Sms

Het is half 10 in de avond. Mijn telefoon begon te trillen op de tafel. Dat was een teken dat ik een sms’je had ontvangen. Ik pakte mijn telefoon van tafel en begon het berichtje te lezen; kom vanavond naar het Hotel Okura in Amsterdam, kamer 102 om half 12. Ik las het berichtje nogmaals maar er stond geen afzender bij. Ik had geen idee wie het zou moeten zijn.

Ik stuurde een sms’je terug, ik denk dat je dit berichtje naar het verkeerde nummer hebt verzonden. Niet veel later hoorde ik mijn telefoon weer trillen. Ik las het berichtje, nee het is het juiste nummer. Stop waar je mee bezig bent en stap onder de douche.

Ik staarde naar het bericht, helemaal verbijsterd. Wie zou dat kunnen zijn? Mijn nieuwsgierigheid is gewekt, wie is dit? Verstuurde de sms en wachtte af.

Niet veel later kreeg ik weer een sms’je; de enige manier om daar achter te komen is om naar kamer 102 te komen. En daar heb je minder dan 2 uur voor.

Ik wachtte even voordat ik het bericht nogmaals verzond, wie is dit?.

In nog minder dan een minuut kreeg ik al een bericht terug; dit is het laatste bericht, de manier om erachter te komen moet je over 1 uur 57 minuten op kamer 102 zijn.

Ik voelde me raar van de zenuwen en de kriebels in mijn buik toen ik de hele situatie overwoog. De ene helft zei van, stuur een berichtje terug dat je komt maar mijn andere helft zei, niet antwoorden. Maar ik kon het niet laten en stuurde weer een bericht; ik ga niet rijden naar een hotel 's avonds laat als ik niet weet wie je bent!, en wachtte af.

Eigenlijk hoefde ik niet te wachtte want ik wist het antwoord al….