Mijn Meester heeft het er vaak over dat hij mij wel een keer zou willen opsluiten. Maar zodra hij daar over begint, roep ik heel hard dat ik dat niet wil. Dat ik dat heel erg zou vinden. Ik weet eigenlijk niet goed waarom ik dat niet zou willen. Als ik zo na ga zeg ik altijd gelijk nee, maar als ik er later over na ga denken dan denk ik altijd wel, nou, wil het toch wel een keer mee maken. Ervaren hoe het voelt. Maar het gevoel heeft ook alles te maken met hoe dit alles gebeurt. Hoe ik wordt opgesloten. De manier hoe hij me deze straf zou geven. Wat hij allemaal tegen me zegt op het moment dat hij me op zou sluiten. Ik ben best wel benieuwd wat het met me zou doen. Of ik hem zou vervloeken. Tuurlijk zou ik hem vervloeken, maar al zou ik naar een tijd weer vrij gelaten worden wat ik dan zou denken. Zou ik trotst op mezelf zijn dat ik al die tijd zonder morren opgesloten heb gezeten. Of zou ik alles bij elkaar schreeuwen om vrij gelaten te worden. Het laatste zou weinig zin hebben. Ik zou alleen maar langer opgesloten zitten. Ben heel benieuwd wat het met me zou doen. Bij alles wat hij met me zou doen overigens. Hoe hard ik ook zou zeggen dat ik het niet wil, zou ik het toch een keer mee willen maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten