maandag 29 oktober 2012

Bushalte 7

Ik voel de spanning door mijn hele lichaam, wat heb ik besloten. Ik merk dat ik tril. Opeens hoor ik zijn Stem zeggen; Ik ben je dankbaar voor je keuze. Hij bedankt mij?? Een warme zachte zoen streelt mijn nek. Ik voel een intense warmte door me heen stromen, het teken dat ik de juiste keuze gemaakt heb. Ook al weet ik niet tegen wie of wat ik ja gezegd heb. Maar zijn dankwoorden zijn voor mij de bevestiging van de juiste keuze. Niet wetende wat er nu gaat volgen merk ik aan mijn lichaam de trilling van opwinding. Het onbekende, een nieuw avontuur. Ik hoor hem zeggen; Sluit je ogen en blijf stil staan. Ik gehoorzaam. Ik hoor een autoportier opengaan en hoor wat geritsel…

Ik hoor haar ademhaling wat rustiger worden. Het besef van haar keuze daalt langzaam in. Mijn zoen en mijn woorden hebben haar rustiger gemaakt, een nieuwe spanning gegeven, een goede spanning. Ze staat fier rechtop bij de auto en wacht. Ik pak een zwarte zijden doek van de voorstoel en sluit het portier weer. Rustig ga ik achter haar staan, streel haar schouders; Ik ga nu een een blinddoek omdoen. Ik neem daarna je hand en laat je plaatsnemen op de achterbank van mijn auto. Ik hou even haar schouder vast en laat het even doordringen dat ze geblinddoekt plaats moeten nemen in de auto. Voorzichtig maar strak doe ik de blinddoek over haar ogen en bind hem aan de achterzijde vast. Je mag hem niet afdoen of bewegen, zeg ik. Ze knikt gehoorzaam dat ze het begrepen heeft. Ik begeef me nu naar haar voorzijde, wetende dat zij mij niet meer kan zien, alleen mijn aanwezigheid nog kan voelen. Ik open het achterportier, neem haar hand en begeleidt haar naar de zitplek. Je hoofd iets buigen zodat je in kunt stappen, zeg ik. Ik help haar om plaats te nemen op de achterbank. Ik reik haar de veiligheidsgordel aan zodat ze zich kan vastklikken.
Ik kijk haar nog eenmaal aan en sluit het portier……..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten