen spreiden!, is het volgende commando. Aarzelend zet ik mijn linkervoet iets naar buiten, maar blijkbaar zet ik hem niet ver genoeg naar buiten, want bijna meteen hoor ik, wijder slet! Dit keer zet ik, angstig voor de gevolgen als ik het niet doe, snel mijn rechterbeen iets verder naar buiten. Dan wordt er weer iets vast geklikt aan de enkelboeien. Het staat niet echt gemakkelijk zo wijd, dus probeer ik mijn benen weer iets naar binnen te plaatsen, om te merken dat dit niet meer gaat. Ze zijn gespreid door een spreidstang. Ik voel hoe ergens aan getrokken wordt en even later kan ik nog slechts op mijn tenen de grond raken. Ik hang min of meer in de lucht. Open en weerloos. Even laat hij het hierbij. Ik voel de opwinding in mijn maag en buik en weet bijna zeker dat ik weer, of is het nog steeds, vochtig ben. Waarschijnlijk glinsteren mijn schaamlippen. Hij moet het kunnen zien. En als hem dat niet opvalt, dan toch wel mijn tepels. Ik voel dat door de opwinding en angst mijn wangen een hoogrode kleur hebben gekregen, maar dat kan hij niet zien door de zak, gelukkig.

Door een zich verplaatsende luchtstroom voel ik dat hij om me heen loopt. Dan wordt met een ruk van achteren de zak van mijn hoofd getrokken. Geschrokken knipper ik met mijn ogen tegen het felle licht om me heen. Vrijwel meteen wens ik de zak en de relatief veilige duisternis terug. Nu kan ik echt niets meer verbergen. In een poging enigszins terug te keren naar het donker sluit ik mijn ogen. Blijkbaar gunt hij me dat wel want ik voel hoe een soort blinddoek voor mijn ogen wordt geknoopt. Ik keer terug naar de mij inmiddels vertrouwde duisternis, vol spanning wachtend op wat komen gaat. Er gebeurt echter niets en na een tijdje merk ik dat de spanning afneemt en dat ik in een vorm van ontspanning terechtkom. Ik vind een zekere berusting. Ja zelfs rust in mijn huidige penibele en langzamerhand toch ook wel wat pijnlijke situatie. Alsof de weerstand uit me vloeit. Mijn gedachten dwalen steeds verder weg. Gek genoeg denk ik aan dingen die er zijn gebeurd de afgelopen dagen, weken, alsof ik op zoek ben naar de reden van deze situatie. Maar ook gewone alledaagse dingen komen in gedachten langs. Ik moet niet vergeten brood te halen, anders heb ik maandagochtend geen brood meer in huis. Waar zou mijn tas gebleven zijn? Ik ben zo ver weg, dat ik niet in de gaten heb dat hij weer voor me staat. Mijn adem stokt. Een felle pijn in mijn linkertepel haalt me weer terug naar de werkelijkheid. Niet lang daarna voel ik eenzelfde pijn in mijn rechtertepel. Mijn beide tepels zijn nu voorzien van tepelklemmen. Alsof hij dit wil bevestigen, tikt hij er nog even licht tegenaan. Nu kan ik een kreet van pijn niet meer onderdrukken. Meteen zet ik me min of meer schrap voor de gevolgen van mijn kreet. Maar er volgt gelukkig dit keer niets. En weer laat hij me even met rust. Ondanks de pijn, die van een felle pijn toen de klemmen geplaatst werden, overgaat in een zeurende. Maar nog steeds een bijna ondraaglijke pijn, vind ik ook nu weer een soort evenwicht. Wel merk ik dat er naast de pijn in mijn tepels een soort spierpijn door mijn rug, armen en liezen begint te trekken. Het wordt onaangenaam om zo met mijn armen in de lucht te staan en mijn benen wijder dan normaal is. Dit keer laat hij me niet zo lang alleen. Ik hoor hem dit keer wel terugkomen.

Met mijn zintuigen tot het uiterste gespitst voel ik hoe hij met zijn hand heel licht over mijn schaamstreek aait. Ik voel een kriebel opwellen in mijn onderbuik. Hoe kan ik, in deze pijnlijke en ongemakkelijke situatie, nu op dit moment opgewonden raken? Even, nauwelijks merkbaar, raakt één van zijn vingers mijn klit aan. Een siddering gaat door me heen. Opgewonden?, hoor ik hem zeggen. Ik durf niet te antwoorden en hou me stil. Weer een korte stilte. Dan zonder verdere aankondiging voel ik iets kouds op mijn linkerschouder. Ik doe mijn best te bedenken, nee te voelen wat het kan zijn. Geen ijs, want het is niet vochtig. Een voorwerp van metaal denk ik, glijdt langzaam over mijn huid naar beneden naar mijn linkerborst. Ik deins achteruit, zover dat mogelijk is, maar het voorwerp volgt mijn bewegingen moeiteloos, het blijft niet bij mijn borst, maar gaat via mijn navel, waar het een kringetje omheen maakt, verder naar beneden. Ondertussen werken mijn hersenen in razend tempo om te bedenken wat ik voel. Wat is dat voor voorwerp? Dat het van metaal is, dat weet ik nu bijna zeker, want hoe langer het in contact is met mijn lichaam, hoe warmer het wordt. Of beter gezegd hoe minder koud het wordt. Maar wat is het? Een staaf of mijn hersenen blokkeren bij de gedachte aan een mes. Hierdoor merk ik niet dat het voorwerp ondertussen rustig verder naar beneden glijdt en nu op mijn schaamheuvel rust.

Knieën naar buiten, meisje, we gaan plezier maken, hoor ik voor me. Doodsbenauwd duw ik trillend mijn knieën naar buiten. Meteen daarop voel ik hoe het voorwerp weer begint te bewegen. De spanning wordt echter steeds groter en ik probeer achteruit te deinzen, me op de één of andere manier af te wenden, maar ik word tegengehouden door een dwingende hand. Ik kan geen kant op, hoe graag ik dat ook zou willen. Niet veel later voel ik dat het metalen voorwerp tussen mijn schaamlippen naar binnen wordt geduwd. Het voelt koud aan maar neemt snel mijn lichaamstemperatuur aan. Ik bedenk wat het zou kunnen zijn. Voel geen scherpe randen en bedenk dat het een metalen dildo zou kunnen zijn. Ja het moet wel een metalen dildo zijn, De dildo wordt ruw maar toch enigszins voorzichtig door de man in mij bewogen. Ik probeer mij zo stil mogelijk te houden, maar de opwinding kan ik niet onderdrukken. Het tempo wordt door de man opgevoerd. De spanning en opwinding neemt toe en daardoor beginnen mijn buik en bovenbenen echter als vanzelf te trillen. Hoe kan ik nu in deze positie genieten van dit. Maar hoe ik ook mijn best doe, mijn benen beginnen steeds meer te trillen van de inspanning. De dildo wordt door de man in een zelfde tempo in mij bewogen, zonder aandacht te schenken aan het trillen van mijn benen of mijn angstkreetjes, die ik niet meer kan onderdrukken. Maar ik weet dat het geen angstkreetjes zijn het zijn genotkreetjes. Ik besef dat ik dit alles niet veel langer meer zal volhouden. Alles wat ik nog voel is de kwelling van de boeien en de spreidstang, de vermoeidheid in mijn armen, mijn benen, mijn hele lichaam. Ik wil dat hij ophoudt, ik wil dat hij opschiet. Ik wil dat hij doorgaat, doorgaat dat ik mijn orgasme niet meer kan onderdrukken. Ik wil van alles maar ik kan helemaal niets. Ik kan me alleen maar overgeven aan dit alles en laat me dan ook gaan. Ik voel mijn hele lichaam zich spannen door de aankomende orgasme, een orgasme die ik niet meer kan onderdrukken. En kom dan ook heftig klaar.

Na wat een eeuwigheid lijkt, merk ik dat ik eindelijk word losgemaakt. Niet meer in staat mijn ledematen te controleren zak ik hulpeloos in elkaar. Mijn benen en enkels kunnen de last niet meer dragen, ze weigeren dienst. Blijkbaar had de man dit verwacht, want ik word opgevangen en op de grond neergelegd. Nog nooit voelde het zo goed om op de grond te liggen. Moegestreden heb ik niet meer het benul om mijn blinddoek af te doen. Ik voel hoe er een deken over me heen wordt gelegd. Pas op dat moment besef ik dat ik het verschrikkelijk koud heb. Nog steeds lig ik te trillen, niet van spanning maar van de kou. Dan voel ik dat de blinddoek wordt afgedaan en voel dat er twee armen om me heen worden geslagen. Van vermoeidheid kan ik mijn hoofd niet optillen om te kunnen zien wie mij vast houdt, maar probeer met mijn laatste kracht het toch te doen. En dan zie ik dat ik in de ogen van mijn Meester kijk. En dan valt al mijn vermoeidheid en alle spanning van me af omdat ik weet dat dit onder zijn leiding is gedaan.

Ik kijk

Ik kijk naar je prachtige ogen
Je hoeft me niets te zeggen
Ik weet wat jij van mij verlangt
Naakt zit ik voor je
Je pakt me bij mijn hand
Je neemt me mee
Naar een wereld ver weg van hier
Ik voel jouw handen op mijn huid
Je laat geen plekje onberoerd
Je voelt mijn verlangen branden
Van mijn tenen tot mijn kruin
Sta ik in vuur en vlam
Je streelt me
Zacht,maar intens voelbaar
Tintelingen overal
Ik geniet want ik weet dat jij geniet
Voorzichtig dring je bij me binnen
Voelbaar zacht
Dan dieper,harder,intenser
Samen spelen wij dit spel
Als een pakkend ritme van muziek
Vloeiende bewegingen
Samen worden wij één
Een eruptie van emotie
Intens,warm,liefdevol
Ons spel
Zonder woorden

Het was heerlijk van de week

Vloeiend

vloeiend ga je op in ons spel
je adem voelt in mijn borst
je hart klopt in het mijne

stroom van verrukking
vloeiend ga je in mij over

Groei

Langzaam groeit het vertrouwen
Sterker en sterker wordt de band
Ik laat me leiden door zijn hand

Tegenstrijdigheden in mijn geest
Is dat deze man die mij raakt
Weet dat het om groeien gaat

Scherp lettend op elk signaal
Bewaak jij streng de grenzen
Zodat ik voldoe aan al jouw wensen

Dieper en dieper streel jij mijn ziel
Via jou kom je tot bloei
En geniet ik van mijn groei