Bushalte 6

Een zwarte auto, niet mijn auto denk ik meteen. We zijn hierheen gelopen merk ik. Zijn Hand rust nog steeds in mijn nek en dwingt mij om vooruit te kijken. Ik onderga alles in een soort roes. Opeens hoor ik zijn Stem helder achter mij, dicht bij mijn oor. Ik huiver. De woorden die hij zegt; kil en strak, bijna emotieloos. Ik huiver bij de gedachte wat dit betekent. Ik merk dat mijn knieën trillen, ik niet meer stevig op mijn hoge hakken sta. Ik wil me zo graag omdraaien, juist nu, nu Hij tegen me praat wil ik hem zien. Maar dat mag niet heeft Hij gezegd. Ik zwijg, blijf stilstaan met knikkende knieën en ik luister. Ik luister, ik hoor, ik mag kiezen, wat kiezen?? Ik knik dat ik het begrepen heb. Ik knik, denk ik bij mezelf, wat begrijp ik en waar ben ik mee bezig, in belandt? Zijn Stem gaat door en ik hoor de woorden aan; keuze, wegrijden, geen contact meer, Mij vertrouwt, geen weg terug, Wil is Wet, 3 minuten. Ik hoor het, ik voel het, ik onderga het. Maar ik besef nog niet helemaal wat de keuze is, welke keuze. Maar ik knik ja, knik en zeg ja zonder dat ik besef wat ik doe. In een schok besef ik dat ik ja gezegd heb, als in een trance onderging ik zijn verhaal over de keuze, in trance maakte ik de keuze. Of?? Toch niet??? Weet ik wat ik wil?? Ik heb ja geknikt, nog voordat de 3 minuten zijn ingegaan om na te denken. Maar geen weg terug, er is altijd toch weg terug, er is altijd een Stop moment?? Toch, dat is de gouden regel?? Daar hou ik me aan vast, ook al heb ik gekozen, maar voor wat…….

Ik voel haar spanning via mijn Hand in haar nek. Een licht trillen gaat door haar lichaam terwijl ik mijn woorden aan haar vertel. Mijn voorstel voor de keuze, ja of nee doet haar lichaam verstrakken. Ik weet dat het besef daar is, bij haar. Dat ze zich afvraagt wat ze hier doet. Dat ze maar 1 keuze heeft en maar 3 minuten om te overdenken. Na het uitspreken van mijn laatste woorden ‘Ik geef je 3 minuten’ knikt ze bijna onmiddellijk ja en hoor ik haar met zacht stem zeggen ‘Ja Meneer’. Enigszins verbaasd over het onmiddellijk instemmen op mijn keuze, zeg ik tegen haar; Ik ben je dankbaar voor je keuze. Ik geef haar een zachte zoen in haar nek en zeg; Sluit je ogen en blijf stil staan. Ze blijft kaarsrecht staan, ogen dicht met een kleine tevreden glimlach op haar mond. Ik open mijn autodeur en pak iets van mijn stoel…..