Te laat

Ik moest om 6 uur bij mijn Meester zijn. Door omstandigheden kon ik 6 uur niet halen. Ik sms’te hem dat ik later zou komen en dat ik hem zou sms’en als ik in de auto zou zitten. Om iets voor 6-en sms’te ik mijn Meester dat ik in de auto zat en dat ik over 25 minuten bij hem zou zijn. Ik had echt geprobeerd om op tijd te komen maar kon gewoon niet weg gaan. Ik wist dat ik daar straf voor zou krijgen en terecht. Dat had ik verdient. Afspraak is afspraak en je dient op tijd te komen, helemaal bij je Meester. En je mag best weten dat ik me er niet prettig bij voelde dat ik te laat kwam. Ik houd er zelf ook niet van als mensen te laat komen. En dan nota bene mijn Meester laten wachten is toch wel heel erg ongehoorzaam. Om iets voor half 7 kwam ik bij hem aan. Ik belde hem of ik mijn auto in de garage mocht parkeren. Hij kwam aanlopen en had eigenlijk verwacht dat hij zou zeggen dat ik weer rechts om keer kon maken, maar gelukkig deed hij de garage open en ik parkeerde de auto. Ik stapte uit en durfde hem niet aan te kijken omdat ik wist dat hij heel boos zou zijn. Ik liep achter hem aan naar binnen.

Op het moment dat hij de deur achter me sloot beveel hij me uit te kleden en in de gewenste huiding plaats te nemen. Zijn toon van zijn stem voelde als een dolk steek in mijn hart. Ik voelde me nog kleiner worden dan ik al was. De tranen sprongen in mijn ogen. Maar ik had het zelf veroorzaakt en dat weet ik ook. Maar deze impact had ik niet verwacht. Hij liep verder naar de kamer en kwam even later weer terug met mijn collar en deed deze om en bevestigde de riem eraan. Hij trok me mee naar de kamer en beveel me om in de huiding te gaan zitten. Met een doordringende stem maakte hij me duidelijk dat hij dit niet tolereert en dat ik daar voor straf zou krijgen. Het raakte me zo erg dat de tranen over mijn wangen rolde. Ik dacht bij me zelf, waarom ga je nu huilen je hebt dit zelf veroorzaakt had dan gewoon op tijd gekomen dan was dit niet gebeurt. Had ik dan gedacht dat ik hier gewoon mee weg kon komen? Misschien wel gezien de rede waarom ik te laat kwam, maar te laat is te laat. En dat wordt nu eenmaal niet getolereerd.

Ik voelde me zo klein zo verschrikkelijk klote. De woorden raakte me harder dan ik had verwacht. En dat is natuurlijk ook de bedoeling zodat ik geen tweede keer meer te laat kom. Mijn Meester stapte op en liep naar de keuken om wat te drinken voor hemzelf in te schenken. Hij riep me en ik ging op handen en knieën naar de keuken. Ik dacht eerst dat ik mijn eten uit een bak moest eten omdat ik bij mijn Meester zou eten. Maar daar aangekomen zag ik gelukkig niets staan alleen een lege fles midden in de keuken op de grond. Hij zei dat ik een volle op het balkon moest pakken. Ik kroop naar buiten en keek snel rond om te kijken of ik niet gezien zou worden. Maar ik zag geen mensen en kroop snel door en pakte een fles en kroop snel weer naar binnen. Hij beveelt me om in de hoek te gaan zitten in de gewenste huiding. Ik kroop naar de hoek en ging in de huiding zitten. Even later kwam mijn Meester op de bank naast mij zitten. Zijn betoog over ongehoorzaamheid ging door en voelde me kleiner en kleiner worden. Ik voelde me echt een hele slechte sub, dat ik het niet waard ben om mijn Meester te mogen dienen. De tranen stroomde over mijn wangen. Wilde niet dat mijn meester dat zou zien, maar dat was een illusie. Tuurlijk zag mijn Meester de tranen.

Toen zei mijn Meester dat hij wat uit de auto wilde hebben en dat ik dat moest gaan halen. Zijn auto stond voor de deur aan de overkant van de weg iets naar rechts. En dat ik dat alleen gekleed met mijn collar mocht gaan halen. Ik schreeuwde van binnen dit wil ik niet, dit ga ik niet doen, neee. Maar de woorden werden in mijn mond gesmoord, omdat ik niet weer ongehoorzaam wilde zijn om deze opdracht niet uit te voeren. Hij stond op en beveel me om mee te kruipen naar de deur. Echt mijn gedachtes waren op volle toeren bezig om dit te verwerken. Schreeuwde, nee ik wil dit niet, dit doe ik niet, neee asjeblieft doe me dit niet aan. Ik wil alles doen maar dit niet. Asjeblieft Meester, ik wil dit niet, neeeee. Maar durfde het niet over mijn lippen te krijgen. Bij de deur aangekomen kreeg ik de autosleutel en vroeg me te gaan staan. Hij vroeg me of ik wist waar de auto stond en ik herhaalde het. Hij haalde de deur van het slot en deed de deur een stukje open en keek me aan. Echt ik moet doodsangst hebben uitgestraald. Ik was echt bereid om voor hem naar buiten te gaan. Wilde mijn fout zo graag weer goed maken. Wilde hem dienen, behagen, laten zien dat ik toch een goede sub kan zijn, Ik schreeuwde en schreeuwde maar het geluid kwam niet mijn lippen over. Het enige wat ik over mijn lippen kon krijgen was wat ik precies uit de auto moest halen. Met een klap ging de deur weer dicht en hij zei, dacht je nou werkelijk dat ik jou zo in je eentje over straat zou laten lopen. En ik moet je eerlijk bekennen ik had dat echt gedacht dat hij me dat zou laten doen en ik zou het ook hebben gedaan. Dank u Meester dat ik niet naakt naar buiten hoefte.