Bushalte 9

De spanning in mijn hoofd en lijf neemt toe. Ik vind het aan een kant erg opwindend maar ook eng. Ik weet nog steeds niets behalve de 3 keer dat we via de telefoon contact hebben gehad. En hoe zijn stem klinkt, warm, donker en krachtig. De rit duurt langer dan verwacht, waar ga ik heen. Ik heb nog steeds geen bericht naar mijn vriendin kunnen sturen, dat maakt me enigszins bang. Zal ze ongerust zijn? Ik heb nog geen bericht van haar ontvangen hoe het met me gaat. Nog geen zorgen bij haar dus. Ik concentreer me weer op de rit, links af, rechtdoor, stoppen, optrekken weer links af dan rechtsaf. Op sommige stukken wordt harder gereden dan op andere stukken. Hij zegt geen woord, zijn warme krachtige donkere stem blijft tijdens de hele rit voor mij verborgen. De auto rijdt ineens langzamer en maakt een scherpe bocht naar rechts. Ik hoor het portier opengaan, hij stapt uit en loopt weg. Ik hoor de steentjes onder zijn schoenzolen knarsen. Opeens hoor ik een ander geluid, alsof er een houten poort opengaat. De voetstappen komen terug, deur dicht en we rijden een klein stukje en hetzelfde herhaald zich. Ik vermoed dat we zijn aangekomen, zijn huis?

Langzaam rijden we over een grindpad, de kiezels knarsen onder de wielen van de auto. Stopt, het portier gaat open, stapt uit, portier weer dicht. Het portier aan mijn zijde gaat open, Zijn krachtige hand neemt mij bij de pols, Kom zegt Hij, en begeleidt me uit de auto. Een Gentleman is mijn Mistery Guest wel. Met Zijn Hand neemt Hij mij krachtig bij de onderarm, ik zal Hem moeten vertrouwen waar we lopen. Met mijn hoge hakken merk ik dat we over een soort kiezel of grindpad lopen. Voorzichtig een klein opstapje hier, zegt de Stem. Ik zet een voet vooruit en merk dat ik stevig sta. Sleutels hoor ik een slot in gaat, gedraai en ik merk aan zijn beweging dat de deur geopend is. Mij nog stevig bij mijn onderarm vasthoudend begeleid Hij mij naar binnen. Hij laat me los en ik voel 2 handen, Zijn handen op mijn schouders. Je jas hoor ik zeggen. Ik steek mijn schouders iets naar achteren en voel hoe Hij de jas van mij afneemt. Onwennig en een beetje wankel op mijn benen sta ik verloren in de ruimte. Weer voel ik zijn Hand onder mijn arm en we lopen verder het huis in. Ik ruik warme subtiele geuren, natuurlijke geuren, aangenaam. Ik kan het niet benoemen, maar het is fris, warm en natuurlijk. Aan het lopen merk ik dat de vloeren van hout zijn. Opeens staan we weer stil, niet wetend waar of in welke kamer we zijn. In ieder geval Zijn huis denk ik. Ik voel de beweging van Hem om me heen en hoor zijn Stem; blijf hier staan en niet bewegen. Zijn voetstappen verwijderen zich van mij……