Pijn

Ik denk dat mijn Meester toch gelijk heeft. Stom, mijn Meester heeft altijd gelijk ook al heeft hij het niet. Moet nog een hoop leren. En dat klopt ik moet ook nog een hoop leren. En al denk ik dat ik alles goed denk te doen, zal er altijd wel weer iets zijn dat ik toch fout zal doen. Ik wil het allemaal zo goed doen. Mijn Meester behagen, dienen, onderdanig zijn en onderwerpen aan hem dat het zo pijn doet als hij me zegt dat ik iets niet goed doe. Dan raakt me dat zo erg dat de tranen over mijn wangen rollen. Soms denk ik wel eens is dit wel goed voor mij, kwel ik mezelf er niet te veel mee? Echt antwoord kan ik daar niet op geven omdat ik het gewoon niet weet. Wat ik wel weet is dat ik zo intens ervan geniet. Dan zal het wel goed zijn, denk ik. Dit gevoel hoort bij het groei proces. En ik wil dit zo graag. Er zullen altijd dingen gebeuren die ik niet leuk vind. Maar daarin tegen gebeuren er weer dingen die de minder leuke dingen doen vervagen als sneeuw voor de zon. En dat is juist het mooie ervan.

Laatst waren we samen en kon ik voor mij gevoel zo weinig hebben. Kon mijn lichaam minder pijn verdragen. Bij het minst geringste zat ik al te piepen dat het pijn deed. Tenminste dat gevoel had ik. Ik weet ook wel dat je de ene keer meer kan hebben dan de andere keer, maar ik heb dan weer het gevoel dat ik gefaald heb tegenover mijn Meester. Ik ben misschien wel te streng voor mezelf, ben ik te veel bezig om alles goed te doen. Misschien doe ik het wel goed, maar voor mezelf niet goed genoeg. Het is allemaal zo tegenstrijdig, maar het belangrijkst is dat ik er van geniet.

Diezelfde dag had ik dat gevoel wat ik de vorige keer ook voelde. Het bijna flauw vallen, een soort subspace zoals mijn Meester het noemt. Het zette niet door maar voelde het wel opkomen. Dat gebeurde toen ik met mijn armen vastgebonden aan de kettingen stond en een spreidstand tussen mijn benen had. Totaal weerloos. Ik zou straf krijgen omdat ik niet had gehoorzaamd. Ik had niet gekropen toen ik wat moest halen terwijl dat wel zo moet. En ik had diverse malen jij gezegd in plaats van u. Ik zou als straf zweepslagen krijgen. En het rare is die pijn vind ik heerlijk. Dat doet zo veel met me. Zowel geestelijk als lichamelijk. Op het moment dat het gezegd werd voelde ik dat gevoel opkomen. Maar het zette niet door, misschien omdat ik te zacht werd geslagen omdat mijn Meester dacht dat ik niet veel kon hebben omdat ik daarvoor zo lag te piepen of het waren er te weinig. Het is stom dat ik dit zeg, want dit word tegen me gebruikt. Let maar op…..