Zelfs voor de meest liberale en ruim-denkende persoon is verkrachting toch een echte ‘no-go’. Verkrachten is een misdaad. Niet alleen volgens de wet, maar ook een tegen de persoon (man of vrouw). Iedereen die opgewonden raakt van een echte verkrachting is ziek en gestoord.
Maar wat is er dan zo opwindend aan een verkrachtingsfantasie? De afgelopen 30 jaar zijn er diverse studies gedaan naar verkrachtingsfantasieën. Tussen de 31 en 57% van de vrouwen heeft zulke fantasieën en voor 9 tot 17% van de vrouwen is dat zelfs hun favoriete fantasie. De verkrachtingsfantasie komt zo vaak voor in de BDSM wereld, dat ze er een eigen term voor hebben: ‘ravishment’, wat naast ‘verkrachting’ en ‘ontering’, ook ‘extase’, ‘verrukking’ en zelfs ‘betovering’ betekend.
Het belangrijkste verschil tussen fantasie en werkelijkheid is dat een verkrachting wordt gedaan tegen een persoon terwijl een fantasie wordt gedeeld tussen partners. Alle bekende regels van ‘safe play’, zoals afspraken over een stop-woord of gebaar, horen bij de uitvoering van die fantasie. Daardoor wordt het een beleving in plaats van een misdaad.
Maar waarom is het dan zo spannend? Waarom is het zo aantrekkelijk om te spelen dat je wordt verkracht? Brengt het ons terug naar de oermens? Is het misschien het ultieme taboe in een maatschappij waar porno op iedere hoek van de straat te vinden is en seks niet meer omhuld is met mysterie? Of is het gewoon een stapje verder in de dynamiek van een dom/sub verhouding?
Een verklaring die wordt gegeven is dat (vooral) vrouwen opgroeien volgens de normen en waarden dat seks slecht is. Alleen sletten hebben seks. Maar als je seks hebt tegen je wil, dan heb je er tenminste geen schuld aan. Vrouwen die seks onderdrukken hebben minder vaak fantasieën, maar van de fantasieën die ze hebben is een groter deel een verkrachtingsfantasie.
Maar er zijn natuurlijk ook mannen en vrouwen die gewoon van masochisme houden en graag de onderdanige rol spelen. Masochistische mensen hebben vaker een verkrachtingsfantasie. Verder zijn er vrouwen die fantaseren dat ze zó lekker en opwindend zijn dat mannen gewoonweg niet van ze af kunnen blijven. Ook is er een theorie dat vrouwen volgens de evolutietheorie zich slechts over horen te geven aan het succesvolle dominante mannetje.
Er zijn ook biologische redenen. In een gevecht of bij stress reageert het lichaam. Het hart klopt sneller, je maakt endorfine aan, je ademhaling versnelt. Zoiets als wanneer je in de achtbaan zit. Angst en opwinding gaan hand-in-hand.
Verkracht worden is nooit leuk. Naast lichamelijke gevolgen heeft het meestal ook diepe psychische gevolgen. Het uitvoeren van een ‘rape-play’ of verkrachtingsfantasie moet je dan ook niet te licht opvatten. De persoon die in het spel wordt ‘verkracht’ kan het als echt gaan ervaren en dezelfde lichamelijke en psychische klappen aan overhouden. Pas dus op, maak goede afspraken en bespreek naderhand hoe de persoon het heeft ervaren.
Wijze woorden Julia, ik herken veel in wat je zegt. Ik ben een van die vrouwen die af en toe worstelt met gevoelens in het verlangen om overweldigd te worden door een man. Het brengt me in een staat van opwinding die ik niet van mezelf kende. Het heeft volgens mij met oerdriften te maken die we door onze culturele ontwikkeling uitgebannen hebben Ik spreek af met vrienden - met wie het klikt -, dat ze me mogen gebruiken tot ik natuurlijk mijn grens aangeef. Maar ik vind het soms moeilijk om die te bepalen omdat ik die zelf ook nog moet ontdekken.
BeantwoordenVerwijderenHet is echt een spel op het scherpst van de snede, en het begint en eindigt altijd met respect. Je hebt helemaal gelijk, je moet met elkaar praten over hoe je het allebei ervaart. Als je elkaar aanvoelt, kun je samen heel ver en opwindend gaan in fantasie én werkelijkheid. Maar in alles spel. Een man die mij slaapkamer zou binnendringen. Ik moet er niet aan denken. Ik zou korte meteen met hem maken, als me dat zou lukken.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jij er zelf mee omgaat?
Ik ben ook zeker van mening dat er heel wat vrouwen zijn die een verkrachtingfantasie hebben. Ook ik fantaseer daar wel eens over. Bij mij is het niet zo zeer de verkrachting waar ik over fantaseer, maar meer dat ik eens wil ervaren hoe het voelt om echt bang te zijn. Maar het is zo moeilijk om dit te bewerkstelligen, omdat je niet weet hoe je er op reageert. Je kan achteraf er nog zo goed er over praten, maar het moment dat het gebeurt er wat er met je doet en hoe je het ervaart kan je niet vooraf bepalen en je kan het ook niet terug draaien mocht het echt verkeert uitpakken.
BeantwoordenVerwijderenOm zo out of the blue ontvoert/verkracht te worden en echt bang te voelen zal een fantasie blijven. Wil namelijk niet het risico lopen om blijvende geestelijke schade op te lopen. Je weet tenslotte nooit hoe je reageert. Dus echt bang voelen zal voor mij altijd een fantasie blijven. Maar me volledig overgeven, onderdanig en gewillig op te stellen en dat de ander alles met me mag doen dat verlangen heb ik zeker. En hoop dat nog lang te mogen ervaren met mijn minnaar.
Ik kan mij als man best wel verplaatsen in deze fantasie, volgens mij is het kick van de angst in combinatie van de wetenschap dat het toch wel goed gaat aflopen, een beetje zoals parachute-springen. Daar begin je toch ook niet aan als je denkt dat de parachute niet opengaat.Alleen bij het parachute-springen is de glijvlucht het mooist en de landing iets minder, en bij rape-play is de glijvlucht al mooi en de landing een absoluut hoogtepunt.
BeantwoordenVerwijderenEn daarna zijn er troostende woorden en kusjes.
Krijg je ook niet altijd bij parachute-springen!
X
R
Rapeplay komt inderdaad heel veel voor in de BDSM-scene. Het heeft wel niets met endorfine te maken, maar met adrenaline. Endorfines komen vrij bij pijn- en of uitputtingsverschijnselen. Adrenaline komt vrij bij angst en daar heb je dus wel die combi van angst en opwinding.
BeantwoordenVerwijderenRapeplay kan overheerlijk zijn voor beide partners als je mekaar voldoende kent, vertrouwt en weet waaraan je begint.
Ik walg van mannen die vrouwen verkrachten, maar kan er samen met mijn vaste partner gigantisch van genieten. Voor ons beiden een paar keer stevig slikken, want het heet niet normaal" te zijn. Wat met beiders toestemming kan is wel normaal!
Nou eigenlijk is het bij mij totaal niet de angst wat me boeit. Ik zou in het echt veel te bang zijn dat de verkrachter(s) mij daarna de keel zouden doorsnijden of wurgen. Dus tijdens een echte verkrachting zou ik totaal niet kunnen 'genieten'. Ook niet van iemand die mij fysiek echt zou afstoten. Wel fantaseer ik er wel eens over verkrachting maar dan van iemand waarvan ik 100% zeker zou zijn dat hij me niet zou vermoorden maar meer min of meer dwingt om mezelf langzaam uit te kleden, gelikt te worden en als laatst dat hij zichzelf niet meer in de hand heeft en me overal vastpakt, likt en neukt. Maar onder dwang van chantage of zoiets. Niet in de zin om daarna vermoord te worden vervolgens. En het liefst iemand die mij als de onbereikbare vrouw zou zien omdat ik veels te mooi voor hem ben. Dat windt me wel op
BeantwoordenVerwijderen