Ik parkeer mijn auto op de afgesproken plek. De parkeerplaats ligt er verlaten bij. Er staat nog één auto geparkeerd. Als ik uitstap zie ik je staan. Ik herken je meteen. Het kan niet missen. Het zwarte touw in jouw hand is goed zichtbaar in het zonlicht. Ik loop naar je toe met geheven hoofd zoals je hebt opgedragen. De warme blik in jouw ogen schenkt mij voldoende vertrouwen om jou zoals afgesproken mijn polsen aan te bieden. In de voetgangerstunnel naar de uitgang houden we halt. Ik kan me niet verweren als jouw handen onder mijn rok verdwijnen. Als ik jou seconden later volg richting daglicht blijft mijn witte slipje in de voetgangerstunnel achter op het zwarte asfalt. Ik ben zenuwachtig, maar het knellende touw om mijn polsen herinnert mij aan het machteloze gevoel waar ik zo naar verlang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten